دوئل

دوئل [Duel] رمانی از آنتوان پاولوویچ چخوف(۱) (۱۸۶۰-۱۹۰۴)، نویسنده­ی روس، که در ۱۸۹۷ به چاپ رسید و یکی از مشهورترین آثار او و تصویر تقریباً حقیقی آشفتگی روحی روسها در پایان قرن گذشته …

دوئل [Duel] رمانی از آنتوان پاولوویچ چخوف(۱) (۱۸۶۰-۱۹۰۴)، نویسنده­ی روس، که در ۱۸۹۷ به چاپ رسید و یکی از مشهورترین آثار او و تصویر تقریباً حقیقی آشفتگی روحی روسها در پایان قرن گذشته است. تقریباً همه شخصیتهای داستان موجوداتی ضعیف­اند و آرمانهایی را می­جویند که خود می­دانند بیرون از دسترس آنهاست و برده­ی عادات خویش­اند.

داستان در شهر کوچکی در قفقاز و در کنار دریای سیاه می­گذرد: لائوسکی(۲) که کارمند جوانی است خود را به این شهر منتقل کرده است تا سر و صورتی به زندگی خود که ضایع شده­اش می­داند، بدهد. پس از فراغت از تحصیل در دانشگاه با رفیقه­ی خود، به سفر می­رود. اما به جای آنکه در صراط مستقیم بیفتد، تمام روز را در خلوت به غذا خوردن و می­زدن و ورق­بازی و نقل داستانهایی بی سر و ته می­گذراند. این لااقل نظر فون کورن(۳)، زیست شناس آلمانی الاصل، است. مردی فعال که به شدت از لائوسکی متنفر است، زیرا عقیده دارد که او به حکم قانون تنازع بقا از میان خواهد رفت. نفرت آنها از یکدیگر چنان شدید می­شود که بالاخره فون کون بهانه­ای پیدا می­کند تا با لائوسکی دوئل کند. شب قبل از مبارزه برای لائوسکی بدبخت فرصتی است که درباره­ی خود به تفکر بپردازد. می­بیند که گذشته­اش چیزی جز بیهودگی و بی قیدی و دروغ نبوده است. ترس از مرگ میل به زندگی و زندگی بهتر را دراو بیدار می­کند. قبل از ترک خانه در کمال محبت زن بیچاره­ای را که او قصد ترکش را داشت، می­بوسد و به نظرش می­رسد که زن بی­نظیری است.

دوئل بی نتیجه به پایان می­رسد، اما لائوسکی مرگ را حس کرده است. زندگی تازه­ای را شروع می­کند، با رفیقه­اش ازدواج می­کندو سخت به کارمی­چسبد.

لائوسکی، که یکی از شخصیتهای شاخص هنر چخوف است و شباهت بسیاری به «اوبلوموف» اثر گانچاروف، دارد، ضعیف است و مردد. بی آنکه بخواهد بدی می­کند، نفرت او از اطرافیان خود پوششی است بر نفرتش از خود. برای تبرئه­ی وجدان خود می­کوشد تا به خود بقبولاند که معایبش حاصل زمان و ناشی از قانون توارث است. با این حال، نتیجه­ی این رمان عنصر تازه­ای در بدبینی چخوف وارد می­کند و آن روابط بین لائوسکی و فون کونر است، که در عین دشمنی با یکدیگر هر دو دارای حسن نیت­اند و این روابط، خواننده را به یاد حکایت «یک ناشناس» می­اندازد و نکته­ی کمتر مشهود ولی اساسیی را آشکار می­سازد و آن عشق چخوف به قهرمانانی است که خلق می­کند.

دکتر ایرج علی‌آبادی. فرهنگ آثار . سروش.

۱. Anton Pavlovic Cechov

۲. Laevski

۳. Von Koren

۴. Goncarov