سپاس از مردم

از حضرت علی(ع) روایت است که فرمود: بر عهده کسی است که‏به او انعام و احسانی شده، اینکه به خوبی و به نحو شایسته، برنعمت‏دهنده نیکی کند و نعمت و احسان او را جبران نماید.

در مقابل نیکی هایی که از دیگران به ما می‏رسد، سه حالت می‏توانیم ‏داشته باشیم:

۱- مکافات و جبران (که عالی‏ترین برخورد است).

۲- شکر و سپاس، با زبان و قلم.

۳- ناسپاسی و قدرنشناسی (که بدترین برخورد است).

از حضرت علی(ع) روایت است که فرمود: بر عهده کسی است که‏به او انعام و احسانی شده، اینکه به خوبی و به نحو شایسته، برنعمت‏دهنده نیکی کند و نعمت و احسان او را جبران نماید. اگر ازجبران عملی و «مکافات‏» ناتوان بود، با ستایشی شایسته و ثنای نیک‏برخورد کند، اگر از ستایش زبانی هم ناتوان بود، حداقل نعمت رابشناسد و به نعمت‏دهنده محبت داشته باشد. اگر این را هم ندارد ونتواند، پس شایسته آن نعمت نیست! در روایتی هم از امام باقر(ع) روایت‏شده که: هر کس، آن گونه که‏به او نیکی شده، رفتار کند، مکافات و جبران کرده است و اگر ناتوان‏باشد، شاکر است و اگر شاکر باشد، بزرگوار است. از حضرت رضا(ع) روایت است: «من لم یشکر المنعم من المخلوقین لم یشکر الله عز و جل‏»: هرکس مخلوقهای نعمت‏دهنده را سپاس نگوید، خدا را سپاس‏نگفته است. این حقیقت، به تعبیرهای گوناگون و به صور مکرر در روایات‏اسلامی آمده است. از امام سجاد(ع) نقل شده است: «اشکرکم لله اشکرکم للناس‏»: شکرگزارترین شما نسبت‏به خدا، کسی است که نسبت‏به مردم‏سپاسگزارتر باشد. و از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که فرمود: «من لا یشکر الناس لایشکر الله‏»: کسی که مردم را سپاس نگوید، شکر خدا را هم انجام نمی‏دهد. و به فرموده امام کاظم(ع): خداوند، بنده سپاسگزار را دوست‏می‏دارد. در قیامت، خداوند به برخی از بندگانش خطاب می‏کند: آیانسبت‏به فلانی سپاس و تشکر کردی؟ می‏گوید: پروردگارا! من تو را شکر کردم. خداوند می‏فرماید: اگر او را تشکر نکرده‏ای، پس مرا هم‏تشکر نکرده‏ای! . امام سجاد(ع) در «رسالهٔ الحقوق‏»، در مورد حق کسی که بر شمانیکی کرده و وظیفه‏ای که در برابر او دارید، چنین فرموده است: «و اما حق ذی‏المعروف علیک فان تشکره و تذکر معروفه ...»: حق کسی که صاحب نیکی بر توست، این است که سپاسگزار اوباشی و کار نیک او را یاد کنی و خالصانه بین خود و خدایت در حق اودعا کنی و گفتار نیک در باره او داشته باشی، اگر چنین کنی در نهان وآشکار او را سپاس گفته‏ای و اگر هم روزی قدرت بر جبران داشته‏باشی، نیکی او را جبران کنی.