فقط کمی مکث

بله; فقط با کمی مکث می توانیم بسیاری از بوق های حین رانندگی را حذف کنیم به جرئت می توان گفت اکثر بوق هایی که می زنیم یا می شنویم زائدند و به راحتی می توان از آن ها رهایی یافت

بله; فقط با کمی مکث می توانیم بسیاری از بوق های حین رانندگی را حذف کنیم. به جرئت می توان گفت اکثر بوق هایی که می زنیم یا می شنویم زائدند و به راحتی می توان از آن ها رهایی یافت.

اگر کمی و فقط کمی آرامش و انصاف داشته باشیم و دقت، می بینیم که به خدا هیچ کس دوست ندارد حتی لحظه ای بدون دلیل توقف کند و حتما مانع یا مشکلی هست که مثلا راننده یا رانندگان جلویی حرکت نمی کنند. متاسفانه عده ای از رانندگان پیش از این که دو سه ثانیه تامل کنند تا ببینند مشکل چیست، به سرعت دست را روی بوق می گذارند (یا اتومبیلشان را متمایل به چپ و راست می کنند) و این سرعت آن قدر زیاد است که گاهی پیش از تمام شدن بوق (یا تغییر جهت) آن ها، مشکل خود به خود حل شده و راه باز می شود.

اصلا فرض کنیم راننده ای به هر دلیل اشتباه کرده یا مشکلی پیش آمده، آیا درست است که دست روی بوق بگذاریم و تمام دق دل هایمان را سر بوق بیچاره خالی کنیم؟ موضوع مهم این که دیگران چه گناهی کرده اند؟ سرنشینان اتومبیل خودمان، عابران یا بقیه راننده ها! چرا اعصاب و گوش های آنان را بیازاریم؟ بدون توجه به این که خود داریم اشتباه دوم را مرتکب می شویم! وانگهی، فرد یا افرادی که در آن لحظه در خانه یا روی تخت بیمارستان استراحت می کنند، آن ها چه گناهی کرده اند؟ حالا اعصاب خودمان هیچ...; یادمان باشد که هر یک از ما بسیاری اوقات به هنگام رانندگی، مرتکب اشتباهات مشابه یا مواجه با وضعیتی خاص می شویم و دوست داریم که رانندگان دیگر موقعیت ما را درک کنند.

در هر حال و به طور کلی، راننده خوب شتابزده نیست و می تواند بر تمام اطراف مسلط باشد و حدس بزند که مثلا دری در حال بسته شدن است یا نه; عابری قصد حرکت دارد یا نه; راننده جلویی به زودی حرکت خواهد کرد یا نه; و...; خلاصه تمام این ها فقط کمی مکث می خواهد و آرامش و تیزبینی. با تاسف باید گفت برخی از ما گاهی جزو عجول ترین مردم دنیا می شویم و متاسفانه (و شاید دقیقا به همین علت) جزو عقب ترین ها.

اصلا گویی بوق زدن شده است یک عادت; برای مثال، بسیاری پیش یا به محض سبزشدن چراغ با غرور و افتخار دست را روی بوق می گذارند; جایی که به ندرت نیاز به این کار هست. فراموش نکنیم که فلسفه اصلی بوق زدن مطلع کردن دیگران از حضور خود در مواقع ضروری است و بوق زدن پی در پی و غیرضروری خلاف مقررات محسوب می شود. روی خط عابر ایستاده ایم و منتظر سبزشدن چراغ عابر پیاده تا به آن سوی خیابان برویم; عجیب که حتی عده ای از رانندگان پیشکسوت تاکسی بوق می زنند و ما را با مسافر اشتباه می گیرند. در حالی که راننده حرفه ای و بادقت خیلی خوب فرق مسافر و رهگذر را تشخیص می دهد. از طرفی، حتی اگر مسافران روی خط عابر منتظر تاکسی باشند، راننده خوب کسی است که در این مکان توقف نکند تا خود به خود مسافران هم متوجه اشتباهشان بشوند.

... و امان از بوق سلام و خداحافظی; بوق سرویس مدارس; آژانس های اتومبیل کرایه; و...

از طبقه چهارم تا کوچه چندین بار با میزبان خداحافظی کرده ایم، باز موقع حرکت، ساعت ۱۱شب بوق می زنیم که آقا خداحافظ; به خدا با یک دست تکان دادن یا اشاره سر هم می توان عرض ادب کرد و سلام داد یا خداحافظی کرد; فرقی نمی کند چه ساعتی از روز باشد، در هر حال، بوق وسیله مناسبی برای چاق سلامتی نیست. سرویس مدرسه هستیم و اول صبح یا سر ظهر، برای بیرون آوردن بچه ها از خانه هاشان جلوی هر خانه بوق می زنیم. چه بهتر که اولا با هر خانواده و دانش آموز اتمام حجت شود که راس ساعت مقرر جلوی خانه باشد، در غیر این صورت، دانش آموز جا خواهد ماند. چرا تاوان تنبلی یا تاخیر بچه های دیگران را همسایه ها بپردازند؟ حداکثر این که پیاده شویم و زنگ همان خانه را به صدا در آوریم یا اگر وقت و حال پیاده شدن نداریم، به تلفن همراه یا ثابت آن خانه تک زنگ بزنیم.

به همین شکل اگر راننده آژانس هستیم، بهتر است به جای این که از سر کوچه شروع به بوق زدن کنیم، پیاده شویم و زنگ خانه مورد نظر را بزنیم یا به هر حال برای مشکلات شغلمان راهی بیابیم تا مزاحمتی برای دیگران ایجاد نکنیم.

به منزل می رسیم و از سر تنبلی یا خستگی، با بوق زدن منتظر اهل و عیال خانه می شویم تا در پارکینگ یا حیاط را به میمنت ورودمان باز کنند; این هم کار شایسته ای نیست; واقعا خستگی یا تنبلی ما چه ربطی به همسایه ها دارد؟

راننده اتوبوسی در اتوبان قزوین- تهران برای همکارش در اتوبوسی در آن طرف اتوبان چراغ یا بوق می زند تا عرض ارادت کند; و قس علیهذا....

کاش بدانیم به طور کلی در شهر یا جاده، هر بوق غیرضروری (و نیز چراغ زدن) علاوه بر سلب آسایش و آرامش همنوعانمان، می تواند عاملی برای پرت شدن حواس دیگر رانندگان شود و خدای ناکرده به حادثه بینجامد.

شاید تنها بوقی که آزاردهنده نیست بوق جشن و شادی باشد; بیایید هرکدام به سهم خود فرهنگ درست راندن (و به طور کلی درست زیستن) را در جامعه مان نهادینه کنیم و ذره ذره بر آرامش و شادی ها بیفزاییم و از شتابزدگی و حوادث و مشکلات بکاهیم.

نویسنده : نازی عابدی