استئومیلیت چیست

استئومیلیت Osteomyelitis یا ورم استخوان به معنی عفونت استخوان و مغز استخوان است که در آن تمام استخوان های بدن ممکن است دچار عفونت شوند

استئومیلیت (Osteomyelitis) یا ورم استخوان (کورک استخوان یا التهاب مغز استخوان) به معنی عفونت استخوان و مغز استخوان است که در آن تمام استخوان های بدن ممکن است دچار عفونت شوند. این بیماری در کودکان در دوره رشد سریع (۱۴-۵ سال )، به خصوص در جنس مذکر شایع تر است.

علت این بیماری اغلب عفونت استافیلوکوکی است ولی سایر باکتریها مانند استرپتوکوک، انتروباکترها و مایکوباکتریوم و گاه قارچها نیز می توانند علت آن باشند. علاوه براین، باکتری های بین استخوانی در مقابل آنتی بیوتیک ها مقاومت پیدا می کنندکه موجب استئومیلیت مزمن میشود. استئومیلیت به خصوص نوع مزمن آن می تواند به فلج شدن، قطع عضو و حتی مرگ نیز بینجامد. ورم استخوان مزمن در افراد بالغ به ویژه معتادان تزریقی، افراد با ضعف ایمنی، افراد ناتوان و بیماران مرض قند شایعتر است.

باکتری ممکن است از این منابع و از طریق جریان خون به استخوان گسترش یابد: شکستگی پا یا سایر صدمات،کورک یا کفگیرک یا هرگونه ضایعه پوستی، عفونت گوش میانی یا ذات الریه، بیماری های تضعیف کننده مقاومت بدن، رشد سریع در طی کودکی، دیابت شیرین ،کاشتن وسایل ارتوپدی (مثلا زانوی مصنوعی)، مصرف وریدی داروها

در کودکان مبتلا به این بیماری، اغلب استخوان های بلند مانند استخوان ران، درشت نی و استخوان بازو تحت تاثیر قرار می گیرند و در افراد بزرگسال، معمولا استخوان های لگن، ستون فقرات و گاه فک مورد تاثیر واقع می شوند. استئومیلیت بحرانی و حاد، همواره می تواند در کودکان رخ دهد.وقتی افراد بزرگسال تحت تاثیر قرار می گیرند، می تواند به علت مقاومت ضعیف شده میزبان باشد.سو» مصرف دارو به صورت درون وریدی، دندان عصب کشی شده که منجر به عفونت آن می شود. استئومیلیت در ۱ تا ۳ درصد بیماران به صورت یک بیماری درآمیخته با توبرکلوسیس ریوی در می آید، در این حالت، باکتری از راه سیستم گردش خونی به استخوان نفوذ می کند و اول از همه به علت غلظت بالای اکسیژن، رطوبت بین مفصلی را آلوده می کند و سپس به استخوان مجاور نفوذ کرده و آن را آلوده می کند. در ورم حاد استخوان علایم شایع عبارتند از: تب که گاهی تنها علامت بیماری است. درد، تورم، قرمزی، گرمی و احساس درد با لمس برروی استخوان مبتلا شده، به خصوص هنگام حرکت دادن مفصل مجاور آن . مفاصل مجاور ناحیه مبتلا نیز ممکن است دچار التهاب،قرمزی، گرمی و تورم باشند، احساس ناخوشی عمومی. در کودکان ، خودداری از حرکت دادن اندام، خودداری از راه رفتن، لنگیدن هنگام راه رفتن یا جیغ زدن هنگام لمس وجود درد را نشان می دهد.

و در ورم استخوان مزمن علایم شایع شامل این موارد هستند: ممکن است خروج چرک از آبسه پوستی را بدون تب یا درد شدید واحساس ناخوشی عمومی داشته باشیم (گاه همراه با علائم ورم استخوان حاد).همچنین در ورم استخوان مزمن بخش هایی از استخوان بافت مرده می شوند و بدن در اطراف این بخش های بافت مرده شروع به استخوان سازی می کند و گریبانه ای از استخوان پدید می آورد. برای درمان،این بیماری معمولا با درمان فوری و شدید قابل علاج است. اصول درمان بر تجویز طولانی آنتی بیوتیک قوی (گاه ماه ها) و دبریدمان استوار است. درمان استئومیلیت مزمن دشوار است. آنتی بیوتیک هایی مانند وانکومایسین، سفالوسپورینهای نسل سوم و چهارم و... مفیدند.مقدار بالای آنتی بیوتیک ها، با وجود آنتی بیوتیک های قوی جدید، تجویز وریدی آنتی بیوتیک ها که سابقا یک ضرورت بود ممکن است دیگر لازم نباشد. تجویز آنتی بیوتیک چه به صورت خوراکی و چه وریدی ممکن است ۸ تا ۱۰ هفته لازم باشد. مسهل هاهم در صورت بروز یبوست با دوره طولانی استراحت در بستر تجویز می شوند.علاوه بر مصرف داروها و استراحت این موارد هم ممکن است برای بهبودی لازم باشند:۱)عضو مبتلا را در سطح بدن نگه داشته یا با قراردادن بالش زیر آن عضو را بالا نگه دارید و آن را بی حرکت کنید. از آویزان نگه داشتن عضو عفونی شده خودداری کنید.۲)سایر نواحی غیرمبتلا به بیماری را فعال نگه دارید تا از بروز زخم ها در دوره طولانی استراحت در بستر پیشگیری کنید. ۳) بستری شدن در بیمارستان برای جراحی جهت برداشت قسمت درگیر استخوان و / یا برای تجویز مقدار بالای آنتی بیوتیک ها (گاهی به صورت وریدی) ممکن است ضرورت یابد.۴) ممکن است لازم باشد وسایل ارتوپدی قبلا کاشته شده (مثل زانوی مصنوعی ) خارج شود. دو تا سه هفته پس از برطرف شدن علایم در بستر استراحت کنید. پس از آن فعالیت های طبیعی خود را به تدریج دوباره شروع کنید.رژیم خاصی نیاز نیست . از یک رژیم متعادل استفاده کنید و در صورت نیاز از مکمل های مواد معدنی و ویتامین ها استفاده کنید.

مترجم: مهزاد سیدکریمی