ساختن خانه: دوراهی انتخاب (6)

الیزابت شاو برگردان الهام نظری

تصویر: خانه اثر Kate Carr، 2007

گزینه های مبلمان

با نقبی به تجارب و پاسخ های مصاحبه های انجام شده در طول پژوهش یورک، اکنون می توانیم انتخاب مبل های راحتی یا مبلمان های سه تکه را بررسی کنیم. چطور این تصمیم ها در خانواده ساماندهی می شود؟ چگونه زوجین با یکدیگر کنار می آیند هنگامی که با چنین فراوانی زیادی از انتخاب ها درباره ی مبلمان خانه و دکوراسیون داخلی مواجه می شوند؟ از کجا شروع  می کنند؟ دوباره، پاسخ ها به طور قابل توجهی میان "داراها" و "ندارها"ی جامعه نمونه متفاوت بود.           

پاسخ گویان مرفه تر گرایش به این داشتند که این تصمیمات را از نظر اولویت های شخصی و ارزش های زیباشناسی مورد بحث قرار دهند. در صورت تعارض، هیچ دلیلی وجود نداشت که میل و نظر یکی از زوجین باید بر دیگری غلبه یابد، و برای رسیدن به توافق، زن و شوهر هر کدام این حق را داشتند که دیدگاه خودشان را داشته باشند. به ترتیبی که ارایه شد، مبلمان خانواده موضوعی برای مذاکره و مصالحه میان دو گروه برابر بود.     

با در نظرگرفتن شیوه های مختلف، به طور معمول بقیه ی نمونه ها با عقیده ی زن به عنوان اداره کننده ی خانه وجه اشتراک داشتند. با اعتقاد به اینکه " زنان بهتر می دانند"؛ و "مردان حتی متوجه محیط اطراف خود نمی شوند"، هنگام تبدیل کالبد به خانه، این پاسخ ها با ارجاع به یک الگوی مقرر شده از اقتدارِ بر حق عمل می کند. چنین رویکردی بر این فرض است که طراحی داخلی می تواند به خوبی یا بدی انجام شود و اینکه زنان در این زمینه تخصص خاصی دارند.  

تصمیمات درباره ی انتخاب و ترکیب موارد خاص، قویا تحت تاثیر یکی از این دو سبک تصمیم گیری قرار دارد. پاسخ گویان مرفه تر، بر اهمیت کیفیت زیباشناختی تاکید داشتند. عکس ها و اقلام مبلمان انتخاب شده است، چرا که آن ها فکر می کردند برخی از شایستگی های ذاتی هنرمندانه را دارند: "من فقط آن را پسندیدم، بنابراین آن را خریدم." پایان داستان. اجزای به دست آمده در این راه بر روی پای خودشان به عنوان اشیای ذاتا مطلوب ایستاده اند، اگرچه در هال یا اتاق نشیمن قرار گرفته اند.  

با این حال، جور کردن این عناصر در کنار یکدیگر خودش یک هنر بود. پاسخ گویان به دنبال ترکیب اشیا و طرح های رنگی ای که همچنان توسط سلیقه و نظرات شخصی هدایت شده اند، هستند تا هنگامیکه یک احساس یا جو کلی درون خانه ی خود ایجاد کنند. برای مثال، آنچه به عنوان هدف تعیین شده، این است که، برای دادن "حس بهار به اتاق صبحانه" با انتخاب گیاهان و کاعذ دیواری و ترکیب صندلی های حصیری مادربزرگش در تلاشی هماهنگ به محیط مورد نظر دست یابد.                

چنین ایده های انتزاعی به ندرت توسط کسانی که کمتر مرفه اند، به اشتراک گذاشته شد. تصمیمات آنها در عوض، از طریق حسی قوی از نزاکت تزیینی و درکی به طور ضمنی به اشتراک گذاشته شده از خانه ایده آل راهنمایی می شوند. انواع مختلف عکس ها به قسمت های مختلف خانه می رود.     

تصمیمات طراحی، اغلب حول تعداد کمی از عناصر کلیدی مانند مجموعه مبلمان یا فرش می چرخند. با هدایت توسط این تصور که همه چیز باید هماهنگ باشد، انتظار داشتند که اگر وسیله تازه ای تهیه یا فرشی را عوض می کردند، کل اتاق جدید شود. تازگی، اغلب به اندازه ی سبک ارزشمند بود، و در این محیط سوالی نسبت به حلق آویز کردن صندلی های قدیمی گرانی[1] باقی نمی ماند، اگر شانس تعویض آن ها با چیز بهتری وجود داشته باشد.     

ما باز هم می توانیم چیزی که بودریار[2] (1984) از سلیقه های فرهنگی مختلف توصیف می کند را تشخیص دهیم، و قطعا می توانیم اهمیت مشاهده ی مک کراگن[3] را تصدیق کنیم که " کالاها در بخش بزرگی بهم می آیند زیرا ویژگی های نمادین شان آن ها را کنار یکدیگر می آرود" (1988، 121). مختصر آنکه، می توانیم دو شکل کاملا متفاوت به لحاظ دکوراتیو را شناسایی کنیم، هر چیزی با حس های قوی ولی متضاد آن چیز هایی که به هم می آیند یا نمی آیند، شریک می شود. در نتیجه، از نظر سبک و شکل، به اندازه کافی ملموس هستند.

واقعیت این است که این تفاوت ها در رویکرد، همچنین الگوهای متمایزی از تصمیم گیری های خانگی را به همراه دارد که کمتر بلافاصله آشکار می شوند. آن تصدیق ها در خصوص مدل های انتزاعی طراحی داخلی بودند، برای مثال ناتوان در تصور قدری بشاش تر مونش[4] یا زرد نسبتا کمتر ون گوگ[5]. اشیا هنری یکپارچگی خود را داشتند. در نتیجه اتاقی برای توافق وجود نداشت. چه شما آن تصویر را دوست داشتید و چه نه.       

در مقابل برخی از پاسخ گویان احساس می کردند وقتی برای خانه شان آثار هنری انتخاب می کنند، قادرند کیفیت های اندازه، رنگ، سبک و تصویر را جدا کنند. در عمل، این امر به آن ها اجازه می داد تا برای تصویری با ترکیب رنگی کلی که به بقیه اتاقشان "بیاید" و فضای خاصی را بر روی یک دیوار خاص پر کند، شروع به جستجو کنند. در این زمینه، ممکن است زن و شوهر درباره ی کالا، رنگ و محتوا به شکلی که کاملا غیرقابل تصور برای دیگر زوج ها باشد، موافق نباشند.               

همچنین پاسخ گویان برداشت های به نسب متفاوتی از نظر دکوراتیو و تناسب را به اشتراک گذاشتند. زنانی اعتقاد داشتند که یک راه درست برای انجام کارها وجود دارد و همچنین فقط آن ها (مانند دیگر زنان) هنگامی که پرده ها و فرش ها به هم می آید را می دانستند، اما شوهرانشان "هیچ ایده ای" نداشتند. این همسران به راحتی کنترل طیف وسیعی از تصمیم گیری های خانه داری را به عهده داشتند. در خانواده های دیگر، انتظار می رود چنین انتخاب هایی موضوع مذاکرات مشترک و بحث های زیادی باشد که همانطور که آن ها انجام می دهند، بر روی عصب خام هویت فردی و خانوادگی فرد اثر می گذارد.

همانطور که این سه مثال پیشنهاد می کند، اصطلاح اولویت شخصی، پیامدهای واقعی برای تصور انتخاب و ساختاردادن به تصمیم گیری خانگی داشت. این دو نوع از تصمیم گیری، فردگرایانه و متعارف،  به نظر می رسد بر هر دو نوع انتخاب از اقلام مشخص، ترکیب شان در خانه تاثیر دارد بنابراین، درک این نکته مهم است که پاسخ گویان از هر دو طرف این طیف، تصاویر و چشم انداز هایی که توسط شرکت های درگیر در خرید و فروش مبلمان خلق و توسعه داده شده را ترسیم کردند.

از نقطه نظر کارخانه ی سازنده، این واقعا مهم نیست که چطور مبلمان سه تکه در محیط خانگی گنجانیده شده اند. اگرچه ایکآ[6] به روشنی یک بخش بازاری خاص فراهم کرده ، جذابیتش بسیار گسترده است، از این رو، شانس اینکه که  هر کاناپه ی ایکا به راحتی به بیش از یک سیستم نظم دکوراتیو بخورد، وجود دارد. همان مورد ممکن است دلایل زیباشناسی مستقل به دست آورد فقط به این عنوان که شاید درون یک ترکیب دکوراتیو تطبیقی سنتی و مرسوم جا داده شود.

 

برگردان فصل 11 کتاب "در خانه" اثر الیزابت شاو

 

 

[1] Granny

[2] Bourdieu

[3] McCracken

[4] Munch

[5] van Gogh

[6] IKEA