از مرادبرقی تا نقطه سرخط

خاطره اولین روزهایی که تلویزیون وارد خانه های ایرانی ها شد در سن و سال خیلی ها نمی گنجد اما خاطره سریال هایی چون مرادبرقی که در خاطره خیلی ها حک شده را آنقدر شنیده ایم که انگار …

خاطره اولین روزهایی که تلویزیون وارد خانه های ایرانی ها شد در سن و سال خیلی ها نمی گنجد اما خاطره سریال هایی چون مرادبرقی که در خاطره خیلی ها حک شده را آنقدر شنیده ایم که انگار خودمان آن روزها را تجربه کرده ایم; روزهایی که همه همسایه ها جمع می شدند در خانه همسایه ای که به تازگی تلویزیون خریده و همه با هم زل می زدند به جعبه جادویی و به راحتی به دیالوگ های بی نمک هنرپیشه ها می خندیدند.

آن روزها زندگی ها راحت تر بود و توقع مردم هم در حد زندگی هایشان ساده! این بود که با هر برنامه ای سرگرم می شدند و خاطره برنامه آنقدر در ذهنهایشان ماندگار می شد که هنوز هم بعد از گذشت حدود ۴۰ سال با نیکی از آن یاد می کنند.

اما این روزها همه چیز عوض شده. این روزها در هرخانه ای حداقل یک تلویزیون وجود دارد و در بعضی خانه ها تعداد تلویزیون ها به ۲یا۳ عدد هم می رسد. تعداد کانال های تلویزیون بدون احتساب شبکه های ماهواره ای حدود ۷ شبکه است و اگر گذری به دنیای شبکه های ماهواره ای داشته باشیم می بینیم که حدود هجده هزار و دویست و پنجاه شبکه ماهواره ای وجود دارد که از این تعداد ۴۰۰۰ کانال در ایران قابل دسترسی است و از این تعداد ۱۰۰ کانال به زبان فارسی است.

حال تصورش را بکنید با این همه حق انتخاب و تنوع برنامه و با روزگاری که هر برنامه ای توفیق پیدا نمی کند مخاطب دلزده و خسته از مشکلا ت زندگی را پای تلویزیون میخکوب کند، برنامه های تلویزیون با چه جذابیتی باید ظاهر شوند تا خاطره ای عمیق در ذهن مخاطب ایجاد کنند!

تلویزیون، این روزها بعد از گذر از یک دوره سریال های ماتم زا مثل تا ثریا و... به سریال های طنزی چون نقطه سر خط و اجاره نشین ها روی آورده است و پس از ایجاد یک افسردگی در خانه های مردم سرانجام طعم لبخند را به مخاطبان خود چشاند.

با این حال پس از اتمام این سریال ها نمی توان امیدوار بود که این سریال ها هم در ذهن مخاطبانشان جاودانه شوند و حتی به مدت یک هفته بعد از اتمام سریال دریاد مخاطبان بماند.

سوال این است که آیا رسانه ملی به صورت کارشناسانه روحیه مخاطب خود را شناخته و برنامه هایی تولید می کند که در عین ایجاد نشاط، آموزنده بوده و تاثیر دراز مدت بر مخاطب داشته باشد؟

نویسنده : مرجان حاجی حسنی