پل ورسک

ورسک از نام مهندسی از بوهم آلمان گرفته شده که در ساخت این پل شرکت داشت. نام او <شژووسک> بود؛ چون در پارسی این حرف چکی وجود ندارد و تلفظ آن کلمه برای بسیاری سخت بود، به این نام مشهور …

ورسک از نام مهندسی از بوهم آلمان گرفته شده که در ساخت این پل شرکت داشت. نام او <شژووسک> بود؛ چون در پارسی این حرف چکی وجود ندارد و تلفظ آن کلمه برای بسیاری سخت بود، به این نام مشهور گشت. قطار تهران- ساری پس از گذشت بیش از ۷۰ سال هر روز دو بار از روی آن می گذرد. قطارهای گرگان، باری و سوختی نیز از روی آن می گذرند. این مهندس اهل کشور آلمان(بوهم آلمان) بوده و چون در زمان جنگ جهانی دوم این پل ساخته شده و همچنین روابط خوبی میان دو کشور ایران و آلمان در آن زمان برقرار بوده در ساخت این پل بیشتر از مهندسان آلمانی استفاده شده است. یکی از شاهکارهای راه آهن کشور پل "ورسک" می باشد که به عنوان مهمترین و مرتفع ترین پل خط آهن شمال ایران مطرح است. این پل که شهرت جهانی دارد ، با عنوان "پل پیروزی" از آن یاد شده است. به لحاظ ویژگی های منحصر به فرد، این پل در فهرست آثار ملی کشورمان نیز به ثبت رسیده است. پل ورسک که در واقع از شاهکارهای معماری جهان به شمار می رود، در دره ورسک واقع در ۸۵ کیلومتری جنوب قائمشهر - تهران در محور سوادکوه قرار دارد و راه آهن سراسری تهران - شمال را به هم متصل می کند.

عظمت اینکه دو کوه عظیم و سخت گذر عباس آباد را به یکدیگر اتصال می دهد، حقیقتی انکار ناپذیر است که حتی جهانگردان خارجی نیز به آن اعتراف دارند و در برابر عظمت و بزرگی و اراده آهنین طراح و سازندگان آن سر تعظیم فرود می آورند.حجم پل ورسک که دارای ۶۶ متر دهنه و ۱۱۰ متر ارتفاع از ته دره است، جمعا ۴۵۰۰ متر مکعب می باشد و هزینه ساخت آن در آن زمان، بالغ بر ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان بوده است.پل زیبای ورسک از شاهکارهای مهندسی زمان خویش به حساب می آمده است. این پل راه ارتباطی راه آهن سراسری شمال - جنوب بوده که با شگفتی تمام و با ابزار آلات بسیار ساده مانند دینامیت و دریل دستی ساخته شده است.به گفته بسیاری از شاهدان عینی، رضاشاه شخصا برای افتتاح این پل به سوادکوه همان زادگاه خویش آمد و به دستور او سرمهندس آلمانی یعنی ووسک نیز موظف شد تا در هنگام عبور اولین قطار از روی پل زیر پل قرار گرفته تا در صورت تخریب این پل، اولین شخص کشته شده از این حادثه خود او باشد. اما این پل هنوز پس از گذشت بیش از ۷۰ سال همچنان پابرجاست.