جز اوباما, اوباما صدایی نیست

همه چیز در هم گره خورده است, انگار انتخاب باراک اوباما به ریاست جمهوری ایالا ت های متحده آمریکا, آنقدر خودش سوژه دست وبلا گرها می دهد که بتوان با آن چند سیاست مجازی نوشت اما در دنباله این سوژه هیجان آمیز, پیام از پاستور تهران رسید که خودش ماجرای مفصلی دارد و سپس پیام دیگری این بار از راهروهای هیات نظارت بر مطبوعات که شهروند امروز توقیف شد از برای همین امروز, روز پر از وبلا گی را در پیش رو داریم

همه چیز در هم گره خورده است، انگار. انتخاب باراک اوباما به ریاست‌جمهوری ایالا‌ت‌های متحده آمریکا، آنقدر خودش سوژه دست وبلا‌گرها می‌دهد که بتوان با آن چند سیاست مجازی نوشت اما در دنباله‌این سوژه هیجان‌آمیز، پیام از پاستور تهران رسید که خودش ماجرای مفصلی دارد و سپس پیام دیگری این بار از راهروهای هیات نظارت بر مطبوعات که شهروند <امروز> توقیف شد. از برای همین امروز، روز پر از وبلا‌گی را در پیش رو داریم. برای آنکه عدالت را میان وبلا‌گرهای پرهیجان ایرانی رعایت کرده باشیم، ابتدا بروید به مبدا این همه سوژه و هیجان؛ به سایت انتخاباتی باراک اوباما که اکنون یک نوشته تازه را هم به لوگوی خود افزوده است؛ <‌.> THANK YOU و اما پرونده اوباما در شهربلا‌گ پارسی را با <کافه نادری> آغاز می‌کنیم. او به طنز اثبات می‌کند که <چرا در آمریکا انتخابات وجود ندارد< !>کهن دیارا> دومین وبلا‌گ امروز است با <رویای آمریکایی، رویایی ایرانی> که به پایان دوران نژادپرستی و بزرگی لیبرال‌دموکراسی آمریکا می‌پردازد.

این تحلیل دست‌مایه بسیاری دیگر هم هست، ازجمله <‌> Newyork City که <به مردم آمریکا افتخار می‌کند> و می‌نویسد؛ <امروز در تاریخ بشر مردم آمریکا امیدی تازه قلم زدند، امروز یک سیاه‌پوست مسلمان‌زاده به اسم باراک حسین اوباما به بالا‌ترین مقام سیاسی این کشور رسید؛ کسی که تا ۲۰۰ سال پیش یک برده بود و به او به چشم یک حیوان نگاه می‌کردند و حقوقش با حقوق یک سگ یکی بود، سیاه‌پوستی که تا ۵۰ سال پیش به خیلی از جاها راهش نمی‌دادند...> این وبلا‌گر در افتخارش تنها نیست که <ندای امروز> هم با <درود بر مردم آمریکا و دموکراسی آمریکا> پست خود را آغاز می‌کند؛ <باید بگوییم درود بر آمریکا و درود بر مردم این کشور. مردمی که کاری را انجام دادند که مردم دیگر کشورها مانند فرانسه، انگلستان یا روسیه هیچگاه حتی جرات فکر کردن به آن را ندارند.> کمی از این حماسی‌نویسی‌ها که جدا شویم می‌رسیم به <کودن بااستعداد>، او بزرگ‌ترین نقطه قوت لیبرال‌دموکراسی که <تبدیل به بهترین و کارآمدترین سیستم موجود برای اداره جامعه شده> را این می‌داند؛ <باز بودن آن نسبت به اصلا‌ح خودش> و <کورسو> نیز از آن دست وبلا‌گ‌هایی است که انتخابات آمریکا را به داخل ایران زنجیر کردند.

این وبلا‌گر به محمود احمدی‌نژاد می‌گوید؛ <آقای رئیس‌جمهور پیش‌بینی‌ات غلط بود> او این پیش‌بینی تاریخی! رئیس دولت نهم را با مثال تاریخی دیگر قیاس می‌کند؛ <در نوروز سال ۸۲ یک کارشناس نظامی در رسانه ملی اعلا‌م کرد که ارتش عراق توانایی‌اش فلا‌ن است و فلا‌ن و آمریکا حالا‌حالا‌‌ها کار دارد تا بتواند به بغداد برسد اما در کمتر از ۲۴ ساعت همین رسانه ملی اعلا‌م کرد که رژیم صدام سقوط کرد>! آخر این پرونده را هم مانند ابتدایش با طنزی می‌بندیم که در <هویت ما> خواهید خواند. او پاسخ می‌دهد که <اگر آمریکایی‌ها هم مانند ما بودند، آن ‌وقت چه می‌شد!؟> از دموکراسی آمریکایی که خسته شدید، پست‌های پی‌درپی <فریادنامه>، <راز سر به مهر> و <نگاه نو> در باب دموکراسی ایرانی را هم بخوانید که یادآور توقیف دردناک شهروند امروز است. گویا داستان سیاست مجازی امروز هم می‌شود مانند خط نخست پست فریادنامه؛ <هر چقدر اول صبح با پیروزی باراک اوباما خوشحال شدم، خبر توقیف یک نشریه خوب، آخر شب روی سرمان خراب شد>!