پیامدهای مصرف قرص های «OTC»

بیشتر مردم، آسپرین را دارویی معمولی و در دسترس می دانند و کمتر کسی است که برای برطرف کردن سردرد یا درد مفصل ها از ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده نکرده باشد.

بیشتر مردم، آسپرین را دارویی معمولی و در دسترس می دانند و کمتر کسی است که برای برطرف کردن سردرد یا درد مفصل ها از ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده نکرده باشد. مصرف این قرص ها به طور روزانه می تواند عوارض طولانی مدتی را به همراه داشته باشد.

به نقل از سایت «Prevention» و به گفته متخصصان، بزرگ ترین تصور نادرستی که مردم از داروهای «OTC» دارند این است که بی ضرر است در حالی که چنین نیست. در واقع بیشتر این قرص ها باید با تجویز پزشک مصرف شود با این حال با دوزهای پایین به عنوان داروهای «OTC» در اختیار مردم قرار می گیرد. البته متخصصان قبول دارند، مقدار کم آسپرین (۸۱ میلی گرم) برای افرادی که در معرض خطر سکته، بیماری قلبی و برخی انواع سرطان قرار دارند، می تواند مفید واقع شود اما مصرف زیاد آن به طور روزانه برای تسکین درد می تواند سلامت مصرف کننده را تهدید کند. قبل از مرور عوارض مصرف روزانه این داروها باید نحوه عملکرد آن را بهتر بشناسیم. آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم در گروه قرص های غیراستروئیدی ضد التهابی یا NSAIDS قرار می گیرند. این قرص ها باعث کند شدن روند کار پروستاگلاندین می شود. پروستاگلاندین، هورمونی است که در واکنش به عفونت یا آسیب دیدگی، درد و التهاب ایجاد می کند. استامینوفن که در گروه دارویی دیگری قرار می گیرد، در دریافت پیغام درد توسط مغز اختلال ایجاد می کند.

زخم معده:مصرف قرص های «NSAIDS»، به ویژه ایبوپروفن و آسپرین باعث ایجاد زخم و التهاب در دیواره معده و در نتیجه باعث ایجاد سندروم معده سوراخ می شود.در پی این بیماری، معده قادر نیست مواد مغذی را جذب کند و در نتیجه فرد دچار کمبود مواد مغذی می شود (که این امر می تواند در ایجاد درد و مشکلات دیگر نقش داشته باشد). در این شرایط مصرف پروتئین های حساسیت زا مانند گلوتن، سویا یا پروتئین تخم مرغ می تواند حساسیت غذایی به وجود آورد. معده یک فیلتر بسیار پیشرفته است که خود به خود دچار اختلال نمی شود مگر این که عادات ناصحیح ما باعث اختلال عملکرد آن شود. علاوه بر آن مصرف قرص های «NSAIDS» در کار باکتری معده که سیستم ایمنی را کنترل می کند نیز اختلال به وجود می آورد. در نتیجه، فرد به دفعات مریض می شود ، عده زیادی که برای مدت طولانی از این داروها استفاده می کنند، دچار التهاب مزمن روده کوچک می شوند. فرد ابتدا دچار نفخ، گاز معده یا تغییر در حرکت روده خواهد شد اما به مرور زمان دچار خستگی مفرط یا عدم تحمل مواد غذایی می شود.

آسیب دیدگی کبد:استامینوفن زخم معده ایجاد نمی کند بلکه به کبد آسیب می رساند از طرفی مصرف مشروبات الکلی می تواند استامینوفن را به سمی تجزیه کند که به کبد آسیب می رساند. مصرف زیاد مسکن های حاوی کافئین، روی کبد فشار وارد می کند.

آسیب دیدگی کلیه:علاوه بر معده، کلیه ها نیز محل تولید عمده هورمون پروستاگلاندین است که قرص های «NSAIDS» روی عملکرد آن تأثیر می گذارد. پروستاگلاندین به کلیه کمک می کند عمل دفع سموم موجود در خون انجام شود. مصرف زیاد قرص های «NSAIDS»، می تواند در این روند اختلال به وجود بیاورد، در نتیجه فرد دچار آسیب دیدگی کلیه و تراکم ضایعات سمی در خون می شود. پزشکان به محض مشاهده آسیب دیدگی کلیه از بیمار می خواهند تا مصرف قرص های ضد التهابی را متوقف کند.

حساسیت:مصرف مسکن در دراز مدت، آستانه حساسیت فرد را افزایش می دهد. اگرچه این حساسیت اغلب در داروهای مخدر تجویزی مانند ویکودین واکسی کونتین دیده می شود اما نتایج بررسی ها نشان می دهد که استامینوفن و NSAIDS می تواند اثر مشابه داشته باشد. به گفته متخصصان درد را یک علامت و نه بیماری بدانید تا با تشخیص به موقع علت آن، مشکلتان برطرف شود.