كمك های خارجی با كدام توجیه

نوشتن و گفتن در برخی موضوعات, گاه از ایستادن در برابر گلوله سخت تر است زیرا پس از اظهار نظر در آن موضوعات, عده ای چشم ها را بسته و دهان ها را باز می كنند و هر چه می خواهند نثار نویسنده و گوینده ای می كنند كه سخنی برخلا ف دیدگاه آنها نوشته و گفته است

نوشتن و گفتن در برخی موضوعات، گاه از ایستادن در برابر گلوله سخت‌تر است. زیرا پس از اظهار نظر در آن موضوعات، عده‌ای چشم‌ها را بسته و دهان‌ها را باز می‌كنند و هر چه می‌خواهند نثار نویسنده و گوینده‌ای می‌كنند كه سخنی برخلا‌ف دیدگاه آنها نوشته و گفته است.

اما سكوت در برابر آن مسائل نیز انسان را در برابر قضاوت بی‌رحمانه و چشم بسته تاریخ قرار خواهد داد كه قطعاً تحمل آن نیز كارساده‌ای نیست. نحوه اعطای كمك‌های خارجی ایران، یكی از این موضوعات است كه متأسفانه به خاطر بعضی فضاسازی‌ها، اظهار نظر در مورد آن بسیار مشكل است.

نگارنده بارها در سرمقاله‌ها و نیز در پاسخ به پیام‌های تلفنی اعتراض آمیز مردم، به این نكته اشاره كرده است كه <اعطا و قبول كمك ، امری رایج در میان كشـورهـاسـت.> امـا همـه كمـك‌ دهنـدگان، قبل از برنامه‌‌ریزی برای كمك رسانی، اهداف خویش - مادی یا معنوی - را تبیین و پس از یقین به مفید بودن كمك‌ها، ارائه آن را پیگیری می‌كنند. از سوی دیگر این كمك‌ها با در نظر گرفتن امكانات كشور كمك دهنده و محدودیت‌های داخلی صورت می‌گیرد. اما این موضوع تاكنون در كشور ما مورد توجه قرار نگرفته است.

در نتیجه، بسیاری از كمك‌گیرندگان و كسانی كه به هر نحو از كمك‌های سیاسی و اقتصادی دولت جمهوری اسلا‌می بهره‌مند شده‌اند، دیر یا زود در صف مخالفان و معترضان ایران قرار گرفته‌اند و در خوش بینانه‌ترین شرایط، در برابر فشارهایی كه به كشورمان وارد شده است راه بی‌تفاوتی را برگزیده‌اند. موضعگیریهای كاملاً متفاوت مقام‌های عراقی نسبت به موضوعاتی كه ایران با حساسیت آن را پیگیری می‌كند و حتی ایراد اتهام‌های گوناگون برعلیه ایران، تجلیل برخی گروههای فلسطینی مورد حمایت ایران از جنایتكارانی همچون زرقاوی و صدام، آرای ضد ایرانی برخی كشورها مانند بوسنی هرزگوین در شورای امنیت و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و اتهام افكنی‌های گاه و بیگاه مقام‌های افغانی علیه ایران - كه یك نمونه آن امروز در روزنامه به چاپ رسیده است - همراهی‌های بی چون و چرای چین و هند با امریكا و اروپا درپرونده هسته‌ای ایران علیرغم بهره‌مندی‌های متعدد از قراردادهای صنعتی و تجاری پرمنفعت با ایران و چراغ سبزهای آشكار و پنهان كشورهایی همچون سوریه و نیكاراگوئه برای نزدیكی به امریكا، نمونه‌هایی است كه نشان می دهد در انتخاب هم پیمانان استراتژیك برای ایران و پرداخت هزینه به خاطر آنان، استراتژی مشخصی در كشور ما وجود ندارد.

از سوی دیگر، هم زمانی بسیاری از كمك‌ها با افزایش مشكلا‌ت خرد و كلا‌ن داخلی، علا‌وه بر گسترش برخی شائبه‌ها در مورد انگیزه این كمك‌ها، شرایط عصبی غیرقابل قبولی را بر اقشار مختلف و به ویژه محرومان جامعه تحمیل می‌كند. مثلا‌ً در شرایطی كه خبر آتش گرفتن موتور دو فروند هواپیمای خطوط داخلی و خارجی در یك پرواز داخلی و خارجی به دلیل فرسودگی و ممانعت قدرت‌های جهانی از فروش هواپیماهای نو به ایران، بسیاری از مردم را نگران كرده است، ناگهان منابع خارجی از اهدای یك فروند هواپیمای <ایرباس ۳۰۰> توسط ایران به دولت عراق خبرمی‌دهند و سخنگوی وزارت امور خارجه ایران نیز تنها به <اظهار بی‌اطلا‌عی> اكتفا می‌كند! همچنین خبر كمك یك میلیارد دلا‌ری ایران به عراق، درست در شرایطی اعلا‌م می‌شود كه وزیر خارجه آن كشور در تهران می‌ایستد و با قاطعیت می‌گوید؛ <برای آزادی دیپلمات‌های ایرانی، قولی نمی‌دهم>، خبر برخی كمك‌های دیگر به عراق نیز در حالی اعلا‌م می‌شود كه مردم از یك سو شاهد تداوم اتهام افكنی مقام‌های عراق علیه ایران هستند و از سوی دیگر در عرصه داخلی بدلیل فراهم نبودن منبع مالی، قانون نظام هماهنگ اجرا نمی‌شود!

آخرین نمونه نیز مربوط به كمك‌های قابل توجه برای بازسازی تعدادی از جاده‌ها، مدارس، مساجد و سایر مراكز خدمات عمومی لبنان است، در حالی كه مردم ایران با نابسامانی‌های فراوان در وضعیت جاده‌های داخلی و نیز شرایط نامطلوب بسیاری از مدارس در شهرها و روستاهای كشورمان مواجه هستند! آیا واقعاً هر كس این اخبار را بشنود با تنش‌های فراوان عصبی مواجه نخواهد شد؟از سوی دیگر، تجربیات سابق نشان می‌دهد كه اعطای اغلب این كمك‌ها، حتی اهداف سیاسی مورد نظر كشورمان را محقق نخواهد ساخت. به ویژه در موضوع اخیر - كمك برای بازسازی مدارس، مساجد، درمانگاهها و جاده‌های لبنان - به نظر می‌رسد با القائاتی كه توسط رسانه‌های مختلف خارجی انجام می‌شود- و متأسفانه برخی اظهارنظرهای داخلی نیز تقویت كننده آن القائات می‌باشد- این كمك‌ها نهایتاً كمك ایران به یك گروه هم‌پیمان و نه كمك به مردم لبنان تلقی و در آینده موجب قدرشناسی مردم لبنان نخواهد بود.

نگارنده نمی‌داند كه نمایندگان مجلس در تنظیم و هدایت كمك‌های خارجی، تا چه حد نظارت دارند اما از آنها می‌خواهد به سخن اعتراض‌آمیز همكار اصولگرای خود توجه كنند كه سال گذشته اعلا‌م كرد <با سیصد هزار كپرنشین در كرمان، به كشورهای دیگر دهها میلیون دلا‌ر كمك می‌كنیم> آنان همچنین می‌توانند دو دهه به عقب بازگردند و سخن رهبر فقید انقلا‌ب را به یاد بیاورند كه با بیان جمله معروف <راه قدس از كربلا‌ می‌گذرد> نسبت به انحـراف تـوجهـات از یـك مـوضـوع مهـم داخلی- جنگ ایران و عراق - و توجه به یك موضوع خارجی - مسائل فلسطین و لبنان - هشدار دادند. قطعاً در آن موقع، نمایندگان مجلس به خود اجازه نخواهند داد از كنار برخی كمك‌های غیر هدفمند علیرغموجود مشكلا‌ت فراوان داخلی به صورت بی‌تفاوت عبور كنند.