مـناجـات نـامه

تو را که داند؟ که تو را تو دانی! تو را نداند کس. تو را تو دانی و بس. ای سزاوار ثنای خویش و ای شکر کننده ی عطای خویش! رهی به ذات خود از خدمت تو عاجز و به عقل خود از شناخت منّت تو عاجز و به توان …

تو را که داند؟ که تو را تو دانی! تو را نداند کس. تو را تو دانی و بس. ای سزاوار ثنای خویش و ای شکر کننده ی عطای خویش! رهی به ذات خود از خدمت تو عاجز و به عقل خود از شناخت منّت تو عاجز و به توان خود از سزای عقل تو عاجز.

کریما! گرفتار آن دردم که تو درمان آنی. بنده ی آن ثنا ام که تو سزای آنی. من در تو چه دانم؟ تو دانی! تو آنی که گفتی من آنم! آنی.

خواجه عبدالله انصاری