بالاخره سالِ «پسر خوش تیپ آمریکا» رسید

آیا لئوناردو دی کاپریو امسال می تواند اسکار را برای «گرگ وال استریت» از آن خودش کند هر سال دیگری بود به سادگی می شد به این سوال جواب مثبت داد خیلی ها ماتیو مک کاناهی را پیشتاز می دانند

آیا لئوناردو دی کاپریو امسال می تواند اسکار را برای «گرگ وال استریت» از آن خودش کند؟ هر سال دیگری بود به سادگی می شد به این سوال جواب مثبت داد. خیلی ها ماتیو مک کاناهی را پیشتاز می دانند و احساس می کنند امسال بازی دی کاپریو در چشم رأی دهندگان مزایا و اشکالاتی دارد. از طرف دیگر او در فیلم اسکورسیزی بخش هایی از استعدادش را در این فیلم نشان داده که مخاطبان سینما پیش از این ندیده بودند و همین ممکن است به مذاق رأی دهندگان آکادمی خوش بیاید.

بخش منفی ماجرا این است که دی کاپریو یک ستاره سینماست. به گزارش هفت صبح به نقل از ورایتی، لارنس الیویه زمانی گفته بود وقتی به اندازه کافی رشد کردم که توانستم نقش های رمانتیکی مانند رومئو را درک کنم دیگر برای بازی در آنها خیلی پیر شده بود. حالا دی کاپریو بعد از چند نقش آفرینی قدرتمند (مانند فیلم «گیلبرت گریپ چه چیز را خورد؟» در سال ۱۹۹۳ که برایش نامزدی جایزه اسکار را در نقش مکمل به ارمغان آورد)، استعدادش را در «تایتانیک» تثبیت کرد. همین باعث شد تماشاگران تحت تاثیرش قرار بگیرند. (مدت کمی قبل از فیلم کامرون، دی کاپریو نقش رومئو را هم بازی کرده بود) اما دی کاپریو برای «تایتانیک» حتی نامزد جایزه اسکار هم نشد شاید چون این فیلم باعث شد مجسمه تمام قد او به عنوان ستاره هالیوود ساخته شود.

از طرف دیگر دی کاپریو یک عامل شگفت انگیز دیگر هم با «گرگ وال استریت» دارد. در طول یک دهه گذشته، کالین فرث و جیمی فاکس بازی های خارق العاده ای از خودشاننشان دادند چون واقعیتش این بود که مخاطبان فکر نمی کردند آنها توانایی بازی در چنین نقش هایی را داشته باشند. دی کاپریو امروز بیش از هر وقت دیگری برای رسانه ها و رأی دهندمحبوبیت دارد. «گرگ وال استریت» یکی از پروژه هایی است که دی کاپریو برای آن شور و اشتیاق زیادی داشت و دی کاپریو با حرارت زیادی از ریسک مالی و خلاقانه ای که درگیرش شده و همکاری با هنرمندان بزرگ در این فیلم حرف می زند. از جک نیکلسون بگیرید تا دنزل واشنگتن آکادمی در ۲۰ سال گذشته به بازیگران مورد علاقه خودش جایزه داده است. شاید آنها برای بهترین نقش آفرینی هایشان جایزه نگرفته باشند اما نکته این بوده که وقت اسکار گرفتن شان رسیده بود. باید دید که زمان دی کاپریو هم فرا رسیده یا نه.

به هر حال یک نکته غیرقابل انکار است: بازی دی کاپریو در «گرگ وال استریت» به شدت اعضای آکادمی را قلقلک خواهد داد. خلاصه ای از بقیه بازیگرانی که نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد شده اند را ببینید:

● ماتیو مک کاناهی (باشگاه خریدارانه دالاس)

- مزیت: او از نظر فیزیکی مجبور شده کاملا تغییر شکل بدهد و کاراکتری که نقشش را بازی می کند در طول فیلم ۱۸۰ درجه تغییر می کند. سال فوق العاده ای برای مک کاناهی بوده است. برای بازی در این فیلم چند جایزه برده است.

- نقطه ضعف: جمله ای که علامت مشخصه اش در فیلم محسوب می شود: «خوبه، خوبه، خوووبه». و لهجه اش که گاهی احساس می کنید یک نفوذی در باشگاه خصوصی هالیوود است و نه یک بازیگر. او در آینده موقعیت های بهتری خواهد داشت.

● پروس درن (نبراسکا)

- مزیت: این یک چرخش درخشان برای درن نیست اما فیلمی دقیقا بازیگر محور است و بازی درن هم مینی مال ظرفیت ویران کننده است با اینحال درن کاری کرده که ایفای این نقش به نظر آسان بیاید. در حالی که اینطور نبوده است. به عنوان یک نکته مثبت دیگر، درن بازیگر محبوبی است و از دهه ۶۰ که آغاز کارش بوده تا امروز در بازه گسترده ای نقش های متنوع بازی کرده است . کهنه کاران آکادمی قطعات عاشقش می شوند اما اگر او جایزه را ببرد، خیلی سانتی مانتال و احساس برانگیز نخواهد بود.

- نقطه ضعف: کاراکتری که او نقشش را بازی می کند، وودی، هیچ صحنه بزرگی در فیلم ندارد که در آن بخندد یا گریه کند، چیزی را بشکند یا آتش بزند. البته اینها حقه های کم ارزشی هستند اما رأی دهندگان آنها را دوست دارند.

● چیوتل اجیفور (۱۲ سال بردگی)

- مزیت: او در همه صحنه های فیلم حضور دارد، آن هم در نقشی که به طرز شگفت انگیزی پیچیده است. کارگردان فیلم استیو مک کویین از اجیفور خواسته تا در برداشت های بلندی بازی کند که در آنها دوربین کاملا روی صورت اوست و باید طیف گسترده ای از احساسات و اندیشه هایش را مانند مونولوگی از یکی از نمایشنامه های شکسپیر نشان دهد اما بدون اینکه کلمه ای به زبان بیاورد و با وجود آنکه فیلم هیچ بازه زمانی به مخاطب نمی دهد اجیفور با صورتش و زبان بدنش گذر این سال ها را نشان می دهد. در حالی که شخصیتش سعی می کند در عین حال وقارش را هم حفظ کند.

- نقطه ضعف: رقبایش امسال خیلی خوب هستند.

● کریستین بیل (حقه بازی آمریکایی)

- مزیت: او از نظر صدا و فیزیک و خلاصه همه چیز کاملا تغییر کرده است و با وجود آنکه سال هاست در نقش های مختلف بازی می کند نمی توانید او را در این نقش بشناسید.

- نقطه ضعف: حس مبهمی در این باره وجود دارد که با وجود اینکه بازیش خیلی خوب است اما امسال هنوز نوبتش نیست.