تقوا، یعنی فرمانبردار حق بودن

در شرع، تقوا به معنای خویشتن‌داری انسان از مخالفت با حق است؛ یعنی انسان خود را از ترک واجبات و به‌جا آوردن محرمات بازدارد. تقوا از وقایه است؛ یعنی نگهداری. در آیات قرآن، گاهی …

در شرع، تقوا به معنای خویشتن‌داری انسان از مخالفت با حق است؛ یعنی انسان خود را از ترک واجبات و به‌جا آوردن محرمات بازدارد. تقوا از وقایه است؛ یعنی نگهداری. در آیات قرآن، گاهی خداوند می‌فرماید: "اتق الله". گاهی فرموده است: "اتقوا النار التی وقودها الناس و الحجاره؛ از آتش جهنم بپرهیز و خودت را حفظ کن".

در بعضی از آیات آمده است: "اتقوا فتنه لاتصیبن الذین ظلموا منکم خاصه؛ بپرهیزید از فتنه‌ای که آثار آن مخصوص ظالمین نیست و غیرظالمین را هم فرا می‌گیرد". خدا به یکی از پیامبران خبر داد که قومش را عذاب می‌کند. پیامبر علت عذاب همه قوم را پرسید. خطاب شد که خوبان، نهی از منکر نکردند و بدان را از کار ناپسندشان باز نداشتند. بنابراین باید آنها هم عقوبت شوند. اگر کمی تأمل کنیم، درمی‌یابیم که آنچه باعث شده تا اسلام به دست ما برسد، امر به معروف و نهی از منکر بوده است و مومنان در برابر کارها و ضوابطی که برخلاف دستورهای الهی است، ساکت نمانده‌اند.

بنابراین باید خود را از فتنه‌ای که غیر ظالمان را هم در برمی‌گیرد، حفظ کرد. اگر فرزند شما، حجاب مناسبی نداشته باشد، این یک فتنه است و وظیفه شما پدران و مادران این است که او را نهی کنند و اگر ساکت بمانند، همان عذاب و ناراحتی که برای دختر ایجاد شده، برای پدر و مادر هم ایجاد می‌شود. اگر کسی خلاف شرع انجام دهد و من هم بی‌تفاوت از کنار او بگذرم، من هم مانند او عذاب خواهم شد: "من رضی بفعل قوم فهو منهم؛ هر کس به کار مردمی راضی باشد، او نیز از آنان به شمار می‌رود". بنابراین تقوا، یعنی عمل کردن بر طبق ضوابط الهی و فرمانبردار حق بودن در جمیع رفتارها و کردارها؛ به گونه‌ای که هیچ اراده و خواسته‌ای برخلاف اراده و خواسته الهی نباشد.