ناسازگاری در زندگی

ناسازگاری در زندگی مشترک یک امر ثابتی نیست، حتی گاهی اوقات سالم ترین افراد رفتارهای ناسازگارانه دارند و حتی گاهی اوقات تحت تاثیر فشارهای خاصی در زندگی دچار ناهماهنگی و ناسازگاری نسبت به خانواده و همسر می‌شوند.

ناسازگاری در زندگی مشترک یک امر ثابتی نیست، حتی گاهی اوقات سالم ترین افراد رفتارهای ناسازگارانه دارند و حتی گاهی اوقات تحت تاثیر فشارهای خاصی در زندگی دچار ناهماهنگی و ناسازگاری نسبت به خانواده و همسر می‌شوند. در ارتباط با ناسازگاری باید گفت که کلیه ویژگی‌های ناسازگارانه همسران، ثابت و پایدار و ذاتی نیست، بلکه اکثرا اکتسابی است. اغلب این رفتارها بر اثر مشاهده یاد گرفته شده و گاهی نیز به واسطه نبودن آموزش، به‌طور خود به خود در فرد شکل می‌گیرد. شخص همان گونه که چنین رفتارهای مخرب و آسیب زننده ای را یاد گرفته، همین طور هم می‌تواند یاد بگیرد که رفتارهای سالم‌تر و سازنده ای را جانشین آنها نماید. یک راه اصلاح ناسازگاری آن است که از به کار بردن کلمات، القاب و عناوینی هم چون بیمار، روانی و ناسازگار در مورد همسر خودداری شود. چنانچه در مواردی نیز با ناسازگاری همسر مواجه شدیم، باید فقط در ارتباط با همان رفتار و مشکل به وجود آمده صحبت نمود.

ولی از کلمات و القاب فوق، حتی اگر همسری چنین ویژگی‌هایی را دارا باشد، بایستی خودداری کرد، زیرا کاربرد چنین کلمات و عناوینی آسیب موجود را بدتر و اوضاع و شرایط ارتباطی میان همسران را حادتر از پیش می‌نماید. به‌عنوان مثال، چنانچه همسر ناسازگار بیش از اندازه وابسته به والدینش است و اجازه می‌دهد که آنها در زندگی شخصی‌اش مداخله نمایند، نبایستی به همسر گفت که تو مثل یک بچه هنوز به نحوی بیمارگونه وابسته به پدر و مادر و خانواده‌ات هستی بلکه می‌توان از عبارت‌های کلی‌تر در همان موضوع مورد بحث استفاده نمود. اتکای بیش از حد والدین و دخالت دادن آنها در زمینه‌ها و اموری که توسط خودمان یا با کمک یک متخصص قابل برطرف شدن است،غیر از گسترده نمودن و به بیراهه کشاندن مشکلات خودمان و آنها، پیامد دیگری در بر ندارد.