قرمز و سفیدهای مادرید, مدعی جدید لالیگا

با شروع قدرتنمائی مجدد بارسا در اسپانیا و ادامه سیاست ستاره سالاری پرز و رئال مادرید, همه نگاه ها در فصل ۲۰۰۶ لالیگا به این ۲ تیم جلب شده, اما لیگ اسپانیا امسال یک مدعی نه چندان ناآشنا به نام آتلتیکومادرید خواهد داشت

با شروع قدرتنمائی مجدد بارسا در اسپانیا و ادامه سیاست ستاره‌سالاری پرز و رئال‌مادرید، همه نگاه‌ها در فصل ۲۰۰۶ لالیگا به این ۲ تیم جلب شده، اما لیگ اسپانیا امسال یک مدعی نه چندان ناآشنا به‌نام آتلتیکومادرید خواهد داشت. قرمز و سفیدهای مادرید برخلاف فصول پیشین دوره هیجان‌انگیزی را سپری خواهند کرد. دلیل این ادعا فعالیت‌های فوق‌العاده مثبت سران باشگاه و در رأس آنها ”انریکو سرزو“ رئیس باشگاه است. هواداران سرخورده تیم به تاریخ باشکوه تیمشان می‌نازند. آنها به رئال به‌خاطر تفکرات سلطنت‌طلبانه می‌خندند و بارسا و آرمان کاتالانیسم را مسخره توصیف می‌کنند. آتلتیکو یک ستاره به‌نام تورس دارد و یک آرمان به اسم قهرمانی!

یک تیم کاملاً مردمی

برخلاف آنچه رئال‌مادرید ادعا می‌کند، پرهوادارترین تیم پایتخت آتلتیکومادرید است.

این تیم در آوریل ۱۹۰۳ تأسیس شد. آنها خیلی زود قلب منطقه جنوب مادرید که عمدتاً از طبقه فرودست پایتخت بودند را تسخیر کردند. محبوبیت آتلتیکومادرید در سایه اوجگیری رئال بیشتر می‌شد و هواداران، دشمن بزرگی به‌نام رئال‌مادرید برای خود دست و پا کردند. آتلتیکو تاکنون ۹ بار جام لالیگا را بالای سر برده که اولین آن در سال ۱۹۴۰ و آخری طی فصل ۱۹۹۶ و با مربیگری رادومیز آنتیچ به‌دست آمد. اوج درخشش تیم در دهه ۷۰ رقم خورد. غروب دیکتاتوری ژنرال فرانکو، طلوع دلربائی آتلتیکو بود. تیم در آن دهه ۳ بار قهرمان لالیگا شد. باشگاه مادریدی در عرصه اروپائی با کسب افتخار غریبه نیست. آنها در سال ۱۹۶۲ جام برندگان اروپا را فتح کردند و سال بعد جام بین‌قاره‌ای را از آن خود نمودند.

چند ثانیه تا قهرمانی...

تیم بین سال‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۶ دوره دوم درخشش در اروپا را تجربه کرد. در این راستا آنها به فینال جام باشگاه‌های اروپا رسیده و رو در روی بایرن‌مونیخ قرار گرفتند. بازی نفسگیر ۲ تیم، تا پایان وقت معمولی گلی در پی نداشت. ۱۵ دقیقه اول وقت اضافه نیز به همین منوال سپری شد. در فاصله ۷ دقیقه مانده به پایان ۱۲۰ دقیقه ”لوئیز آراگونز“ (اسطوره باشگاه و سرمربی فعلی تیم ملی اسپانیا) با ضربه‌ای دیدنی دروازه سپ‌مایر را گشود. رؤیای قهرمان شدن یک اسپانیائی غیر از رئال در آستانه عملی شدن بود. ۱۲۰ دقیقه به پایان رسیده بود، داور می‌خواست در سوت خود بدمد که شوت ناگهانی بازیکن بایرین وارد دروازه آتلتیکو شد. بازی با تساوی به پایان رسید و چون آن زمان قانون ضربات پنالتی اعمال نمی‌شد ۳ روز بعد بازی تکراری برگزار شد. آتلتیکو خسته و شوک‌زده ۴ بر صفر مغلوب بایرن شد و جام را به حریف واگذار کرد. یکی از بزرگترین حسرت‌های تاریخ فوتبال دنیا آن شب از آن آتلتیکوئی‌ها شد. مادریدی‌ها پس از این شکست تا ۲ دهه محو شدند. در دوران پایانی تیم فصل ۱۹۹۶، آتلتیکو درخشان و به یادماندنی بود. ”مهو کودرو“ و میرکو آنتیچ (پسر سرمربی وقت) زوج خط حمله بودند و با گل‌های فراوان خود به سلطه بیش از یک دهه‌ای رئال و بارسا بر لالیگا خاتمه دادند. با این حال درخشش تیم چندان پردوام نبود. نتایج ضعیف رفته رفته تبدیل به نتایج اسف‌بار شد تا آتلتیکومادرید خود را در دسته دوم ببیند. آتلتیکو در فصل ۲۰۰۳ به دسته اول بازگشت. این اتفاق مصادف با یک رخداد دیگر بود: جشن ۱۰۰ سالگی باشگاه. تیم در دربی ‌مادرید مقابل رئال طی بازی رفت، بازی درخشانی انجام داد. آنها با گل دقیقه ۹۶! آلبرتینی از صاحبخانه یک امتیاز گرفتند، هر چند در بازی برگشت با شکست سنگین ۴ بر صفر، پل قهرمانی بیست و نهم رئال شدند. پس از خداحافظی آراگونز و حضور ”بیانکی“ دوران جدیدی برای آتلتیکو آغاز شده است.

پیش به سوی موفقیت...

مادریدی‌ها امسال در فصل نقل و انتقالات مهره‌های بزرگی جذب کردند. اول از همه کارلوس بیانکی آرژانتینی در روز ۷ ژوئن هدایت تیم را به‌دست گرفت و قول قهرمانی داد. در ادامه مهره‌های بزرگی چون کژمان، جذب تیم شدند. آخرین خرید تیم، ”لوسیانو گایتی“ بازیکن مؤثر آرژانتینی بوده است. آنها هم‌اکنون یک تیم کامل و بی‌عیب و نقص دارند. در درون دروازه ”لئو فرانکو“ قصد دارد با ارائه نمایش‌های درخشان به تیم ملی برسد. عامل انگیزه بیشتر از ”سیلر“ دروازه‌بان دوم تیم است. او منتظر کوچک‌ترین غفلتی ست تا در کالدرون، برنابئو یا نیوکمپ چشمان همه را از تعجب گرد کند. خط دفاعی مادریدی‌ها با محوریت پابلو شکل می‌گیرد. ”لوپز“ و ”کالو“ و دیگر مهره‌های بزرگ آتلتیکو در راه حفاظت از سنگر نیمه دیگر پایتخت، هستند. شکوه واقعی تیم در خط میانی تجلی می‌یابد. به این اسامی دقت کنید: مارتین پتروف، ناچو نووو، لوسیانو گایتی، پیترلوسین، آریل ایباگازا والرا، ماکسی رودریگوئز و ژابی.شاید تنها به لحاظ قیمت یا چهره این افراد نسبت به ستارگان رئال و بارسا حقیرتر به نظر برسند. این گروه با خلاقیت خود تمام حریفان را به مصیبت دچار خواهند ساخت. اگر نمایش‌های فوق‌العاده پتروف در سلتیک ادامه یابد یا ”گایتی“ نیمی از جوان استثنائی تیم ملی آرژانتین باشد و ایباگزار تعصب و جنگندگی خود را حفظ کرده باشد، شاید سیبلس یا کاتالونیا را مخصوصاً در اواخر ماه می خالی از هیجان ببینیم، چرا که مردم جنوب مادرید به سبک خود مشغول جشن گرفتن خواهند بود. رؤیای ۲ رقمی شدن قهرمانی‌های آتلتیکو عملی خواهد شد؟ صحبت در این باره کمی زود است و عده‌ای تیم فعلی آتلتیکو را برای موفقیت در چند فصل آینده مناسب می‌دانند ولی زوج خط حمله متشکل از تورس و کژمان با این ادعا مخالفند. تورس جوان اول و کاپیتان تیم برخلاف رائول به تیم محبوب روزهای کودکی پشت نکرده و تاکنون وفادارانه برای شادی هواداران تلاش کرده است. بی‌جهت نیست که نام او بیش از دیگران در کالدرون زمزمه می‌شود. کژمان به اسپانیا آمده تا نقش آن قاتل آیندهوونی را تکرار کند. اگر ”مت“ آماده باشد می‌توانید روی ۲۰ گل او حساب کنید! مرد صرب برای فصل جدید نقشه‌های زیادی در سر دارد.

بی‌تاب شکست رئال

پس از ال‌کلاسیکو، دربی مادرید حساس‌ترین رقابت هر فصل لالیگا محسوب می‌شود. آتلتیکو از زمان آخرین بازگشت به دسته اول نتوانسته بر رئال غلبه کند. شکست ۳ بر صفر در کالدرون و تساوی بدون گل در برنابئو مقابل رئال بی‌انگیزه‌، دستاورد دربی‌های فصل قبل بود. ۲ فصل پیش نیز اوضاع بهتر نبود. باخت‌های ۲ بر صفر و ۲ بر یک آنها، هواداران را به شدت عصبانی کرد. به‌طور خلاصه ۶ بازی، ۲ تساوی و ۴ باخت! این آمار آتلتیکو در دربی‌ها، از فصل ۲۰۰۳ تاکنون است. آنها این بار از اوضاع متفاوت سخن می‌گویند.

دربی مادرید در هفته هفتم و روز ۱۶ اکتبر به میزبانی آتلتیکومادرید برگزار خواهد شد. برای رئالی‌های مغرور تنها شکست دادن بارسلونا جهت شادی روح برنابئو کافی است و آنها برای دربی مادرید اهمیت زیادی قائل نیستند. در واقع سفیدها اصلاً آتلتیکوئی‌ها را به حساب نمی‌آورند ولی برای قرمز و سفیدها این دیدار تنها یک نبرد ۹۰ و چند دقیقه‌ای نیست بلکه در همه ابعاد زندگی هواداران تأثیر می‌گذارد. به زعم آتلتیکوئی‌ها، رئالی‌ها گروهی مغرور و پول‌پرست هستند، اما حتی خود آنها نیز به خوبی می‌دانند که رئال نه تنها از آتلتیکو و بارسا بلکه از تمام تیم‌های اروپائی نیز یک سر و گردن بالاتر است. زمانی، ژرارد هولیه سرمربی فعلی لیون، گفت: ”در تیم‌های مردمی پیروزی یک شادی ۵۰ هزار نفری است، اما باخت نه تنها باعث ناراحتی هواداران می‌شود که حتی سبب افسردگی سگ خانگی آنها نیز خواهد شد“.

این جمله بیانگر احساسات هواداران این تیم قدیمی است. آنها که هنوز به عادت دیرینه پس از فراغت از کارگری در کارخانه‌ها، به گاوبازی می‌پردازند و هر آخر هفته گلوی خود را برای آتلتیکو پاره می‌کنند! آرزوی کودکان حاشیه‌نشین مادرید با کمک ساق‌های پرتوان بازیکنان تیم آتلتیکومادرید جنبه عملی به خود می‌گیرد، اما در چه زمانی؟

مختصری از کارلوس بیانکی

سرمربی آرژانتینی آتلتیکو با یک دنیا آمال و آرزو به کالدرون پا می‌گذارد. این مرد باتجربه در ۲۶ آوریل ۱۹۴۹ در بوینوس آیرس متولد شد. او در سطح حرفه‌ای هرگز یک بازیکن بزرگ نبود، اما در عرصه مربیگری به نامی قابل احترام تبدیل شد. او نشستن روی نیمکت رهبری را از سال ۱۹۸۴ و با تیم ریمس تجربه کرد. بیانکی تا سال ۱۹۸۹ در این تیم دوام آورد. مرد آرژانتینی پس از ترک ”ریمس“ ۴ سال را در نقش یک کمک‌مربی سپری کرد. اولین باشگاه بزرگ او ولزسارسفلید بود. بیانکی در این تیم موفقیت‌های بسیاری را به‌دست آورد، اما در پایان فصل ۱۹۹۶ به قصد ماجراجوئی بیشتر سکان هدایت رم بحران‌زده را به‌دست گرفت. ۲ فصل بی‌سرانجام حاصل تجربه بعدی وی بود. او در اولین دوره بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱سرمربی بوکا بود و در جمع زرد و مشکی‌های بوینوس آیرس نیز لذت فراوانی نصیب برد. او تقریباً تمام افتخارات موجود را با بوکا جشن گرفت. ۲سال بیکاری برای وی ارمغان مناسبی نداشت. بیانکی طی سال ۲۰۰۳ به بوکا بازگشت. او این سمت را تا قبل از انتخاب به‌عنوان سرمربی آتلتیکو برعهده داشت.

مرد ۵۶ ساله آرژانتینی از همان ابتدای ورود، نظر ”انریکو سرزو“ رئیس باشگاه را جلب کرده است. در مورد ”سرزو“ این نکته گفتنی است که او در واقع جانشین خسوس خیل فقید محسوب می‌شود. شهردار فقید ”ماربه‌لا“ در زمان خود از هیچ کوششی برای رشد آتلتیکو و کوتاه کردن دست اقتدار رئال‌مادرید دریغ نکرد و حالا نوبت سرزو است که ادامه‌دهنده راه این رئیس باشد. ”خیل“ خود را آزادیخواه مادریدی می‌نامید، اما در دوره فعلی هیچ کس انتظار بازخوانی این حرف‌ها از سوی رئیس باشگاه را ندارد. سرزو پروژه‌های بلندپروازانه‌ و طولانی مدتی در سر دارد. اولین بازی آتلتیکو در لالیگا دیداری خانگی مقابل زاراگوسا است.تاریخ‌های ”فرد“ برای آتلتیکوئی‌ها اهمیت بسیاری دارد. تیم در هفته سوم با بارسلونا روبه‌رو می‌شود. پرچم کشور اسپانیا که در وسط آن نقش پرچم آتلتیکو نقش بسته کاتالانها را از این همه خودسری آتلتیکومادرید به خشم خواهد آورد. برای کودکان پابرهنه هوادار آتلتکیو هیچ چیز بیش از شکست رئال خوشحال‌کننده نیست. این بار طوفان از جبهه جنوب پایتخت پرچم مظاهر سرمایه‌داری فوتبال اسپانیا را درهم می‌کوبد؟