دنیا به رنگ لاجوردی

تمام شد داستان جام ۲۰۰۶ با قهرمانی لاجوردی پوشان تمام شد درام پایانی داستان جام ۲۰۰۶ با قهرمانی لاجوردی پوشان تمام شد صدمین بازی ملی کاناوارو, قهرمان درام پایانی داستان جام ۲۰۰۶ با قهرمانی لاجوردی پوشان ”خوب“ تمام شد

● وقایع‌نگاری تراژدی - درام برلین

تمام شد... داستان جام ۲۰۰۶ با قهرمانی لاجوردی‌پوشان تمام شد... درام پایانی داستان جام ۲۰۰۶ با قهرمانی لاجوردی‌پوشان تمام شد... صدمین بازی ملی کاناوارو، قهرمان درام پایانی داستان جام ۲۰۰۶ با قهرمانی لاجوردی‌پوشان ”خوب“ تمام شد. این ”تمام شد“ آنقدر در بازی فینال حضوری محسوس داشت که زیدان (او باید در این بازی ”تمام“ می‌شد) به تنهائی در معنا کردن این کلمه عاجزترین مرد نشان داد. این شما و این هم گزارش متفاوت یک بازی که در نیمه‌شب ”تمام“ شد.

● نیمه اول

در همان آغاز کار، آنری در اثر برخورد با یک بازیکن ایتالیا تقریباً بیهوش روی زمین افتاد. امدادهای اورژانس برای بازگرداندن وی به زمین بازی کافی بود. چه بهتر، ایتالیا می‌توانست فرانسه را با تمام ستارگانش شکست دهد!

زمان گذشت و به دقیقه ۷ رسید. یک پنالتی. درست نبود... زیزو آنقدر سریع ضربه را به گل تبدیل کرد که ایتالیائی‌ها وقت نکردند برای بوفون دعا کنند. این زیدان از کدام سیاره آمده است؟ ایتالیا سردرگم و گتوسو دیوانه شده بود. نزدیک بود ماتراتزی در ادامه درخشش‌های اولیه! و برای آنکه سنت گل نخوردن بوفون از بازیکنان حریف در جریان بازی را حفظ کند، دروازه خودی با بگشاید اما همه چیز ختم به خیر شد.

به طبقه ۱۸ رسیدیم. یک کرنر کشیده و ضربه سری دیدنی یعنی گل. ماترازی در آخرین بازی ایتالیای ۲۰۰۶ به همراه تونی بهترین گلزن تیم نام گرفت. شاید این گل برخلاف جریان بازی به ثمر رسید چون فرانسه کمی برتر نشان داده بود. جنب و جوش‌های زامبروتا و گتوسو که بازیکنان حریف را به این طرف و آن طرف می‌کشید جالب توجه بود. اما نه به اندازه ضربه سر تونی که به تیرک دروازه برخورد کرد. اگر این توپ وارد دروازه می‌شد قبل از پایان رسمی روز یکشنبه ایتالیا قهرمان جهان می‌شد.

به هر حال ایتالیا مورا، زیدان و ریبری هجوم می‌آوردند. دریبل‌های زیدانی تمامی نداشت. تنها داور با به صدا درآمدن سوت پایان نیمه اول او را مهار کرد!

● نیمه دوم

فرانسه بدجوری هجوم می‌آورد. قلب ایتالیائی‌ها به لرزه درآمده بود اما کاناوارو با آن چهره خاص که متعلق به بچه‌های شرور ناپل است، فوت قلب می‌داد.

تعویض شروع شد. ایتالیا با ورود یاکینتا گل می‌خواست و فرانسه از ”دیارا“ تضمین تهاجم به دروازه حریف. معلوم بود باید در انتظار وقت اضافه باشیم اما تونی گل زد هر چند داور سر سانتی‌مترها با ایتالیا نساخت و آفساید گرفت.

زیدان با یک ضربه سر فوق‌العاده نواخت اما بهترین دروازه‌بان جهان با یک حرکت باورنکردنی ضربه برترین بازیکن تاریخ فوتبال را مهار کرد. می‌شد در پس فریاد خاص و عجیب زیدان پایان ماجرا را حدس زد. در همان حوالی یک پنالتی فرانسه گم شد. داور اعتقادی به پنالتی نداشت. وقتی در دقایق پایانی گتوسو صاحب توپ شد متوجه شدیم وقت‌های تلف‌شده نیمه دوم نیز فرا رسیده است. بازی پایان یافت اما خبری از اهدای جام نیست. به بیش از ۳۰ دقیقه صبر نیاز بود.

● وقت اضافه اول

نقش دیوید ترزگه و سیلوین ویلئورد، قاتلان ایتالیا در آن فینال منحوس روتردام یا همان روتردام محسوس شد. به یاد جمله کاپیتان مالدینی افتادیم که می‌گفت ایتالیا باید از زیرکی خروس‌ها بهراسد. او یک بار از این ناحیه ضربه خورده بود. خبری از تونی نبود و جز تلاش نافرجام ۲ تیم در میانه میدان چیزی دیده نشد. فارنسه با زیدان پیش می‌تاخت حال آنکه ریبری خارج از زمین هنرنمائی اسطوره‌اش را تماشا می‌کرد. لطفاً زودتر ضربات پنالتی را آغاز کنید!

● وقت اضافه دوم

نفس‌های ۲ تیم به شماره افتاده بود. زبان برخی بازیکنان بیش از پاهایشان هنرمند نشان می‌دهد! معلوم نشد ماتراتزی در دقیقه ۱۱۳ به زیدان چه گفت که مرد یخی با سر روی سینه او رفت. همسر زیزو، اسپانیائی است و شاید او می‌خواست با آن حرکت خاص در آخرین بازی خود ضمن پاس داشتن سنت ماتادور (گاوبازی) به همسر خود ادای دین کند! یکی به این اسطوره بگوید: پیرمرد چه کار کردی؟ پس از اخراج زیزو می‌شد بی‌پرده برای ایتالیا ابراز احساسات کرد و بابت باخت تیم ”زین‌الدین“ تأسف نخورد. فرانسه بدون او نیز حمله می‌کرد اما ایتالیا هوشیارتر بود.

● ضربات پنالتی

از اینکه ایتالیا باید در این جام یک بار در ضربات پنالتی پیروز شود. شکی نبود. خاطره باخت در ضربات پنالتی فینال جام جهانی ۱۹۹۴ آزاردهنده جلوه نمی‌کرد به‌خصوص اینکه متخصص (لقب آندر آپیرلو) برخلاف ”بارزی“ در بازی ۱۲ سال پیش اولین ضربه را گل کرد. ویلتورد نیز این‌کار را تکرار کرد. نوبت به ماتراتزی رسید. مردی که یک پنالتی به حریف داد، یک گل زد و اسطوره را اخراج کرد. ضربه خود را به گل تبدیل نمود.

آن شب، شب او بود. ترزگه رنگ‌پریده، پشت توپ ایستاد. او هنگام نواخت اولین ضربه پنالتی فینال لیگ قهرمانان در فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۲ نیز چنین حالتی داشت و در نهایت ضربه را از دست داد. ترزگه این بار خوب زد اما توپ به زیر تیرک برخورد کرد، روی خط افتاد و به زمین برگشت. فرانسه زیر تیرک قهرمانی را به‌دست آورد و همان‌جا، جام را از دست داد. این بار بوفون برخلاف پالیوکا (در فینال جام جهانی ۱۹۹۴) از شانس خود ممنون بود هر چند مانند او تیرک دروازه را نبوسید! حضور ده روسی یعنی گل سوم. فرانسوی‌ها نیز ضربه خود را به گل تبدیل کردند تا ماراتن ادامه یابد. وقتی دل‌پیه‌رو پشت توپ ایتساد. ایتالیائی‌ها دریافتند لحظه پیروزی نزدیک است. بله ضربه او گل شد. انصاف نبود ایتالیا با ضربه هدر رفته حریف قهرمان شود. پس سانیول نیز گل بزند... و لحظه جادوئی فرا رسید. قلب ایتالیا زیر پای گروسو بود، حلقه اتحاد نیز از فرط هیجان بریده شده بود. گروسو علاوه بر چسباندن توپ به تور دروازه قلب هواداران فوتبال ایتالیا از ناپل و میلان تا دورترین نقاط دنیا را به‌هم اتصال داد. تمام شد... ایتالیا قهرمان شد.