بچه‌های بیش فعال معمولا کم توجهند

زمانی که والدین نامه‌ای از مدرسه فرزند خود مبنی بر اینکه «به صحبت?های معلم گوش نمی‌دهد» یا «در کلاس مشکل ایجاد می‌کند» دریافت می‌کنند، نگران می‌شوند. یک دلیل احتمالی برای این …

زمانی که والدین نامه‌ای از مدرسه فرزند خود مبنی بر اینکه «به صحبت?های معلم گوش نمی‌دهد» یا «در کلاس مشکل ایجاد می‌کند» دریافت می‌کنند، نگران می‌شوند. یک دلیل احتمالی برای این رفتار کودک می‌تواند «اختلال بیش‌فعالی» همراه با «نقص توجه» باشد.

اگرچه کودک بیش‌فعال معمولا سعی می‌کند دانش‌آموز خوبی باشد اما رفتار تکانشی و عدم توجه به کلاس اغلب برای او مشکل ایجاد می‌کند. معلمان، والدین و دوستان می‌بینند کودک «رفتار بدی دارد» یا «متفاوت است» اما نمی‌توانند دقیقا بگویند چه مشکلی دارد.

همه کودکان عدم توجه، حواس‌پرتی، تکانشگری یا فعالیت دارند اما در کودک مبتلا به بیش‌فعالی، این رفتارها و علایم پایدارتر و شدیدتر از کودکان همسن‌ یا در همان دوره رشدی است. بیش‌فعالی در ۵-۳ درصد از بچه‌های سنین مدرسه دیده می‌شود. بیش‌فعالی در بچه‌هایی که والدین آنها دچار بیش‌فعالی بوده‌اند به احتمال ۲۵ درصد رخ می‌دهد.

یک کودک بیش‌فعال، بیشتر اوقات برخی از این علایم را نشان می‌دهد:

ـ مشکل در توجه

ـ عدم‌ توجه به جزئیات و اشتباه کردن از روی بی‌دقتی

ـ حواس‌پرتی

ـ فراموش کردن تکالیف و گم کردن وسایل مدرسه

ـ مشکل در انجام کامل کار مدرسه و تکالیف

ـ مشکل در گوش دادن

ـ مشکل در پیروی از دستورهای چندمرحله‌ای بزرگ‌ترها

ـ بی‌صبری

ـ وول خوردن

ـ زیاد از جای خود بلند شدن، دویدن یا بالا رفتن.

ـ زیاد حرف زدن و بازی ناآرام

ـ قطع صحبت دیگران و ایجاد مزاحمت

کودک با علایم بیش‌فعالی باید به دقت بررسی شود. کودک بیش‌فعال ممکن است سایر اختلالات روان‌پزشکی مثل اختلال سلوک، بیماری اضطرابی ـ افسردگی یا مانیک ـ دپرسیو (شیدایی ـ افسردگی) را هم داشته باشد.

چنین کودکی بدون درمان صحیح، ممکن است افت تحصیلی پیدا کند و روابط اجتماعی‌اش مخدوش شود، بیشتر شکست را تجربه می‌کند تا موفقیت و ‌آموزگاران و خانواده‌ای که به مشکل او واقف نیستند، او را مورد انتقاد قرار می‌دهند.

نتایج تحقیقات به روشنی نشان می‌دهند که مصرف دارو می‌تواند مفید باشد. داروهای محرک مثل «متیل فنیدات»، «دکستروآمفتامین» و «پمولین» می‌توانند تمرکز، رفتارهای هدفمند و مهارت‌های سازماندهی را بهبود بخشند. سایر داروها مثل «گوانافاسین»، «کلونیدین» و برخی ضدافسردگی‌ها نیز ممکن است سودمند باشند.

سایر رویکردهای درمانی مفید شامل درمان‌های رفتاری‌ شناختی، آموزش مهارت‌های اجتماعی، آموزش والدین و تعدیل برنامه آموزشی کودک هستند. رفتاردرمانی می‌تواند در کنترل پرخاشگری، تنظیم رفتارهای اجتماعی و افزایش بازدهی کمک کند. شناخت‌درمانی می‌تواند در افزایش اعتماد‌به‌نفس کودک موثر باشد، افکار منفی را کاهش دهد و مهارت‌های حل مساله را در او تقویت کند. والدین می‌توانند مهارت‌های مدیریت فرزند را بیاموزند، مثلا هر بار فقط یک دستور به او بدهند.

تعدیل آموزش می‌تواند به علائم بیش‌فعالی همراه با ناتوانی یادگیری نیز بپردازد. کودکی که دچار بیش‌فعالی است و درمان مناسب می‌گیرد، زندگی فعال و موفقی خواهد داشت. اکر کودک علایم و رفتارهای شبیه بیش‌فعالی را نشان می‌دهد، او را نزد روان‌پزشک کودک و نوجوان ببرید تا این وضعیت را تشخیص دهد و درمان کند.