انسجام کامل، کاندیدای واحد

انتخابات ریاست‌جمهوری دهم در راه است. در حالی‌که جریان‌های سیاسی رایزنی خود را در خصوص چگونگی ورود به عرصه انتخابات آغاز کرده‌اند و هریک از زوایای مختلف فضای انتخابات را …

انتخابات ریاست‌جمهوری دهم در راه است. در حالی‌که جریان‌های سیاسی رایزنی خود را در خصوص چگونگی ورود به عرصه انتخابات آغاز کرده‌اند و هریک از زوایای مختلف فضای انتخابات را رصد می‌کنند، سرپرست محترم وزارت کشور هم از ورود زودهنگام احزاب به بحث انتخابات اظهار نگرانی می‌کند که البته کمی طبیعی است، زیرا بیم اینکه در فضای ملتهب سیاسی موقعیت لرزان سرپرستی دچار آسیب شود دور از ذهن نیست.

اصلاح‌طلبان که در انتخابات مجلس هشتم به‌دلیل جفای فاحش جریان حاکم نتوانستند حداقل سهم خود را از کرسی‌های پارلمان به‌دست آورند و در سه مرحله، حذف، تخریب و رای‌گیری آشکار از صحنه کنار گذاشته شدند، مجددا برای ورود به عرصه جدید بدون تامین حداقل شرایط لازم در خصوص حفظ شأن و جایگاه خود و خیل عظیم طرفداران در سراسر کشور، بیقراری نشان می‌دهند و تجارب گذشته با همان شرایط در حال تکرار است.

رهبران اصلاحات امروز باید پاسخگوی عملکرد خود در برابر توده طرفداران وفادار باشند و از آنان نظرخواهی کنند که آیا آمادگی دارند یک‌بار دیگر راه رفته را بپیمایند بی‌آنکه از نتیجه اطمینان کافی داشته باشند؟ طبیعتا شکست‌های پیاپی اصلاح‌طلبان از شورای اسلامی دوم شهر تهران تاکنون که عمدتا محصول تفرق جریانات مختلف اصلاح‌طلب بوده فضایی را ایجاد نموده که استمرار این روند بدون ارائه یک استراتژی مشخص و کارساز از ناحیه رهبران اصلاحات بسیار مبهم به‌نظر می‌رسد.

بنابراین تدوین این استراتژی که با محوریت انسجام کامل کاندیدای واحد و انتخابات سالم قابل شکل‌گیری است، زمینه‌ساز حضور بانشاط اصلاح‌طلبان در عرصه انتخابات است، در غیر این صورت هر گونه تحرک سیاسی بدون توجه به این خواسته مشروع طرفداران اصلاحات در گستره ایران اسلامی عبث و موجب سرخوردگی بیشتر این سرمایه عظیم ملی خواهد شد.

بدیهی است پس از حصول این هدف مذاکره با مسوولان ذی ربط در امر انتخابات اعم از نظارت و اجرا و همچنین جلوگیری از تبلیغات مسموم رسانه‌های عمومی اعم از دیداری و شنیداری و مطبوعات دولتی یک ضرورت قطعی و حتمی است.

اصلاح‌طلبان عنایت داشته باشند که رسیدن به وحدت کامل از مسیر دموکراتیک و احترام به حقوق و حدود همه جریان‌های اصلاح‌طلب کمترین معونه را دارد و هرگونه تکروی و تنگ‌نظری آفت رسیدن به این هدف مهم و اساسی است.

در صورتی که اصلاح‌طلبان بتوانند از پس این آزمون بزرگ معنوی و سیاسی به شایستگی برآیند ظرفیت چانه‌زنی خود را بالا برده و می‌توانند موانع مسیر یک انتخابات باشکوه و خداپسند را هموار ساخته و موجبات حضور گسترده مردم در پای صندوق‌های رای و انتخاب ریاست‌جمهوری با آرای بالای مردم را فراهم سازند و شاید این حرکت بهترین خدمت به ایران و انقلاب اسلامی ایران در این برهه از تاریخ کشور باشد.

در عین حال نباید غافل شد که آقای احمدی‌نژاد محصول نزدیک به دو دهه برنامه‌ریزی اصولگرایان برای اداره کشور است و هجمه‌های متعدد مسوولان دولتی به دولت‌های سازندگی و اصلاحات بیانگر همین واقعیت است، لذا باید مردم به این عملکرد در پای صندوق‌های رای پاسخ دهند.

مبادا با طرح مباحث انحرافی شرایط به گونه‌ای ایجاد شود که اصلاح‌طلبان هزینه عملکرد دولت را بپردازند و عامل جابه‌جایی قدرت در درون جریان حاکم شوند. طرح مباحثی چون همگرایی برای نجات کشور از ناحیه بعضی از اصولگرایان که اخیرا در بعضی از محافل سیاسی مطرح می‌شود نوعی فرار از مسوولیت است که باید با تامل مورد مطالعه قرار گیرد و چنانچه اصلاح‌طلبان نتوانند به وحدت کلمه و استراتژی واحد دست یابند باید شاهد جدا شدن فوج‌فوج طرفداران خود از بدنه اصلاحات و پیوستن آنان به جریانات معتدل اصولگرا یا خیل بی‌تفاوت‌ها باشند که این رخداد احتمالی لطمات جبران‌ناپذیری بر جنبش اصلاح‌طلبی ایران وارد خواهد کرد و مسوولیت آن طبعا متوجه رهبران اصلاحات خواهد بود.