سه شنبه, ۲۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 14 May, 2024
مجله ویستا

راه طولانی و پرشکوه ژوکوویچ


راه طولانی و پرشکوه ژوکوویچ

۱۲ سال پیش بود که نوواک ژوکوویچ صربستانی خانه اش را با کمترین وسایل شامل یک راکت تنیس و به واقع با دهها آرزو ترک کرد

۱۲ سال پیش بود که نوواک ژوکوویچ صربستانی خانه‌اش را با کمترین وسایل شامل یک راکت تنیس و به واقع با دهها آرزو ترک کرد.

اوایل هفته پیش در لندن وی شاهد برآورده شدن دو تا از عمده‌ترین این آرزوها بود. او در این راه رافایل نادال تنیسور برجسته اسپانیایی را در فینال بزرگترین تورنمنت تنیس جهان در مجموعه ویمبلدون در حومه شهر لندن به شکلی قاطع و با نتیجه ۱-۳ شکست داد. اضافه بر آن وی دو شب پیش از آن با غلبه بر جو ویلفرید سونگا فرانسوی در یکی از دو دیدار مرحله نیمه‌نهایی صعودش را به صدر جدول جهانی تنیس مردان، بدون تأثیرپذیری از هر نتیجه‌ای که در فینال به دست می‌آمد، قطعی کرده بود.

ژوکوویچ در سال۲۰۱۱ که اینک وارد ماه هفتم آن شده‌ایم، تقریباً شکست ناپذیر بوده و در نتیجه نمی‌توان و نباید روی تبدیل شدن وی به تنیسور اول جهان بحث و آن را رد کرد. با احتساب پیکارهای ویمبلدون، ژوکوویچ امسال در ۴۹ تک مسابقه خود ۴۸ برد و فقط یک شکست داشته که در برابر روژه فده‌رر معروف و سوئیسی در نیمه نهایی اوپن فرانسه، دومین گرنداسلم امسال تنیس بوده است و اواسط خردادماه در پاریس حاصل آمد. ژوکوویچ ۲۴ ساله بر پایه این نتایج در ۱۰ تورنمنت خود در سال۲۰۱۱ صاحب ۹ عنوان قهرمانی شده و فقط در پاریس به این عنوان نرسیده و نادال سلطان زمین‌های خاکی را فاتح این گرنداسلم دیده است. ژوکوویچ راست دست و قدرتی که نخستین گرنداسلم ۲۰۱۱ را نیز حدود ۶ ماه پیش در ملبورن استرالیا برد، با نمایش شگفت‌انگیز امسال خود، فعلاً و تا اطلاع ثانوی به نمایش دو نفره و انحصارگرانه نادال ۲۵ ساله و چپ‌دست و فده‌رر ۳۱ ساله و راست‌دست بر تنیس جهان نیز پایان بخشیده است. با احتساب رقابت‌های امسال ویمبلدون در ۲۶ گرنداسلم آخر ۲۲ بار عنوان قهرمانی به فده‌رر و نادال رسیده است و از ۴ تای دیگر سه تا را ژوکوویچ برده که دو مورد آن اوپن استرالیای ۲۰۰۸ و ۲۰۱۱ بوده است.

● تغییر معادلات

روند فعلی می‌تواند تغییردهنده معادله طولانی مدت قبلی باشد.

این پنجمین فینال متوالی در سال ۲۰۱۱ است که نادال به ژوکوویچ واگذار می‌کند که نمونه‌های قبلی در ایندیان ولز، میامی، مادرید و دوحه قطر بودند. بعضی حرکات ژوکوویچ در پیکارهای ۲ هفته‌ای ویمبلدون ۲۰۱۱ و در تنها گرنداسلمی که روی زمین‌های چمن برگزار می‌شود محبوبیتی را برای وی نخرید و از آن دست بود چند بار کوبیدن راکت به در و دیوار و زمین و کج و معوج و خرد کردن آن به نشانه نارضایتی از بازی خودش در زمان پیکار با مارکوس باغداتیس قبرسی در دور دوم اما وقتی مسابقات دو مرحله‌ آخر از راه رسید ژوکوویچ فوق‌العاده عمل کرد و همان منتقدان را به تحسین خود واداشت. ژوکوویچ که بازی فینال را در حضور تعدادی از ورزشدوستان کشورش و بوریس تادیچ رئیس‌جمهوری صربستان در زمین مرکزی مجموعه ویمبلدون برگزار و در آن مرحله نادال را ۴-۶، ۱-۶، ۶-۱ و ۳-۶ مغلوب کرد، یک هفته بعد از آن رویداد می‌گوید: «یکی از رؤیاهای بزرگ زندگی‌ام فتح ویمبلدون و یکی از اهداف اصلی‌ام صعود به رده اول جدول جهانی تنیس مردان بود که هر دو در ویمبلدون امسال و به فاصله فقط دو سه روز به دست آمدند. به همین سبب احساس ویژه‌ای دارم که با هر چیز دیگری در زندگی‌ام فرق می‌کند و غیرقابل توصیف است. شاید اینها بهترین روزهای عمرم بوده باشد چیزی که آن را هرگز فراموش نخواهم کرد.»

● ۱۲ سال پیش

از روزی که پدر و مادر نوواک با دیدن استعداد غیرمتعارف وی در تنیس او را به آکادمی تنیس نیکی پیلیچ، معروف‌ترین تنیس‌باز صربستانی در شهر مونیخ آلمان بردند و آنجا به آموزش این رشته نایل ساختند، ۱۲ سال می‌گذرد. در آن زمان وی فقط ۱۲ سال سن داشت و نه تنها زمانی طولانی بلکه راهی پرپیچ و خم (ولی با پایانی پرشکوه) برای او سپری شده تا به نقطه درخشان فعلی‌اش برسد. خود ژوکوویچ می‌گوید: «قهرمانی در ویمبلدون با تمامی پیش زمینه قبلی‌اش و مقدماتی که بر آن وجود داشت مرا دوباره به یاد کودکی و نوجوانی‌ام و سال‌های رفته، انداخته است. در این مدت به کرات راجع به چیزهایی که در زندگی‌ام تجربه کرده‌ام تا به جایگاه کنونی برسم، فکر کرده‌ام.»

تا قبل از ویمبلدون امسال ژوکوویچ هرگز در یک گرنداسلم نادال را شکست نداده و هیچگاه در یک تورنمنت - ولو عادی- روی زمین‌های چمن قهرمان نشده بود. نادال در نقطه مقابل از ۱۲ فینال قبلی‌اش در گرنداسلم‌ها در ۱۰ مورد پیروز و قهرمان شده بود و فقط دو شکست متوالی در برابر فده‌رر در فینال‌های ویمبلدون ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ نتایج منفی او را در این مرحله تشکیل می‌دادند.

حتی نادال هم معترف است که فعلاً حریف ژوکوویچ نمی‌شود و برای این مهم باید صبر پیشه کند. نادال در دیدار نیمه نهایی خود در ویمبلدون با قبضه کردن بیس لاین (خط انتهایی زمین) کاملاً ابتکار عمل را از اندی ماری امید بزرگ قهرمانی کشور میزبان ستانده بود اما ژوکوویچ در فینال هرگز اجازه تکرار آن تجربه را به وی نداد.

● در سطحی بسیار بالا

نادال ۷ روز بعد از آن مسابقه نافرجام می‌گوید: «با توجه به مسابقات اخیرم با ژوکوویچ عده‌ای می‌پرسیدند آیا مسابقه نهایی را با ترس و ناامیدی شروع نکردم و جواب من این بود که من اصلاً به آن قضیه فکر نمی‌کردم. البته در این گونه موارد وقتی بازی گره می‌خورد و فقط دو سه ضربه خوب باعث پیروزی یکی از دو طرف می‌شود، این قضیه به ذهن‌تان خطور می‌کند ولی آنچه ژوکوویچ را در آن فینال غالب گرداند، نه مسائلی از این دست بلکه برتری فنی او بر من بود. او در سطح بسیار بالایی بازی کرد که من نمی‌توانستم با آن برابری کنم.» نادال از زمان فینال ویمبلدون ۲۰۰۷ که در مسابقه‌ای کلاسیک و ۵ سته تسلیم فده‌رر شد، در ویمبلدون بی‌شکست مانده و ۲۰ بازی متوالی را روی زمین‌های چمن آن فتح کرده بود. درست است که او در ۲۰۰۹ قهرمان نشده و این عنوان را به فده‌رر پس داده بود اما این سالی بود که وی به دلیل مصدومیت‌های مزمن‌اش اصلاً به انگلیس نیامد.

● در تضاد کامل

امسال که او آمد تا از عناوین سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۰ خود در قدیمی‌ترین و معتبرترین گرنداسلم تنیس دفاع کند، در فینال شکست بدی را متحمل شد و شاهد ۰-۲ جلو افتادن ژوکوویچ از خود در عرض فقط ۶۸ دقیقه بود. او ست سوم را که ژوکوویچ در آن افت محسوسی داشت با نتیجه ۱-۶ برد اما ژوکوویچ در ست چهارم باز هم میدان را از رقیب اسپانیایی‌اش و فاتح ۶ دوره اوپن فرانسه گرفت و کار را تمام کرد و این مهم را با خونسردی و تسلط چشمگیری انجام داد که در تضاد کامل با انتظارات قبلی از وی در ویمبلدون بود. به واقع مردم فکر می‌کردند ژوکوویچ به رغم تمامی برتری محسوس‌اش بر نادال و سایرین در ۶ ماه نخست سال ۲۰۱۱، در ویمبلدون راه به جایی نخواهد برد اما کار برعکس شد و تماشاگران بعد از عقب‌افتادن نادال شروع به تشویق گسترده او کردند تا شاید او آن نبرد یکطرفه را به پیکاری پایاپای و در نهایت فتح آن بدل کند. آرزوی عبثی که هرگز برای نادال و هواداران وی شکل نگرفت.

منبع: Herald Tribune