اتکاء به خلق, رمز پیروزی

در انتخابات جمهوری آفریقای جنوبی بازهم اتحاد کنگره ملی آفریقا, حزب کمونیست و اتحادیه های کارگری پیروز شد

در انتخابات جمهوری آفریقای جنوبی بازهم اتحاد کنگره ملی آفریقا، حزب کمونیست و اتحادیه های کارگری پیروز شد.

روز چهار شنبه، ٢٢ آوریل، انتخابات پارلمانی کشور جمهوری آفریقای جنوبی، توجه مهمترین رسانه های جهانی را بخود معطوف داشته بود. مسئله این است که، جمهوری آفریقای جنوبی، قدرتمندترین کشور صنعتی و نظامی قاره آفریقا می باشد. این هم، یکی از تأثیرگذارترین امر در سیاست دولتهای جهان بشمار می رود. این در حالیست که تا ۱۵ سال قبل، جمهوری آفریقای جنوبی، بخاطر سیاستهای تبعیض نژادی دولت اقلیت سفید پوست، با بایکوت عمومی جامعه جهانی مواجه بود.

سازمان ملل متحد نژادپرستی را رسما جنایت علیه بشریت اعلام کرده است. جنبش آزادیبخش آفریقای جنوبی، تحت رهبری کنگره ملی آفریقا، با پشتیبانی اتحاد شوروی، کوبا، جمهوری دموکراتیک آلمان و دیگر کشورهای سوسیالیستی، به مبارزه مسلحانه مخفی سختی روی آورد. اما، تا انتخابات ٢٦ آوریل سال ۱٩٩٤، که طی آن برای اولین بار در تاریخ این کشور نه تنها سفیدپوستان، حتی جمعیت سیاهپوست این کشور نیز در انتخابات شرکت داده شدند، چند ده سال مبارزه شدید، ضروری بود تا رژیم آپارتاید لغو شود.

در آن انتخابات، کنگره ملی آفریقا در اتحاد با حزب کمونیست آفریقای جنوبی و کنگره اتحادیه های کارگری آفریقای جنوبی با کسب ۵/٦٢ درصد آراء، اکثریت کرسی های پارلمانی را بدست آورد. نلسون ماندلا، قهرمان افسانه ای که مدت ٢۷ سال در زندان به سر برده است، به مقام ریاست جمهوری انتخاب گردید.

و همین چهار شنبه گذشته، چهارمین انتخابات عمومی بعد از لغو نژادپرستی برگزار گردید. در حدود ٨۰ درصد مردم در انتخابات شرکت کردند. بویژه اینکه، حضور گسترده مردم ساختگی نبود و هیچ کس هم آنها را با اجبار بسوی انتخابات نکشاند. انتخاب کنندگان، آزادانه در انتخابات شرکت کردند. زیرا مردم، خود را در تعیین سرنوشت کشور شریک می دانند و بخوبی آگاهند که، رأی آنها واقعا هم در تعیین اینکه چه کسی و چگونه کشور را اداره خواهد کرد، نقش مهمی بازی می کند.

طبق آخرین گزارشها، کنگره ملی آفریقا ٦۷ درصد آراء کسب کرد. اما، در اینکه، کنگره ملی آفریقا در اتحاد با حزب کمونیست آفریقا و کنگره اتحادیه های کارگری پیروز شد، هیچ تردیدی وجود ندارد. حتی رسانه های غربی که با جدّیت زیادی اوضاع پیش از نتخابات را زیر نظر داشتند، پنهان نمی کنند که پیروزی کنگره ملی آفریقا بعنوان یک حزب چپ در اتحاد تنگاتنگ با حزب کمونیست و سازمانهای طبقه کارگر، حساسیت شدید سیاستمداران و روزنامه نگاران غربی را برانگیخته است.

اتفاقا، دغدغه اصلی این بود که اوپوزیسیون از چه میزان حمایت می تواند برخوردار شود. نتیجه انتخابات نشان داد که، اتحاد دموکراتیک با پشتیبانی ایالت غربی کیپ، ۱٦ درصد آراء را بخود اختصاص داد و حزب کنگره خلق که منافع تجار کوچک و متوسط را در حاکمیت نمایندگی می کرد و اخیرا از کنگره ملی آفریقا جدا شده است، ٦/۷ درصد آراء مردم را کسب کرد.

وضعیت اوپوزیسیون بحد کافی روشن است. اما، کنگره ملی آفریقا نگران آن نیست. زیرا احزاب حاکم جمهوری آفریقای جنوبی از مدتها پیش رابطه سازنده ای با اوپوزیسیون مخالف دولت، برقرار ساخته اند. به مواضع اوپوزیسیون با احترام برخورد می کنند. پیشنهادات عاقلانه آن را می پذیرند. لازم به یادآوریست که، با اینکه در جمهوری آفریقای جنوبی تلویزیون در اختیار حاکمیت می باشد ولی، بر خلاف بسیاری از کشورها، شرایط برابر استفاده از تلویزیون برای همه احزاب شرکت کننده در انتخابات را فراهم کرده است. در جمهوری آفریقای جنوبی روزنامه دولتی وجود ندارد. بنابراین، رسانه های جمعی در صورت بروز هر گونه اشتباه از سوی دولت، امکان انتقاد از آن را دارند. و این امر، خشم حاکمیت را بر نمی انگیزد. بلی، حقیقت تلخ است. اما، یا باید نادرستی انتقادات رسانه ها را ثابت کرد و یا، اشتباهات را اصلاح بر طرف نمود. راه سوم، یعنی «اعمال فشار» به مطبوعات، در آفریقای جنوبی بسته است.

کمیسیون مرکزی انتخابات آفریقای جنوبی کاملا مستقل است. مثلا، اتحاد دموکراتیک که، قبلا رهبری شهر کیپ تاون را در اختیار داشت، با بدست آوردن اکثریت آراء ایالت غربی کیپ در این انتخابات، بدون اینکه کمیسیون مرکزی انتخابات و دولت بر خلاف برخی کشورها، سعی کنند نتیجه انتخابات را به نفع حزب حاکم تغییر دهند، دولت ایالتی آن را تشکیل خواهد داد. ناظران بین المللی آفریقا، سلامت انتخابات را مورد تأئید قرار دادند ولی، اتحادیه اروپا اعلام کرد که، اعزام ناظران بین المللی را ضروری نمی داند. زیرا، به بی طرفی کمیسیون مرکزی انتخابات چندان مطمئن نیست.

در مبارزات پیش از انتخاباتی نه تنها انفعال سیاسی مشاهده نمی شد بلکه، برعکس، بسیار پر شور بود. حتی، برخی موارد مشاجره نیز مشاهده شد. امکانات برابر تبلیغات پیش از انتخابات برای همه احزاب و بیطرفی کمیسونهای انتخاباتی تأمین شده بود. به همین جهت، پیروزی کنگره ملی آفریقا تعجب انگیز نبود و با اعتراض هم مواجه نشد.

رمز این پیروزی قطعی بسیار ساده است. این پیروزی، قبل از همه، در نتیجه ٨٢ سال مبارزه آزادیخواهانه کنگره ملی آفریقا(این کنگره در سال ۱٩۱٢ بنیانگذاری شده است)، باضافه ٣٢ سال مبارزه مسلحانه مخفی و پس از آن، ۱۵ سال کار شفاف دولت جدید به نفع مردم بدست آمد و آن، برخورداری دائمی از حمایت ٦۰- ٦۵ درصد آراء عمومی است.

البته، مبارزه بسیار طولانی و سنگین بود. اما، نتایج بدست آمده هم بسیار ارزشمند است. نمونه آفریقای جنوبی نشان می دهد که، مبارزه در راه احقاق حقوق مردم، علیرغم طولانی بودن راه و شرایط بسیارسخت مبارزه، با اتکاء به توده های خلق، بالاخره، می تواند به پیروزی بیانجامد.

مبارزات با شکوه جنبشهای آزادیبخش، پیشتر هم در آفریقا و در دیگر قاره های جهان به پیروزی منجر شد. کم نیستند نیروهائی که با حمایت خلق به قدرت رسیدند ولی، راه انحطاط و زوال در پیش گرفتند. اما، کنگره ملی آفریقا و متحدان آن در حزب کمونیست آفریقای جنوبی و کنگره اتحادیه های کارگری، که از ۱۵ سال پیش قدرت دولتی را در دست گرفته اند، همچنان از حمایت وسیع مردم برخوردارند. چرا؟ برای اینکه، تأمین منافع خلق، بویژه، اکثریت مردم سیاهپوست کشور که چندین قرن در بردگی به سر برده است، وعده تو خالی مبارزات انتخاباتی نبوده، بلکه، هدف واقعی حاکمیت کنگره ملی آفریقاست.

جمعیت سیاهپوست جمهوری آفریقای جنوبی در نتیجه پیروزی بر رژیم آپارتاید نه فقط به آزادی سیاسی، نه تنها به حق یک بار دادن رأی در انتخابات بعد از هر چند سال دست یافت، بلکه، در سایه دولتی که با حمایت خلق به قدرت رسیده است، به تغییرات واقعی و بسیارمهمی در زندگی خود موفق شد. کنگره ملی آفریقا بر خلاف دولت کنونی روسیه که خلق خود را بخاطر حمایت از «دموکراتها»، با فقر و بی حقوقی مواجه ساخت، صادقانه به وعده های خود جامه عمل می پوشاند.

در سایه ۱۵ سال حاکمیت خلق، مردم سیاهپوست تحت ستم پیشین، صاحب میلیونها خانه و منزل، مدرسه و درمانگاه شدند و به انرژی برق، تلفن و آب سالم در آن مناطقی که قرنها محروم بودند، دست یافتند. خلق، به دولت خویش باور دارد و نتیجه انتخابات، آن را ثابت می کند.

ویچسلاو تتیوکین

ترجمه: سایت صدای مردم

منبع: سایت اینترنتی روزنامه «سووتسکایا راسیا»،٢۵ آوریل ٢۰۰٩.