سه شنبه, ۱۲ تیر, ۱۴۰۳ / 2 July, 2024
مجله ویستا

چقدر با من دویده‌ای


چقدر با من دویده‌ای

چقدر با من دویده‌ای
قطار لحظه‌های نیامده را؟
چقدر انتظار کشیده‌ای؟
با من، یا برای من
در ایستگاه‌هایی با باران‌های چهار فصل
و مسافران مه‌آلودی
که زنانی ابدی‌اند
و اندوه …

چقدر با من دویده‌ای

قطار لحظه‌های نیامده را؟

چقدر انتظار کشیده‌ای؟

با من، یا برای من

در ایستگاه‌هایی با باران‌های چهار فصل

و مسافران مه‌آلودی

که زنانی ابدی‌اند

و اندوه را در چمدان‌هایشان حمل می‌کنند

چقدر مرا محرمانه توی سینه‌ات

از این ایستگاه به آن ایستگاه برده‌ای

و نام تمام زنان مه آلود را پرسیدی؟

کوچک‌ترین شباهتم را گم کردی

تا فراموش شوم در ازدحام نام‌های بی‌شمار

من برای پیاده شدن تنها به کسی نیاز داشتم که منتظرم باشد

و نام کوچکم را در پلک به همزدنی به خاطر بیاورد

این توقع زیادی بود؟

که سال‌هاست اینچنین مرا

می‌چرخانی، دور خودم؟

مریم نظری