به من نگویید ماشیـن باز

زیر و بم دنیای ماشین بازها در گفت وگو با «مسعود ۹۱۱»

انجمن های مجازی دوستداران خودرو نقش پر رنگی در بالا بردن اطلاعات فنی فارسی زبانان و همچنین هماهنگی گردهمایی های جامعه دوستداران اتومبیل دارند‌. برای آشنایی با وضعیت « ماشین بازان »‌ ایران به سراغ مدیر روابط عمومی یکی از این انجمن ها که از سال ۱۳۸۳ تاکنون فعالیت می کند، رفتیم. او که در میان جامعه دوستداران اتومبیل با بنز قرمز رنگ و نام کاربری‌اش یعنی مسعود ۹۱۱ شناخته شده است از بنیانگذاران این انجمن نیز بوده است.

خفن‌ترین ماشین‌بازی که شما می‌شناسید، کیست؟

اول از همه این که خواهش می‌کنم شما این اصطلاح «ماشین‌بازها» را اصلاح کنید و بگویید جامعه دوستداران اتومبیل در ایران، چرا که ماشین‌باز بار منفی دارد. ماشین باز یعنی این که مثلا طرف صدای اگزوز ماشین‌اش طوری است که وقتی رد می‌شود صدای همه دزدگیرها بلند می‌شود و مزاحم زن و بچه مردم است؛ اما من آدمی را می‌شناسم که خلبان است، اما در میان تیونر‌ها هم شناخته شده است. واقعیت این است که این هم یک علاقه‌مندی است، یعنی همان‌طور که بعضی‌ها مثلا به نقاشی علاقه دارند، خیلی‌ها هم دوست دارند با ماشین‌شان سر و کله بزنند.

می‌توانید چند نمونه از تیونینگ‌های گرانقیمتی را که در اطرافیانتان دیده‌اید مثال بزنید؟

متاسفانه به خیلی از اعداد و ارقامی که گفته می‌شود، نمی‌توان اطمینان کرد. من کسی را می‌شناختم که هشت سال پیش برای آردی، ۵۰۰ هزار تومان خرج کرد که فقط درهایش ریموت‌دار باشد. یا مینی‌ماینری بود که می‌گفتند ۳۵ میلیون تومان خرجش شده است؛ ولی خب این ماشین را اگر از خود موزه لوور هم بدزدی و بیاوری، این‌قدر هزینه‌اش نخواهد شد. اصلا تیون‌کارهای ما فقط کیت می‌بندند، یعنی ما بیشتر نصاب داریم تا سازنده. این هم که خیلی وقت‌ها «ریس‌کار»ها می‌گویند صد میلیون برای این ماشین خرج شده بازار گرمی است. هدف هم این است که طرف دوبار مسابقه‌اش را بدهد و بعد ماشین را با قیمت بالا بفروشد به کسی که از این مسائل خبر ندارد وگرنه مگر کسی که خودش مکانیک بوده و حالا آمده مسابقه می‌دهد می‌شود این همه هزینه کند تا در‌نهایت یک کاپ پلاستیکی دریافت کند؟ یا مثلا کلاسیک کارهایی هستند که ماشین را می‌خرند و مثلا نهایتا ۱۷ میلیون خرجش می‌کنند و ۴۵ میلیون تومان می‌فروشند. غیر از این دو دسته، یک عده هم لابد بچه پولدارهایی هستند که یک پونتیاک را می‌بینند و به هر قیمتی می‌خواهند و نهایتا آن را می‌خرند، بدون این که اصلا از ماشین چیزی بدانند. جدای از اینها معدود افرادی هم هستند که عاشقند. اینها هستند که می‌گویم اسمشان را ماشین‌باز نگذاریم، بگوییم جامعه دوستداران اتومبیل.

و این جامعه دوستداران اتومبیل در ایران وضعشان چطور است؟

در همه دنیا کارخانه‌های خودروساز، علاقه‌مندان ماشین در آن کشور را پشتیبانی می‌کنند. مثلا گردهمایی فولکس، گلف و بیتل تحت حمایت کارخانه سازنده است. پورشه و لامبورگینی هم همین‌طور. حتی فروشنده‌های محلی مثلا در میامی، اینها را پشتیبانی می‌کنند. یعنی مثلا با هماهنگی پلیس دو تا اتوبان را می‌بندد تا برنامه انجام شود و به این ترتیب برند خودش را مطرح می‌کند و ارزش خود را بالا می‌برد. مثلا کلوب کلاسیک‌های مرسدس بنز به دارندگان قطعه می‌دهد و دارنده ماشین هم وقتی در سایت بنز عکس خودروی خودش را می‌بیند، لذت می‌برد.

خب چنین پشتیبانی‌هایی در کشور ما وجود ندارد؟

خیر، متاسفانه در کشور ما به دلیل کاستی‌های همیشگی کار دولتی و به دلیل بازار محدود و غیررقابتی این حمایت انجام نمی‌شود. در زمان یکی از مدیران قبلی یکی از خودروسازهای داخلی، رالی و مسابقات پشتیبانی می‌شد، اما نهایتا به مشکلاتی برخوردند که دیگر این پشتیبانی مالی انجام نشد. در حالی که مثلا «کاررا» پشتیبانی‌اش در این حد است که یکشنبه‌ها قبل از برگزاری مسابقات فرمول یک در همان پیست با همان کارکنان فرمول یک، کارراکاپ را برگزار می‌کند. اینجا اما پشتیبانی‌های معمول پس از فروش محصول هم در حدی که باید باشد نیست، در خیلی از مواقع اصلا کسی در قبال مشتری پاسخگو نیست.

می‌توانید مثال بزنید؟

ببینید بهترین نمونه از نبود مشتری‌مداری را می‌توان در توقف تولید تیپ ۵ پژو ۲۰۶ مثال زد. این ماشین با موتور ۱۶۰۰ و قدرت ۱۱۰ اسب بخار، بسیار جوان‌پسند بود. بعد دیدند کسی SD را نمی‌خرد. برای این که مردم تشویق بشوند SD بخرند، موتور ۱۶۰۰ را گذاشتند روی آن و تولید تیپ ۵ را متوقف کردند. خود من با تیپ ۵ پا‌به‌پای زانتیای موتور ۲۰۰۰ می‌رفتم. چرا من باید ناچار بشوم این ماشین دو نفره پرشتاب را بدهم و SD بگیرم؟ یا مثلا من برای کسی یک ماشین صفر تولید داخل گرفتم که بعد متوجه شدم اصلا مجموعه ترمز سمت شاگردش کار نمی‌کرد. شما ماشین را می‌برید نمایندگی می‌گویید صدا می‌دهد می‌گوید صدای ضبطش را زیاد کن. یا می‌گویید گیربکسم جا نمی‌رود می‌گویند ماشین شما همین است.

از بحث پشتیبانی اگر بگذریم، وضع خودروسازهای ما در حوزه آپشن کارخانه‌ای چطور است؟ اصولا اینها با آپشن آزاد چه تفاوتی دارد که افراد سراغ تیونینگ و آپشن آزاد می‌روند؟

آپشن کارخانه‌ای بشدت محدود است. در واقع اصلا آپشنی ارائه نمی‌شود. مثلا در یک ماشین داخلی چیز ساده‌ای مثل چراغ داشبورد را که سیم‌کشی و سوکتش موجود است، اما چراغ داخل داشبورد را ندارد می‌‌توانی به عنوان یک آپشن تهیه کنی. یا مثلا رینگی که می‌دهند در حد رینگ خیلی معمولی موجود در بازار است و کیفیتش بسیار پایین در حد رینگ‌های با کیفیت نازل تایوانی است، نه مثلا رینگ آلمانی که چیز دیگری است و اصلا نمی‌شکند.

تنها نکته استثنا اینجا بحث سان‌روف است. کسی را می‌شناختم که داربست افتاد و سقف ماشینش را سوراخ کرد و او ناچار شد سان‌روف بزند. شما وقتی سان‌روف را از کارخانه می‌گیرید به شما برگه می‌دهند که در آن تائید شده این سان‌روف در کارخانه نصب شده است و به این ترتیب در معاینه فنی به شما گیر نمی‌دهند. کسی هم موقع فروش ماشین نمی‌گوید این ماشین حتما چپی بوده یا چیزی رویش افتاده که رفته سان‌روف کرده است. سان‌روف کارخانه‌ای فنی‌تر هم هست، زیرا انحناهای سقف و سان‌روف را دقیق و کارخانه‌ای در می‌آورند و فیکسچرهای لازم را تدارک می‌بینند.

قوانینی که از شما حمایت کند وجود ندارد؟

مهم‌ترین مساله در این حوزه، حمایت نکردن قوانین و اصلا نبود قوانین مخصوصا برای ماشین‌های تیون‌شده است. من با همین ماشینم می‌رفتم، نگهم داشتند که بزن کنار رینگ داری. توضیح دادم که این رینگ خود ماشین است، اما نمی‌پذیرفتند. بی‌اندازه ناراحت شدم. من خودم رینگ‌سازم؛ اما واقعا رینگ بنز را عوض کنم که چه بسازم و روی آن بگذارم؟ در مورد موتور هم شما نمی‌توانی موتور چهار سیلندر را عوض کنی و مثلا شش سیلندر جایش بگذاری، مگر این که بخواهی راه غیرقانونی را طی کنی. در حالی که درستش این است که شما هر موتوری که معاینه فنی را گذراند و مثلا آلودگی ایجاد نکرد، بتوانی داشته باشی. یا یکی از دوستان مرا به دلیل سیستم صوتی و آلودگی صوتی نگه داشتند در حالی که همان زمان در ماشینش برگه کلانتری وجود داشت که سیستم صوتی این ماشین دزدیده شده و بنابراین اصولا ضبطی نبوده که روشن باشد. آن وقت شما صدای خروجی اگزوز یک ماشین با صدای در حد CG۱۲۵ را باید از دو کوچه بالاتر تحمل کنید و کسی با او برخورد نمی‌کند. یا مثلا ارتفاع زدن اصولی ماشین چه مزاحمتی برای کسی ایجاد می‌کند؟ کسی را که دوبله پارک کرده و خیابان را بند آورده، باید مجازات کرد وگرنه رینگ ماشین من که اختلال و مزاحمتی برای کسی ایجاد نمی‌کند. اینها اگر منتشر بشود می‌تواند گرهی از کار دوستداران اتومبیل باز کند.