نگهداری از گل های زینتی

● رزمــاری
رزماری، برگ و سرشاخه‌های گلدار خشک شده گیاه Rosmarinus officinalis از خانواده نعناعیان (Lamiaceae) است که حداقل دارای ۱ درصد (حجم/وزن) روغن فرار می‌باشد.
● نام‌ گیاه:
● لاتین: Rosmarinus officinalis
● فارسی: رزماری، …

رزمــاری

رزماری، برگ و سرشاخه‌های گلدار خشک شده گیاه Rosmarinus officinalis از خانواده نعناعیان (Lamiaceae) است که حداقل دارای ۱ درصد (حجم/وزن) روغن فرار می‌باشد.

نام‌ گیاه:

لاتین:

Rosmarinus officinalis

فارسی:

رزماری، رومارن

ریخت‌شناسی:

گیاه معطر بوته‌ای و پایا، با شاخه‌های بالارونده، که ارتفاع آن به ۲ متر می‌رسد. برگ‌های باریک با انتهایی بدون نوک و سوزنی‌شکل (نازک)، گل‌ها به رنگ سبز تیره و به ندرت صورتی یا سفیدرنگ می‌باشد.

اندام دارویی

برگ و سرشاخه‌های گلدار گیاه، اندام داروئی رزماری را تشکیل می‌دهد

زمان جمع‌آوری

برگ و سرشاخه‌های گلدار گیاه رزماری هنگام شروع باز شدن گل‌ها و در فصول بهار و تابستان جمع‌آوری می‌گردد.

دامنه انتشار

پرورش گیاه رزماری در بیشتر نواحی ایران معمول می‌باشد. پرورش ‌دهندگان عمده گیاه رزماری را در دنیا، کشورهای شمال آفریقا خصوصاً مراکش و تونس و کشورهای جنوب اروپا خصوصاً اسپانیا، فرانسه، ایتالیا، یوگسلاوی و آمریکا تشکیل می‌دهند.

موارد استعمال

از رزماری به صورت خوراکی در درمان اضطراب، سردرد، میگرن، فشار خون، نفخ و بی‌اشتهایی و به صورت موضعی به‌عنوان مسکن موضعی در درمان دردهای عضلانی و بیماری‌های روماتیسمی استفاده می‌شود. همچنین به‌علت عطر و طعم مناسب در صنایع آرایشی ـ بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

روغن رزماری یک روغن محرک است و از نظر رایحه و اثر، گرم و نافذ می‌باشد. اثر محرک رزماری روی سیستم اعصاب مرکزی بسیار برجسته است.

مصرف رزماری چون موجب سهولت ترشح و دفع صفرا می‌شود از این جهت از آن در بیماری‌های یرقان و نارسایی اعمال کبد استفاده می شود. مصرف رزماری در موارد ضعف عمومی، خستگی مفرط و بی‌حالی بیمار در دوران نقاهت مفید تشخیص داده شده است.

عوارض جانبی

مصرف دارویی موضعی گیاه و یا کاربرد فرآورده‌های آرایشی ـ بهداشتی حاوی رزماری در برخی از افراد حساس، گهگاه ایجاد قرمزی پوست، درماتیت، حساسیت پوستی و حساسیت به نور ایجاد می‌کند.

موارد احتیاط

رزماری در دوران بارداری، شیردهی و در بیماران صرعی و فشار خون بالا بهتر است به کار نرود. روغن رزماری دارای ۲۰ـ۱۰ درصد کافور است که اگر به مقدار زیاد مصرف شود می‌تواند موجب تشنجات صرع ‌مانند شود.

موارد استعمال در پزشکی گذشته: در طب گذشته از رزماری به صورت خوراکی به عنوان مدر و ضد نفخ و به صورت موضعی به عنوان ضد التهاب و ضد درد استفاده می‌کرده‌اند.

طی صدها سال از رزماری در مراقبت از پوست و مو استفاده شده و یکی از اجزای ادکلن real و جزو اصلی آب تقطیری تهیه‌شده از الکل رقیق و گل‌های رزماری است که نوعی مخلوط قابض گیاهی در حامل سرکه سیب می‌باشد و به پاکسازی، تقویت و سم‌‌زدایی پوست به‌ویژه پوست‌های چرب و مستعد آکنه کمک نموده و به داشتن اثرات فوق‌العاده در ایجاد جوانی مشهور است.

رزماری برای آبکشی موهای تیره و مالش‌دادن پوست سر مورد استفاده قرار می‌گیرد که برای تأمین سلامت موها و جلوگیری از ریزش بیش از حد آنها به‌ویژه متعاقب بیماری‌ها واقعاً ارزشمند است. رزماری به برگرداندن رنگ به موهای خاکستری و حتی درمان طاسی مشهور است.