خرید کردن با خانم ها صبر ایوب می خواهد

چرا آقایان از خریدرفتن همراه خانم ها فراری اند

می‌گویند خانم‌ها علاقه خاصی به خرید کردن دارند. دوست دارند ساعت‌های زیادی را در فروشگاه‌ها، پاساژ‌ها و بازارهای مختلف صرف کنند تا کالای مورد نظرشان را پیدا کنند. در چانه‌زنی و ولخرجی ماهر هستند و خلاصه آنکه خرید کردن حالشان را خوب می‌کند، اما آن سوی ماجرا آقایان قرار دارند که به تعبیر بعضی از خودشان، عابربانک‌هایی سیارند که خانم‌ها دوست دارند همیشه در کنارشان باشند، اما سوال اصلی اینجاست: چرا اغلب اوقات، آقایان خانم‌ها را در خرید کردن همراهی نمی‌کنند؟...

● مردهای ایرادگیر، اما بی‌حوصله

آرزو، ۲۸ ساله و کارمند است. او ترجیح می‌دهد هر چقدر که لازم باشد صبر کند تا شوهرش فرصتی بیابد و با او به خرید برود. «مساله این نیست که من نمی‌توانم تنهایی یا با دوستانم خرید کنم. مشکل من با ایشان این است که همان ۳-۲ باری هم که خودم لباسی را خریدم، با واکنش منفی او مواجه شدم. چرا این رنگی است و به تو نمی‌آید و چرا این قدر گران خریدی و این حرف‌ها.» به همین دلیل آرزو تصمیم گرفته است هر طور شده با همسرش خرید کند تا از غرغرهای احتمالی او در امان بماند. هر چند منصور، همسر آرزو، حرف‌های او را رد نمی‌کند اما باز هم اصرار دارد که دلیلی نمی‌بیند با خانمش به خرید بیاید. «خرید کردن یک کار زنانه است. مانتو، روسری، جوراب، کفش و لباس ربطی به من ندارد. می‌تواند با مادرش، خواهرش یا دوستانش به خرید برود، اما در انتخابش دقت کند.» منصور اعتراف می‌کند که آدم بی‌حوصله‌ای است و خرید کردن خانم‌ها صبر ایوب می‌خواهد که او ندارد.

● وسواس در انتخاب

وقتی با اغلب آقایان هم‌کلام شوی، گلایه اصلی‌شان از خانم‌ها وسواس بیش از حد آنها در «انتخاب» است. شاید همین مساله است که منصور، ایرج و محمد را از همراهی با همسرانشان منصرف می‌کند. منصور ۳۱ ساله و دارای شغل آزاد است. او می‌گوید: «هزار تا مغازه می‌چرخیم، بعد می‌رود و همان اولی را می‌خرد. خب چه کاری است؟» ایرج، ۳۵ ساله و مهندس کامپیوتر، اعتقاد دارد خانم‌ها فقط به دنبال تایید آقایان هستند. «خب هر کسی باشد خسته می‌شود. هزار بار از آدم می‌پرسند خوب است؟ این قدر می‌گویند تا بگویی بله خوب است. در این میان، باید نظر هم بدهی که از لباس فلانی در مهمانی آن شب بهتر است یا نه و البته همه اینها باید با قاطعیت تایید شود وگرنه باید کل شهر را بگردی تا از لباس فلانی سرتر باشد.» اما بهناز ۳۰ ساله، مخالف همسرش ایرج است. «به نظر من آقایان از پول دادن می‌ترسند. آنها همه‌اش حساب جیبشان را دارند. خرید کردن کار سختی نیست. آنها نمی‌خواهند پول بدهند.»

محمد ۴۱ ساله، بعد از ۱۸ سال زندگی آن قدر تجربه دارد که بلد باشد چطور از زیر بار خرید کردن با همسرش شانه خالی کند. «پولی بیشتر از آنچه که لازم دارد را به او می‌دهم و بعد هم می‌گویم هر چه دوست داری بخر. آخر سر هم از هر چه که خرید، تعریف می‌کنم.» محمد یک مشکل دیگر هم با خریدهای همسرش دارد: «من حتی شب عید هم با او خرید نمی‌روم. خوشم نمی‌آید قاطی محیط‌هایی بشوم که پر از زن است. یک بار هم که رفته بودم، آن قدر شلوغ بود که فروشنده، مردها را از مغازه بیرون کرد. به آدم برمی‌خورد.»

● فروشنده‌ها چه می‌گویند؟

میان هیاهوی زن و شوهرها، گروه سومی هم وجود دارند که معمولا نظاره‌گر این همراهی‌های گاه مسالمت‌آمیز و گاه خصمانه هستند. فروشنده‌ها که از قضا اکثرشان مرد هستند بیشتر طرف آقایان را می‌گیرند و با آنها ابراز همدردی می‌کنند. فروشنده یک مانتو فروشی در میدان هفت تیر، نداشتن زمان کافی را یکی از مهم‌ترین علت‌هایی می‌داند که آقایان را از همراهی با خانم‌ها بازمی‌دارد.«مردها صبح تا عصر سر کار هستند و روزهای تعطیل هم ترجیح می‌دهند در خانه باشند و استراحت کنند. آنها مثل خانم‌ها حوصله چرخیدن و صبر کردن ندارند.» فروشنده دیگری معتقد است هر چند آقایان علاقه‌ای به خرید کردن زنان نشان نمی‌دهند، اما نیامدنشان بعضی وقت‌ها هم کار دست خانم‌هایشان می‌دهد و هم دست ما. «بارها شده که مشتری جنسی را پس آورده به این دلیل که شوهرش آن را نپسندیده. خب اگر آن آقا که این همه حساس است بلند شود و همراه خانمش بیاید این دردسرها هم به وجود نمی‌آید.»

فروغ پژمان