محبت هدیه‌ای است که همه بدان نیازمندند

محبت، کیمیای خودسازی و سازندگی است. عشق به خداوند متعال همه زشتی‌های اخلاقی را یک جا درمان می‌کند و همه صفات نیکو را یک جا به عاشق هدیه می‌دهد. کیمیای عشق، چنان عاشق را جذب معشوق …

محبت، کیمیای خودسازی و سازندگی است. عشق به خداوند متعال همه زشتی‌های اخلاقی را یک جا درمان می‌کند و همه صفات نیکو را یک جا به عاشق هدیه می‌دهد. کیمیای عشق، چنان عاشق را جذب معشوق می‌کند که هرگونه پیوند او را با هر کس و هر چیز جز خدا قطع می‌کند.

محبت بر دوگونه است:

۱) محبت صادق

۲) محبت کاذب.

محبت صادق آن است که انسان کمال را درست تشخیص بدهد و البته وقتی به کمال آگاهی پیدا می‌کند، به آن دل می‌بندد، مانند: محبت به خداوند. متقابلا کمال هم جاذبه دارد و محب را به سمت خود جذب می‌کند و در حقیقت محبت صادق، دوجانبه است؛ محبت کاذب، آن است که انسان، نقص را کمال بپندارد و براساس چنین پندار باطلی به آن کمال موهوم علاقمند گردد؛ مانند محبت غیر خدا.

در یک تقسیم‌بندی کلی می‌توان محبت را در چهار دسته قرار داد:

۱) محبت در گفتار و بیان. بیان محبت‌آمیز جذاب قلوب است و غذای روح. اما محبت را در دل نگه داشتن کافی نیست، باید بتوان آن را ابراز کرد.

۲) محبت در دیدن و شنیدن: یعنی خوبی‌ها و نقاط مثبت را دیدن و از خطاها و عیب‌ها چشم پوشیدن.

۳) محبت در تفکر: یعنی نیک‌اندیشی و مثبت‌نگری و پاک کذدن فکر و قلب از غبار هرآنچه دیده و شنیده، برای کشف حقیقت.

۴)محبت در عمل و رفتار: که به صورت اطاعت از اوامر الهی، همکاری و همدلی، احترام، درک شرایط یکدیگر، ترجیح منافع دیگران به جای نفع شخصی و... متجلی می‌شود.

محبت در تقدیم شاخه گلی است...

محبت دعا برای سلامتی والدین، گذشت از خواسته‌ها و حتی نگاهی پرمهر بدان‌هاست.

محبت در کاسه آشی است که برای پیرزن همسایه می‌بری.

محبت در کمک به عبور ناتوان از عرض خیابان است.

محبت گرفتن سبد سنگین خرید از دست یک خسته است.

محبت در راهنمایی یک گم کرده راه است.

محبت در لیوان چای داغی است که در یک صبح سرد زمستانی به رفتگر محله تقدیم می‌نمایی.

محبت دست نوازش بر سر یتیمان کشیدن، روی بنده را زمین نیانداختن و دستگیری از درماندگان است.

و نهایتا محبت هدیه‌ای است که همه بدان نیازمندند.

بیایید محبت را به یکدیگر هدیه کنیم.