سینماگر زندگی

آغازگر موج نوی سینمای ایران لقبی است برای سهراب شهید ثالث ، اگر این تنها یک لقب ژونالیستی است اما باید گفت که او یکی از بنیانگذاران کانون سینماگران پیشرو در ایران بود و با مرور سینمایش می‌توان به این نکته پی برد که این لقب چندان بیراه هم نیست.

آغازگر موج نوی سینمای ایران لقبی است برای سهراب شهید ثالث ، اگر این تنها یک لقب ژونالیستی است اما باید گفت که او یکی از بنیانگذاران کانون سینماگران پیشرو در ایران بود و با مرور سینمایش می‌توان به این نکته پی برد که این لقب چندان بیراه هم نیست.

او اولین فیلمش را سال ۱۳۵۱ به نام سیاه و سفید برای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ساخت که برنده جایزه ویژه جشنواره لس آنجلس و جایزه ویژه جشنواره سانفرانسیسکو شد.

شهیدثالث اما نخستین فیلم بلندش، یک اتفاق ساده را در ۱۳۵۲ ساخت که با وجود استقبال سرد و مخالفت های مسئولان، برنده جایزه بهترین کارگردانی از دومین جشنواره فیلم تهران شد. فیلم بعدی او طبیعت بی جان جایزه خرس نقره ای جشنواره فیلم برلین را به عنوان بهترین کارگردان برای او به ارمغان آورد.

فیلم های سینمایی شهید ثالث راهگشای حضور سینمای ایران در جشنواره های معتبر جهانی شد. بخش عمده ای از حیثیت و اعتبار سینمای ایران مدیون راهی است که شهید ثالث شروع کرد.

سینمای شهید ثالث سینمای متفاوت و غیرمتعارف است. فیلم های او بشدت زندگی است. با تمام ظرافتش، اصالتش و واقعیتش. اگر قرار است نامی به سینمای او بدهیم، بهتر است که آن را سینمای زندگی بخوانیم. سینمای او درست رد سینمای موسوم به «ادای روشنفکری» است.

شاید برخی مولفه های سینماگری روشنفکری در فیلم های او دیده شود اما جنس فیلم های او اتفاقا از این دست نیست.

رد پای مولفه های شخصی او را هنوز هم می توان در بین آثار فیلمسازان جوان ایرانی و حتی کارگردانان صاحب سبک اروپایی مشاهده کرد. او با فیلم هایش مرزهای جغرافیایی را پشت سر گذاشت و با زبانی ساده و همه فهم دغدغه های انسانی و اجتماعی در جهان معاصر را به خوبی به تصویر کشید.