ستاره‌من، پروین

ماه‌چهره خلیلی مثل خیلی از بازیگران تازه‌وارد یا حتی کهنه‌کار علاقه‌اش را در هنر هفتم فقط به‌نقش‌آفرینی در فیلم‌ها و سریال‌های گوناگون اختصاص نداد.برای او هم کارگردانی …

ماه‌چهره خلیلی مثل خیلی از بازیگران تازه‌وارد یا حتی کهنه‌کار علاقه‌اش را در هنر هفتم فقط به‌نقش‌آفرینی در فیلم‌ها و سریال‌های گوناگون اختصاص نداد.برای او هم کارگردانی مقوله شیرینی‌است که جذب آن شده و اولین تجربه‌اش را پشت سر گذاشته است.

لازم نیست که حتما فیلمسازی را با ساخت فیلم‌های داستانی شروع کرد‌، مستند سازی هم یکی از کارهایی‌است که او در این خصوص می‌گوید: «پس از گذراندن دوره مستندسازی، آشنایی با فرهنگ ایران ذهنم را به سوی ساخت فیلمی مستند برد که نامش شد: عید قربانی. وقتی شما از فرهنگ دیگری می‌آیید بالطبع مراسم و آیین‌های فرهنگ جدید بیشتر توجه شما را جلب می‌کند و من هم در یک عید قربان به این نتیجه رسیدم که داستانی را از دریچه چشم یک گوسفند که می‌خواهد قربانی شود، بنویسم و بسازم. اتفاقا فیلم در جشنواره‌های بین‌المللی هم مورد توجه قرار گرفت و حتی جوایزی هم برد. اشتیاق به کار در من وجود داشت که یک‌روز مادر بزرگم به من صندوقچه‌ای را هدیه داد که سوژه فیلمی مستند درباره ایشان شد. این گاوصندوق بزرگ حاوی عکس‌ها، فیلمنامه‌ها،جوایز و گنجینه‌ای از خاطرات بازیگری که در رادیو، تلویزیون، سینما و تئاتر سال‌ها کار کرده بود. تنها چیزی که به ذهنم رسید اینکه باید از این صندوقچه فیلمی بسازم و شروع کردم. با این حال سه سال درگیری در مختارنامه، کلاه‌پهلوی و «نردبام آسمان» باعث شد که در وقت‌های بیکاری فیلمبرداری این کار را انجام بدهم الان مجموعه‌ای راش وجود دارد که باید در اولین فرصت آنها را مونتاژ و فیلم را به پایان برسانم. نام این فیلم هست «ستاره من، پروین».