آوارگان فلسطینی در آرزوی بازگشت

نابرابری, بی عدالتی و تظلمی که اکنون فلسطینی ها با آن روبه رو هستند از همین زمان یعنی پیدایش رژیم صهیونیستی آغاز شد تمامی تلاش های فلسطینیان پس از این زمان این بوده که به خواست بر حق خود یعنی پس گرفتن سرزمین خود برسند و برای این منظور به سازمان ملل و هر مرجع بین المللی دیگر هم شکایت کرده اند

مردم فلسطین جنگ سال ۸۴۱۹ را که منجر به پیدایش رژیم اسرائیل شد یک فاجعه بزرگ می دانند و از این روز به نام «روز نکبت» یاد می کنند. روزی که یک دولت یهودی به وجود آمد و منشا تمامی شرارت ها و پلیدی ها شد. دولتی کوچک که با زورگویی و جاه طلبی خود سرزمین ملتی بزرگ به نام فلسطین را غصب کرد.

نابرابری، بی عدالتی و تظلمی که اکنون فلسطینی ها با آن روبه رو هستند از همین زمان یعنی پیدایش رژیم صهیونیستی آغاز شد. تمامی تلاش های فلسطینیان پس از این زمان این بوده که به خواست بر حق خود یعنی پس گرفتن سرزمین خود برسند و برای این منظور به سازمان ملل و هر مرجع بین المللی دیگر هم شکایت کرده اند. سازمان ملل متحد هم در این زمینه قطعنامه هایی صادر کرده و خواستار بازگشت فلسطینی های آواره به سرزمین شان شده است در حالی که رژیم صهیونیستی توجهی به این قطعنامه ها ندارد و همچنان به خواسته های نامشروع خود اصرار می ورزد.

پس از پایان جنگ جهانی دوم حدود ۰۴۱ میلیون نفر به کشورهای مختلف پناهنده شدند که همزمان با این مهاجرت ها فلسطینی ها نیز پس از اشغال سرزمین شان از سوی رژیم صهیونیستی به مناطق دیگر مهاجرت کردند و آواره شهرهای جهان شدند.

در واقع از همان زمان که مشکل آوارگی فلسطینیان به وجود آمد اختلاف اسرائیل و فلسطین هم به وجود آمد و تا زمان حال ادامه دارد.

برگزاری مراسم شصتمین سالگرد پیدایش رژیم صهیونیستی برای فلسطینیان یادآور رنج و مرارتی است که این مردم طی ۰۶سال آوارگی و دربه دری کشیده اند.

مردم فلسطین خواستار اعاده حقوق پایمال شده خود هستند و تا زمانی که حقوق مشروع آنان که همانا بازگشت به سرزمین اصلی شان است محقق نشود همچنان به مبارزه و ایستادگی ادامه خواهند داد.

در حال حاضر گروه های فلسطینی تمام تلاششان معطوف به بازگشت آوارگان فلسطینی به خانه ها و سرزمین مادری شان است و در این مسئله همگی اشتراک نظر دارند، به همین دلیل سعی می کنند به هر راه و هر وسیله ممکن این خواسته مردم را برآورده سازند.

بند۱۱ قطعنامه سازمان ملل بر این نکته تأکید دارد که پناهندگان می خواهند به خانه های خود بازگردند و در صلح و آرامش زندگی کنند و اگر چنین نشد باید غرامت آنها پرداخت شود. در هر صورت در نظر نگرفتن این چنین اصولی (رعایت حقوق پناهندگان فلسطینی) از سوی سازمان ملل یا هر نهاد و ارگان بین المللی برای فلسطینی ها به عنوان یک راهکار مناسب مطرح است و باید از سوی اسرائیلی ها رعایت شود.

در حالی که رژیم صهیونیستی آنچه را که درنظر نمی گیرد همین حقوق مشروع فلسطینی ها است، چرا که در صورت بازگشت مردم فلسطین به سرزمین شان که حدود پنج میلیون نفر هستند و اسکان در این منطقه، شرایط زندگی برای اسرائیلی ها دشوار می شود و آنان مجبور به ترک این سرزمین های اشغالی و مهاجرت به سرزمین های دیگر هستند که خود این مسئله باعث به وجود آمدن مشکلات زیادی برای مهاجران اسرائیلی می شود، از سوی دیگر، اقلیت به جا مانده در سرزمین های اشغالی نمی توانند در کنار مردم فلسطین زندگی کنند و همچنان در اختلاف، درگیری و تنش به سرخواهند برد.

در این صورت اگر چنین اقدامی انجام شود می توان انتظار داشت که دولت نامشروع اسرائیل از هم بپاشد و دیگر جامعه ای یهودی به نام اسرائیل وجود نداشته باشد.

رهبران اسرائیل از این مسئله واهمه دارند که با بازگشت فلسطینی ها به سرزمین شان در واقع یک نوع پاکسازی قومی صورت بگیرد و صهیونیسم نابود شود.

همین مسئله باعث می شود که اسرائیلی ها به جای جست وجوی مسیرهای صلح، مسیرهای ویرانی، خشونت، ارعاب و تجاوز را نسبت به مردم فلسطین ادامه دهند و مسئله اعراب و اسرائیل همچنان در پروسه تاریخی اش لاینحل باقی بماند.

منبع: wwwmeforumorg

ترجمه و تنظیم: فریده شریفی