سرگذشت هلن کلر

▪ هلن، در سال ۱۸۸۰ در آلاباما به دنیا آمد.
▪ او در ۱۸ ماهگی در اثر یک بیماری سخت، بینائی و شنوائی خود را از دست داد و چون هنوز صحبت کردن را به خوبی یاد نگرفته بود، توانائی حرف زدن …

هلن، در سال ۱۸۸۰ در آلاباما به دنیا آمد.

او در ۱۸ ماهگی در اثر یک بیماری سخت، بینائی و شنوائی خود را از دست داد و چون هنوز صحبت کردن را به خوبی یاد نگرفته بود، توانائی حرف زدن نیز نداشت.

به دلیل ناتوانی در ارتباط، تا ۷ سالگی دختری عصبی و پرخاشگر بود که پدر و مادرش را بسیار اذیت می‌کرد.

در سن ۷ سالگی، والدین هلن معلمی را برای او گرفتند تا شاید بتواند با او ارتباط برقرار کند.

زندگی واقعی او در سال ۱۸۸۷ روزی که ”آنی سالیوان“ که در آن زمان ۲۱ سال داشت و به‌عنوان معلم وارد زندگی‌اش شد، آغاز گشت.

آنی مدتی در مدرسه نابینایان درس می‌داد و به همین دلیل کار با این بچه‌ها را تا حدی بلد بود.

آنی پس از مدت‌ها تلاش و با فشار دادن علامت‌هائی بر کف دست هلن، توانست معنی کلمات را به او یاد بدهد.

نخستین کلمه‌ای که هلن یاد گرفت تا بر کف دست آنی بنویسد، آب بود.

پس از مدتی، هلن توانست علاوه بر نوشتن کلمات بر کف دست افراد، خط بریل ـ خط مخصوص نابینایان ـ را نیز یاد بگیرد.

او در سن ۲۰ سالگی وارد دانشگاه شد و با کمک آنی که درس‌ها را در کف دست او می‌نوشت، توانست چهار سال بعد، در سال ۱۹۰۴ فارغ‌التحصیل شود. بنابراین او اولین‌ فرد نابینا ـ ناشنوائی بود که از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد.

در دوران دانشگاه او توانست با فشار دادن انگشت بر گلوی آنی و تقلید ارتعاشات صوتی او صحبت کردن را یاد بگیرد.

هلن کلر از دوران دانشجوئی، نویسندگی را شروع کرد و تا آخر عمر ادامه داد. او ۱۲ کتاب و مقالات بی‌شماری در زمینه نابینائی، ناشنوائی، مسائل اجتماعی و حقوق زنان نوشت که اولین کتاب او زندگی‌نامه‌اش است.

او ادبیات آلمانی، فرانسه و انگلیسی را فرا گرفت و بعدها در رشته‌های مختلف دیگر نیز آموزش دید.

اگر هلن روزی با کسی دست می‌داد و بعد از ۵ سال دوباره او را می‌دید و دست می‌داد به راحتی او را می‌شناخت. او حتی با شطرنج مخصوصی که برای خود ساخته بود، بازی می‌کرد. هلن به سفرهای زیادی می‌رفت و با بیشتر رئیس‌جمهورهای دنیا دیدار کرد.

آنی سالیوان تا آخر عمر و به مدت ۴۵ سال معلم و دوست هلن باقی ماند و هرگز او را تنها نگذاشت.

هلن کلر در سال ۱۹۶۸ در سن ۸۷ سالگی درگذشت.