ایمان

خداوند، ایمان کسانی را که در گرفتاری ها ثابت قدم بمانند، تقویت می کند تا هیچ ابتلایی آنها را از پا درنیاورد و با ایمان و ذکر و انس با خدا از دنیا بروند.
به چیزی غیر از توکّل و یاد …

خداوند، ایمان کسانی را که در گرفتاری ها ثابت قدم بمانند، تقویت می کند تا هیچ ابتلایی آنها را از پا درنیاورد و با ایمان و ذکر و انس با خدا از دنیا بروند.

به چیزی غیر از توکّل و یاد خدا برای انسان، آرامش حاصل نمی‌شود و چیزی غیر از اعراض از یاد خدا و غفلت، زندگی را تلخ و ناگوار نمی‌کند.

آیا راه خدا و بندگی را پیدا کرده‌ایم تا در راه باشیم؟! تشخیص تکلیف، نوری است در قلب مؤمن. در صورتی که به تکلیف [عمل کند، دیگر زندان و شکنجه برای او سهل و آسان است.]

ای کاش لَیسَ بودن و هیچ بودنِ عالم امکان را درک می‌کردیم و برای هیچ، این قدر ارزش و اعتبار قائل نمی‌شدیم، و بر سر هیچ، این همه با هم نزاع نمی کردیم!

خوردن غذای شبهه ناک و نیز غذای کسی که از حرام پرهیز ندارد، هر چند جایز است؛ ولی انسان را مریض و از عبادات محروم می کند و یا سبب سلب توفیق می‌شود.

تا ما ناجور نشویم، آنچه از بالا بر سر ما نازل می‌شود، ناجور نمی‌شود؛ بلکه کاری می‌کنیم که باران رحمت، بر ما نقمت و عذاب می شود!

توفیق، چیز دیگری است که انسان از عمر خویش برای خود و دیگران، بهره صحیح و پرنفع و عامئ الانتفاع داشته باشد.

ما باید به مشایخ و علمای شیعه وفادار باشیم. آنها پدران مهربان و روحانی ما هستند و بر ما خیلی حقّ دارند.

ما باید در تحصیلِ صبر و حلم و تواضع سعی کنیم و از این که دیگران از ترس به ما احترام بگذارند، احتراز کنیم.

اگر ملاقات خدا در آخرت ممکن باشد، در دنیا هم ممکن است به همان ملاک امکان؛ منتها نه با دیده سَر و بصر، بلکه با دیده دل و بصیرت.

انسان می تواند در تمام شرایط و ابتلائات، راه مستقیم و صراط بندگی و عبودیّت را بپیماید و در نتیجه، قرب حاصل کند.