تروریسم دست پرورده قدرت های بزرگ

در فرهنگ علوم سیاسی ترور به معنای وحشت و ترس زیاد است و در اصطلاح, به حالت وحشت فوق العاده ای اطلاق می شود که ناشی از دست زدن به خشونت و قتل و خونریزی است و از سوی یک گروه, حزب یا دولت, به منظور نیل به هدف های سیاسی, کسب یا حفظ قدرت انجام می گیرد

در فرهنگ علوم سیاسی ترور به معنای وحشت و ترس زیاد است و در اصطلاح، به حالت وحشت فوق‌العاده‌ای اطلاق می‌شود که ناشی از دست زدن به خشونت و قتل و خونریزی است و از سوی یک گروه، حزب یا دولت، به منظور نیل به هدف‌های سیاسی، کسب یا حفظ قدرت انجام می‌گیرد. فرهنگ روابط بین‌الملل نیز تروریسم را به فعالیت عاملان دولتی یا غیردولتی اطلاق می‌کند که در کوشش‌های خود برای دستیابی به اهداف سیاسی، از روش‌ها و وسایل خشونت‌آمیز استفاده می‌کنند.

نخستین کنوانسیون بین‌المللی درباره تروریسم در سال ۱۹۳۷ یعنی قبل از جنگ جهانی دوم به امضا رسید. تعریفی که این کنوانسیون از تروریسم کرد، بیشتر حقوقی است: تروریسم اقدامات جنایی بر ضد یک دولت‌ با هدف ایجاد رعب و وحشت در شخصیت‌های خاصی، گروهی از اشخاص یا عموم مردم است. در سال ۱۹۸۴ نیز مجمع عمومی سازمان ملل، در قطعنامه‌ای تروریسم را این گونه تعریف کرده است: فعالیت‌های مجرمانه و خشونت‌آمیزی که گروه‌های سازمان‌یافته برای ایجاد رعب و وحشت انجام می‌دهند تا به این ترتیب، نیل به اهدافِ به اصطلاح سیاسی را میسر سازند.نوع دیگر از تروریسم، تروریسم غیردولتی است که در مقابل نوع اول یعنی تروریسم دولتی قلمروی محدودتری دارد. در این نوع تروریسم ۳ نوع تروریست وجود دارد: تروریست حرفه‌ای که ساخته و پرداخته سرمایه‌داران کلان آمریکای شمالی پس از سرکوب آمریکای جنوبی و دورانی است که ساختار آمریکای امروزی شکل گرفت. نوع دیگر از تروریست غیردولتی، تروریست کور بوده که از عقده‌های پنهان و آشکار لبریز است و از مهم‌ترین آنها می‌توان به گروهک منافقین اشاره کرد. نوع سوم از این دسته نیز تروریست هدفمند است.

ایران یکی از مهم‌ترین قربانیان تروریسم هم از نوع دولتی و هم از نوع غیردولتی آن است. چه این که در سال‌های نخستین پیروزی انقلاب اسلامی، وابستگان دشمنان کشور با توسل به انواع و اقسام روش‌های ترور تحت عناوینی میهن‌دوستانه، فجایعی خونین به راه انداختند تا از نمد و ره‌آورد آن برای خود و اربابانشان کلاهی از قدرت بسازند.

فجایعی مانند ترور شهید بهشتی و ۷۲ نفر از اعضای حزب جمهوری اسلامی، ترور شهید رجایی و شهید باهنر و اعضای کابینه دولت، ترور شهید مطهری و مواردی از این دست، شیطان‌صفتی و رفتار غیرانسانی منافقان و دشمنان انقلاب را از آستین آنچه ترور غیردولتی خوانده می‌شد بیرون آورد.

انفجار دفتر نخست‌وزیری در شهریور ۶۰ و شهادت شهید رجایی، شورای عالی انقلاب فرهنگی را بر آن داشت تا سالروز شهادت مظلومانه شهیدان رجایی و باهنر را روز مبارزه با تروریسم بنامد.

محمود احمدی بیغش، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی درباره فلسفه نامگذاری ۸ شهریور به نام روز مبارزه با تروریسم می‌گوید: امروز تروریسم در دنیا فقط ابزاری در دست تعدادی کشور قدرتمند است که با استفاده از این ابزار به شکلی غیرمستقیم تروریسم را پرورش می‌دهند. وی در گفتگو با «جام‌جم» می‌گوید: برای مردم ایران، مبارزه با تروریسم روز خاصی ندارد زیرا تروریسم زاده قدرت‌های بزرگ است که مایل نیستند مبارزه‌ اصولی با این پدیده نامشروع صورت گیرد.این نماینده مجلس هشتم با اشاره به حمایت‌های غرب از برخی گروه‌های تروریستی شناخته ‌شده در جهان از جمله گروهک منافقین، القاعده و طالبان گفت: روزگاری آمریکایی‌ها القاعده و طالبان را برای مقابله با بلوک شرق به‌وجود آوردند و معتقدم این گروه‌های تروریستی امروز نیز در خدمت این قدرت‌ها هستند و اگر در جایی مشاهده می‌شود که به نوعی به منافع آمریکایی‌ها صدمه وارده کرده‌اند، باید توجه داشت که این اقدامات نیز خود یک سناریو در راستای اهداف این قدرت‌هاست.

جهانبخش محبی‌نیا، عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی نیز می‌گوید فضای سیاست امروز جهانی، فضایی آلوده است و از واژگان تعابیری درستی به عمل نمی‌آید. واژه‌هایی نظیر تأمین امنیت جهانی، مبارزه با فقر، مبارزه با تروریسم، صلح و غیره همه واژگان مقدسی هستند که در ادیان مختلف نیز ذکر شده و خاص دین مترقی اسلام نیز نیست.

● ایران، قربانی تروریسم دولتی

ایران، قربانی تروریسم دولتی نیز است. همزمان با اقدامات گروهک تروریستی منافقین در ترور شخصیت‌های انقلاب‌و‌نظام، تروریسم دولتی عراق با کمک، حمایت و پشتیبانی بسیاری از دول غربی فجایعی دیگر در ایران آفرید.

محمود احمدی بیغش در این باره و با تاکید براین‌که صرف نامگذاری روزی به نام روز مبارزه با تروریسم نمی‌تواند منجر به نتیجه‌ای عملی در مبارزه با تروریسم شود، اظهار می‌کند: زمانی شاهد ریشه‌کن شدن تروریسم در جهان خواهیم بود که قدرت‌های بزرگ رویه‌ای که امروز در پیش گرفته‌اند را تغییر دهند و باور کنند که باید ریشه تروریسم خشکانده شود و لازم است دست از حمایت‌های خود از گروه‌های تروریستی بردارند و تروریست‌ها را به دست قوانین بین‌المللی بسپارند.

این عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس، رژیم صهیونیستی را نماد اصلی تروریسم دولتی در دنیا برشمرده و حذف این رژیم را تنها راه از بین رفتن تروریسم دولتی در دنیا می‌داند. وی می‌گوید: ادامه حیات نامشروع این رژیم به ترور است و هرکسی را که سد راه او قرار گیرد، اعم از یک فرد عامی، یک مسوول و حتی یک دولت، تلاش می‌کند از بین ببرد.

وی تأکید می‌کند: حذف تروریسم دولتی، حمایت و همکاری جهانی را می‌طلبد و سازمان‌های بین‌المللی همانند سازمان ملل و شورای امنیت باید اهمیت و لزوم مقابله با این نوع تروریسم را درک کنند. جمهوری اسلامی بشدت دنبال این مساله است.محبی‌نیا، نماینده مردم میاندوآب، شاهین دژ و تکاب در مجلس شورای اسلامی در گفتگو با ما در خصوص راه‌های مقابله با تروریسم در شکل دولتی آن می‌گوید: تروریسم دولتی در هر صورت محکوم است. دولت‌ها نباید آلوده به اقدامات پنهانی و تلاش برای از بین بردن آرامش ساکنان زمین شوند. ریشه تروریسم دولتی در روش‌های ناصحیحی است که در سطح بین‌الملل تا حدی مشروعیت به دست آورده است.

امروز زیر نقاب این قبیل واژگان، امنیت جهانی تهدید می‌شود، عدالت مجروح است و به شکل ناجوانمردانه‌ای واژگان مقدس زیر نگاه‌های طمع‌آمیز و سیاسی مخدوش می‌شود.این عضو هیات‌ رئیسه مجلس با تأکید بر لزوم اصلاح ساختار سازمان‌های بین‌المللی از جمله سازمان ملل متحد در جهت مبارزه اصولی با تروریسم، ابراز امیدواری می‌کند که کشورهای مدعی عدالتمداری و طرفداران صلح جهانی بتوانند با حضور در این سازمان‌ها و تغییر ساختار آنها، نگاه سیاست جهانی را به سمت مبارزه واقعی با ناامنی و برقراری صلح واقعی سوق دهند تا همه کشورها از این اقدامات مؤثر منتفع شوند. او معتقد است نگرش‌های برخی اصحاب قدرت و سازمان‌های بین‌المللی که تحت سلطه قدرت‌های امپریالیستی هستند، به این اقدامات مشروعیت می‌دهد، لذا این موارد مسوولیت کشورهای مستقل و متفکران جهان را برای مبارزه واقعی با تروریسم دولتی سنگین‌تر می‌کند.

تروریسم و تروریست واژه‌هایی نکبت‌بارند و حیات انسانی را با دغدغه‌هایی از وحشت آمیخته کرده‌اند. تهدید، زور، ارعاب، ستم و سرکوب از پیش پا افتاده‌ترین دستاوردهای این دو مفهومند که از جنسی نامیمون هستند. مبارزه با تروریسم مختص یک روز نیست زیرا مبارزه‌ای مقدس برای آزادی نوع بشریت است و در این مبارزه نیز پیشقراولان، تمامی کشورهای قربانی این اقدام غیرانسانی هستند. واژه‌ای که قهرآمیزبودنش هم‌اکنون دامن بانیان آن را نیز گرفته است.

مریم هدیه لو