جامعه می‌تواند به بزرگی شبکه گسترده جهانی باشد

بسیاری از روزنامه‌نگاران سنتی نسبت به روزنامه‌نگاری مشارکتی به ویژه افراد داری بلاگ‌های اینترنتی بی‌تفاوت هستند. آن‌ها معتقدند که این گروه غیرحرفه‌ای دارای انگیزه‌های …

بسیاری از روزنامه‌نگاران سنتی نسبت به روزنامه‌نگاری مشارکتی به ویژه افراد داری بلاگ‌های اینترنتی بی‌تفاوت هستند. آن‌ها معتقدند که این گروه غیرحرفه‌ای دارای انگیزه‌های شخصی بوده و به هیچ یک از معیارهای بنیادین کنترل، بی‌طرفی، تعادل و واقعیت‌گرایی پایبند نیستند. در مقابل، بسیاری از افراد دارای بلاگ‌های اینترنتی، رسانه‌های اصلی را گستاخ نامیده که اخبار را با علایق شخصی خود تغییر داده و منافع شخصی و بقای اقتصادی خود را بر مسوولیت اجتماعی خود در حفظ آزادی مطبوعات ترجیح می‌دهند. در این فرایند، اهمیت اصلی به انتشار اطلاعات داده می‌شود نه برگزیدن بخشی از آن.

در سازمان‌های خبری سنتی، اخبار پیش از انتشار دست چین می‌شوند. البته همکاری بین گزارشگران و ویراستارها وجود دارد، ولی جر و بحث ما بین آنها برای عموم مردم آشکار نبوده، در آن دخالتی ندارند.

مهمترین تفاوت بین روزنامه‌نگاری مشارکتی و سنتی، ساختار و سازمان‌هایی است که آن‌ها را به وجود می‌آورند. رسانه‌های سنتی توسط سازمان‌های طبقه‌بندی شده‌ای که هدفشان تجارت است، تولید می‌شوند. الگوی تجاری آنها سودآوری از طریق تبلیغات است. این رسانه‌ها برای جریان سریع کار، سودآوری و یکپارچگی آن ارزش قایل هستند.

اجتماعات بهم پیوسته‌ای که گفتمان، همکاری و تساوی افراد جامعه را بر منافع خود ترجیح می‌دهند، در پی ایجاد روزنامه‌نگاری مشارکتی خواهند بود. روزنامه‌نگاری مشارکتی نیازی به روزنامه‌نگار آموزش دیده سنتی که نقش میانجی یا تصحیح‌کننده را ایفا کند، ندارد. بسیاری از وبلاگ‌ها، نشست‌ها و اجتماعات اینترنتی بدون نیاز به هیچ یک از عوامل به خوبی ایفای نقش می‌کنند.

برخی توقف رسانه‌ها در کسب اطلاعات و الگوهای توزیع به شیوه سنتی آن را به عنوان حرکتی اقتصادی برای کنار زدن شرکت‌های رسانه‌ای رقیب و به وجود آوردن فرصت‌های تجاری جدید برای نسل بعدی غول‌های رسانه‌های ارتباطی می‌دانند. با در نظر گرفتن چنین روندی، شرکت‌هایی مانند: گوگل، ام.اس.ان و یاهو جایگزین روزنامه‌های محلی، رادیو، تلویزیون و ناشران مجلات به عنوان رسانه‌های اصلی ما خواهند شد.

اما در جامعه به هم مرتبط امروز، تفکر سلطه یک نهاد خاص جایی ندارد. در دنیای امروز این افراد جامعه هستند که به شکل غیرقابل پیش‌بینی تصمیم به دست‌یابی به اطلاعات از منبع مورد دلخواه خود گرفته و آن را با فرد مورد نظرشان به اشتراک می‌گذارند. در این حالت، رسانه‌های دیجیتالی به‌طور گسترده‌ای موجبات از هم گسیختگی قدرت و کنترل رسانه‌های سازمان یافته را دارند.

در گذشته آنچه که می‌دانستیم و اطلاعاتی که قادر به دریافت آنها بودیم بسته به امکاناتی بود که در آن محل در اختیار داشتیم. در دنیای به هم مرتبط امروز، جامعه ما می‌تواند به بزرگی شبکه گسترده جهانی باشد.