۵ فوریه ۴۵ ـ فیلسوف رومی خودکشی کرد تا شاهد دیکتاتوری نباشد

«کاتو (مارکوس پورکیوس)» فیلسوف، نویسنده و سیاستمدار نامدار روم پنجم فوریه سال ۴۵ پیش از میلاد در شمال آفریقا خودکشی کرد تا شاهد دیکتاتوری سزار و مرگ جمهوری و حکومت انتخابی نباشد …

«کاتو (مارکوس پورکیوس)» فیلسوف، نویسنده و سیاستمدار نامدار روم پنجم فوریه سال ۴۵ پیش از میلاد در شمال آفریقا خودکشی کرد تا شاهد دیکتاتوری سزار و مرگ جمهوری و حکومت انتخابی نباشد که پدر بزرگش (مارکوس پورکیوس کاتو اندیشمند معروف) ضوابط و قواعد آن را تنظیم کرده بود.

کاتو دوم (معروف به نوه یا کاتو جوان) در رساله خود «خرد فردی و خرد گروهی» نوشته است:

سه عامل است که موجب ارضای خاطر یک فرد می شود و این سه عامل عبارتند از: جرات (دلیری و نترس بودن و خطر کردن)، صداقت (دروغ نگفتن، رو راست بودن و وفاداری) و ساده زیستن (عادت داشتن به زندگانی ساده، همانند توده مردم و لذت بردن از آن و دوری گزیدن از تجملات و اسراف).

وی در همین کتاب فساد دولتی و ارتشاء را بذر انحطاط یک جامعه خوانده و نوشته است که تردید دارد دست اندرکاران فساد دولتی به جامعه (مردم و وطن) علاقه داشته باشند و پیش از ارتکاب فساد یک لحظه به سلامت کشور و آینده آن اندشه کنند.

کاتو در جریان نزاع سزار و پمپی (دو ژنرال و کنسول ارشد روم) جانب پمپی را گرفته بود و گفته بود که حمایت از پمپی دفاع از حکومت انتخابی، قانون و حقوق اتباع است. کاتو دوم به شمال آفریقا رفته بود که ساکنان رومی آن بر ضد سلطنت و حکومت جباران بودند تا آنان را برضد سزار برانگیزاند که در آنجا شنید سزار بر پمپی فائق آمده و شکست دادنش، دیگر امکان پذیر نیست. لذا، از فرط یاس خودکشی کرد.