شمای شما

اینک در دالان های ماه
عبور می کنم
و می رسم
تا که کنم لمس لبخند خورشید
من چشم بسته
ستاره های ستارگان را می بینم
و می بافم موهای کهکشان را
از دامنه ی دریا
دامان به دامان می چینم …

اینک در دالان های ماه

عبور می کنم

و می رسم

تا که کنم لمس لبخند خورشید

من چشم بسته

ستاره های ستارگان را می بینم

و می بافم موهای کهکشان را

از دامنه ی دریا

دامان به دامان می چینم

تگرگ باور

تا خوش بنوازم موسیقی ی باران را

از برای خاک

آ وای این سرزمین شنیدنی است

که هیچ لحظه ای نمی ماند

لیک

نفس عشق حقیقتی است بارور

در فریاد رودخانه

هیچ سکوتی بی معنا نیست

آهای

من خویش زاده ی خویشم

که وا ژه ها در نگاهم زیبایند

و تو

تو ای باور بارور

مگر می شود شمای شما را نخواند .

شعر از استاد پاپی