جمعه, ۲۸ دی, ۱۴۰۳ / 17 January, 2025
كودكم به من هم یاد بده، بی‌دلیل بخندم
ما می‌توانیم خیلی چیزها را از كودكان یاد بگیریم و بسیاری از ما این اقبال بلند را داریم كه پس ازگذشت بیست یا سی سال از دوران كودكی خود بار دیگر از نزدیك با این دوره جادویی آشنا بشوم و اگربچه‌های ما نیز صاحب فرزندان دیگر شوند باز هم در سالیان دورتر می‌توانیم درس‌های تازه‌تری ازكودكان بگیریم. به نظر می‌رسد كه بسیاری از پدر و مادرها تربیت را مانند یك خیابان یك طرفه فرض‌می‌كنند اما من فكر می‌كنم كه باید زمان بیشتری را به یادگیری از فرزندانمان اختصاص دهیم و كمتر به‌تربیت بپردازیم.
همه بچه‌ها از همه ما بزرگترها بهتر و بیشتر می‌دانند كه چگونه اوقاتشان را به خوشی بگذرانند ومی‌دانند كه چگونه بخندند. برای خندیدن نیاز به بهانه‌های بزرگ ندارند چون خندیدن احساس خوبی‌به آنها می‌دهد، آیا شما امروز از سهمیه خنده خود استفاده كرده‌اید؟ خنده بچه‌ها بی‌اختیار و خود به‌خود به وجود می‌آیند. هر چیزی را بی‌جهت تجزیه و تحلیل نمی‌كنند آنها فقط در مشغله بودن هستند وهر موقع كه آدم بزرگی را با این حال و هوا و روحیه می‌بینیم دلمان می‌خواهد سر تا پایش را طلا بگیریم.بیایید تصمیم بگیریم كمتر فكر كنیم و بیشتر پاسخ دهیم. بچه‌ها عاشقانی همیشگی‌اند. بچه‌هاكنجكاوند، یك صخره، یك سوسك، چاه كف آشپزخانه یا یك موش برای یك كودك منشا حیرت وشگفتن است. هر چیزی یك تجربه مهیج و تازه برای مجذوب شدن است. اما بزرگترها كنار می‌كشند، آنها واقعا چیز زیادی در مورد صخره‌ها و سوسك‌ها و یا موشها نمی‌دانند. خیلی چیزهاست كه هنوزبرای دانستن باقی است. اما مشكل این است كه بسیاری از ما با رسیدن به دوران بزرگسالی فراموش‌كرده‌ایم كه این دنیا چقدر سحرآمیز است. بچه‌ها به سادگی همه چیز را می‌پذیرند. از دید بچه‌ها فقیر وغنی، سیاه و سفید همه خوب هستند. برای بچه‌ها خیلی مهم نیست كه مذهب یا سیاست شماچیست؟ حتی اهمیت نمی‌دهند كه شما چند روز یك بار حمام می‌روید. بچه‌ها شما را و اوضاع واحوال را می‌پذیرند تا آن كه نپذیرفتن را یاد بگیرند. كسی را می‌شناسید كه در مقابل صداقت كودكان‌دچار بهت و وجد نشده باشند؟ «چطور این قدر پیری؟» «چرا از میز صدا در میاری؟» «قراره به این‌زودی‌ها بمیری» «چرا سرت مو نداره؟» بچه‌ها تصمیم و تحرك فوق العاده‌ای دارند اگر چیزی رابخواهند تا به دستش نیاورند مأیوس نمی‌شوند، «میشه برام بستنی بخری؟» «من یه شلوار قرمزمی‌خواهم» سماجت بچه‌ها واقعا قابل تحسین است و باید تحمل كرد. بچه‌ها در هر كاری سماجت ومداومت نشان می‌دهند. وقتی ما راه رفتن را یاد می‌گرفتیم بارها زمین خوردیم و برخاستیم. با صورت‌زمین خوردیم اما پس از گریه دوباره بلند شدیم، آیا هنوز آن اراده و پشتكار را از خود نشان می‌دهیم؟
وقت بیشتری را با بچه‌ها بگذرانید و چیزهای بیشتری در مورد خندیدن بی‌خودی، شادی بی‌دلیل، پذیرفتن كنجكاوی، انعطاف، اعتماد، اراده و تصور خلاق از آنها بیاموزید. بچه‌ها برای آموزش ماآماده‌اند.
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست