اینترنت, نبردگاه جنگاوران دیجیتال ۲

شكل گیری و گسترش شبكه های اطلاع رسانی به خصوص اینترنت در سال های اخیر این امكان را فراهم آورده است كه سازمان ها, شركت ها, گروه ها و دولت ها و سایر شخصیت های حقوقی و حقیقی اطلاعات مربوط به فعالیت های خود را با كمترین هزینه و بیشترین سرعت و سهولت در اختیار علاقه مندان در سراسر جهان قرار دهند

تحصن اینترنتی

تحصن های اینترنتی یكی دیگر از اشكال متداول حمله است. در این حماسه، هزاران كاربر اینترنت همزمان وارد سایت مورد نظر می شوند و می كوشند به قدری ترافیك ایجاد كنند كه فعالیت عادی سایت مختل شود. گروهی به نام شبكه استرانو نخستین حماسه از این دست را در اعتراض به سیاستهای دولت فرانسه در عرصه اجتماعی و هسته ای انجام داد. روز ۲۱ دسامبر ،۱۹۹۵ این گروه دست به حمله یك ساعته به سایت های چندین سازمان دولتی زد. در ساعت مقرر، شركت كنندگان از سراسر جهان مرورگر خود را به سوی این سایتها تنظیم كردند. چند سایت عملاً در طی این مدت از كار افتاد.در سال ،۱۹۹۸ این قبیل حملات یك قدم پیشتر رفت و حالت خودكار گرفت. یك گروه رخنه گر ابتدا در سایت ارنستو زدیو رئیس جمهوری وقت مكزیك و سپس سایت كاخ سفید، پنتاگون، دانشكده نیروی زمینی آمریكا، بازار سهام فرانكفورت و بازار سهام مكزیك دست به تحصن زد. هدف از این كار اعلام همبستگی با زاپاتیستهای مكزیك بود. به گفته سخنگوی گروه یاد شده، پنتاگون از این رو انتخاب شد كه ارتش آمریكا مسئول آموزش سربازانی بود كه حقوق بشر را نقض می كردند. انتخاب دانشكده نیروی زمینی آمریكا نیز به همین علت بود. علت انتخاب بازار سهام فرانكفورت، نقش سرمایه داری در جهانی شدن و استفاده از روشهای نسل كشی و پاكسازی قومی بود كه ریشه مشكل چیاپاس بود. سخنگوی این گروه افزود مردم چیاپاس می توانند نقش مهمی در تعیین سرنوشت خود بازی كنند، نه آنكه جابجایی اجباری آنان با پشتوانه مالی سرمایه غربی سرنوشت آنان را تعیین كند.

برای تسهیل این حملات، سازمان دهندگان سایتهای ویژه ای دارای نرم افزار خودكار راه اندازی كردند. شركت كنندگان با مراجعه به این سایتها می توانستند نرم افزاری را بارگذاری كنند كه هر چند ثانیه یك بار به طور خودكار سراغ سایت مورد نظر می رفت. به علاوه نرم افزار یاد شده این امكان را به شركت كنندگان می داد كه در قسمت ثبت اشتباه سرویس دهنده پیام بنویسند. مثلاً اگر آنان مرورگر خود را برای یافتن فایل حقوق بشر تنظیم می كردند، این پیام ثبت می شد كه «حقوق بشر روی این سرویس دهنده یافت نشد.»هنگامی كه سرویس دهنده پنتاگون حمله را احساس كرد، ضد حمله ای را علیه مرورگر مهاجمان آغاز كرد و آنها را به سایتی هدایت كرد كه دارای برنامه ای به نام «Hostile Applet» بود. این برنامه روی مرورگرها بارگذاری می شد و سپس به قدری كامپیوتر كاربران را سرگرم بارگذاری یك سند می كرد كه كامپیوتر از كار می افتاد و خاموش می شد. بازار سهام فرانكفورت اعلام كرد این حمله تأثیری بر عرضه خدمات آن نداشت.در خلال جنگ اینترنتی بین اسرائیلی ها و فلسطینیان، هر دو طرف سایت هایی را تأسیس كردند كه در آن نرم افزارهای حمله به سایتها عرضه شده بود.

حملات سلب خدمات

تحصن مستلزم حضور دهها هزار نفر برای ایجاد اثری اندك است، اما ابزارهای سلب خدمات (Dos) و سلب خدمات توزیعی (DDOS) به جنگاوران اینترنتی این امكان را می دهد كه یك تنه سایتها و سرویس دهنده های ای میل را تعطیل كنند. در حمله DOS، رخنه گر از نرم افزاری استفاده می كند كه سرویس دهنده را با پیامهای شبكه بمباران می كند. این پیام ها سرویس دهنده را از كار می اندازد یا خدمات آن را طوری مختل می كند كه ترافیك متوقف می شود. DDOS مشابه این كار است با این تفاوت كه رخنه گر ابتدا وارد سرویس دهنده های اینترنت بی شماری می شود و نرم افزار انجام حملات را روی آنها نصب می كند. سپس از ابزاری استفاده می كند كه این سرویس دهنده ها را به حملات همزمان به هدف وادار می كند.در جریان مناقشه كوزوو، رخنه گران صرب، حملات DOS به سرویس دهنده های ناتو كردند. آنان با فرامین Ping به سرویس دهنده سایت ناتو حمله كردند. این فرمان صحت كار شبكه و اتصال آن را به اینترنت می آزماید. حملات یاد شده باعث شد تا این سرویس دهنده به حد اشباع برسد.در جریان جنگ اینترنتی اسرائیلی ها و فلسطینیان، حملات مشابهی صورت گرفت. رخنه گران طرفدار فلسطین، با ابزار Dos به بزرگترین ISP اسرائیل به نام نت ویژن حمله كردند. حملات اولیه نت ویژن را از كار انداخت اما در مراحل بعد با تقویت جنبه امنیتی، فعالیت آن از سر گرفته شد. بمباران ای میلی یكی دیگر از راه های اخلال در خدمات است. در سال ،۱۹۹۸ چریك های تامیل سیلابی از هزاران ای میل را به سوی سفارتخانه های سری لانكا روانه كردند. در پیام آنان نوشته شده بود: «ما ببرهای سیاه اینترنت هستیم و این كار را برای اختلال در ارتباطات شما می كنیم.» دستگاه های اطلاعاتی آمریكا این حادثه را كه توسط شاخه ای از گروه ببرهای آزادیبخش تامیل سازماندهی شده بود، نخستین حمله تروریستی علیه شبكه های كامپیوتری كشوری می دانند.در جریان این حمله، روزانه ۸۰۰ ای میل به مدت دو هفته ارسال شد. ویلیام چرچ مدیر مركز مطالعات جنگی زیربنایی گفت: ببرهای آزادیبخش نیاز شدیدی به تبلیغات داشتند و به آنچه می خواستند، رسیدند.

چشم انداز آینده

با ادامه رشد اینترنت، محبوبیت آن به عنوان نبردگاه دیجیتال برای جنگاوران اینترنتی احتمالاً افزایش خواهد یافت. اهداف بیشتری مورد حمله افراد بیشتری قرار خواهند گرفت. بسیاری از مناطق جنگ زده در جهان تازه به اینترنت پیوسته اند و البته جنگ آنها وارد اینترنت نیز شده است. به نظر می رسد هر جنگ عمده در جهان خارجی یك عملیات موازی در اینترنت نیز دارد. به علاوه ممكن است در اینترنت جنگی جریان داشته باشد كه معادلی در جهان بیرونی نداشته باشد. تدابیر امنیتی در اینترنت بهبود خواهد یافت اما بعید است جلوی همه حملات گرفته شود.در سال ،۱۹۹۹ مركز مطالعه تروریسم و جنگ نامنظم در دانشكده تحصیلات تكمیلی نیروی دریایی آمریكا در مونتری در كالیفرنیا گزارشی با عنوان« وحشت در اینترنت: چشم انداز و پیامدها» منتشر كرد. در این گزارش احتمال توسل سازمان های تروریستی به تروریسم اینترنتی ارزیابی شد. آنها نتیجه گرفتند مانع بر سر راه فعالیت های فراتر از رخنه گری آزارنده جدی است و تروریست ها كلاً فاقد امكانات و سرمایه انسانی مورد نیاز برای انجام عملیات جدی هستند. آنها چنین استدلال كردند كه تروریسم اینترنتی، امری است كه در آینده محقق خواهد شد.

گروه تحقیق یاد شده سه سطح از توانایی تروریسم اینترنتی را شناسایی كرد:

سطح اول ساده بدون ساختار است، یعنی توانایی انجام رخنه گری های ابتدایی با استفاده از ابزارهای موجود در شبكه ها. سازماندهی این اقدام فاقد تجزیه و تحلیل هدف، فرماندهی و كنترل و توان یادگیری است.

سطح دوم پیشرفته- ساختارمند است، یعنی توانایی انجام حملات پیچیده تر به چندین شبكه و امكان اصلاح یا تولید ابزارهای ابتدایی رخنه گری. سازمان دهی این اقدام دارای تجزیه و تحلیل هدف، فرماندهی و كنترل و توان یادگیری است.

سطح سوم پیچیده- هماهنگ شده است، یعنی توانایی هماهنگی حملات به منظور ایجاد اخلال گسترده در خطوط تدافعی یكپارچه. سازماندهی این اقدام دارای توانایی تولید ابزارهای رخنه گری پیشرفته است. آنها دارای توان بالای تجزیه و تحلیل هدف، فرماندهی و كنترل و توانایی یادگیری سازمانی هستند.

براساس برآورد گروه یاد شده، دو تا چهار سال طول می كشد تا گروهی از صفر به مرحله پیشرفته- ساختارمند و شش تا ده سال طول می كشد تا به مرحله پیشرفته- هماهنگ شده برسد، هر چند كه ممكن است گروهی ظرف چند سال به این مرحله برسد یا با استفاده از كمك های بیرونی، توانایی خود را با سرعت بیشتری افزایش دهد.در این مطالعه رفتار چند نوع گروه تروریستی مورد بررسی قرار گرفت: عصر جدید، جدایی خواه قومی- ملی گرا، انقلابی و راست افراطی. اما تروریست های عصر جدید یا تك موضوعی مانند جبهه حقوق حیوانات آنی ترین تهدید به شمار می آیند. با این حال، گروه هایی از این دست احتمالاً اخلال را به ویرانی ترجیح می دهند. دو گروه انقلابی و جدایی خواه قومی- ملی گرا احتمالاً در صدد دستیابی به توان سطح دوم بر خواهند آمد. افراطیون دست راستی احتمالاً به ت وان مرحله اول قناعت خواهند كرد. به علاوه گزارش چنین نتیجه گیری كرد كه گروه های رخنه گری از نظر روانشناختی و سازمانی آماده انجام عملیات تروریسم اینترنتی را ندارند و ایجاد اخلال گسترده در زیر ساخت اطلاع رسانی بر خلاف منافع آنها است.نبردهای دیجیتال برای تروریست ها نكات منفی دیگری نیز دارد. شبكه های پیچیده هستند و از این رو كنترل حمله تحقق میزان مورد نظر از خسارت دشوارتر از استفاده از سلاح واقعی است. تا وقتی كسی صدمه نبیند، بار عاطفی و دراماتیك زیادی ایجاد نخواهد شد. به علاوه، تروریست ها تمایل چندانی برای آزمایش روش های جدید ندارند مگر آن كه بدانند روش های قدیمی پاسخ نمی دهد، به خصوص وقتی كه استفاده مؤثر از روش های جدید مستلزم دانش و مهارت قابل ملاحظه است. تروریست ها معمولاً از روش های آزمایش شده و واقعی استفاده می كنند. تازگی و پیچیدگی حمله چه بسا اهمیت كمتری از اطمینان از موفقیت عملیاتی آن داشته باشد. در واقع احتمال شكست عملیاتی ممكن است بازدارنده تروریست ها باشد.

نسل آتی تروریست ها در جهان دیجیتال بزرگ خواهند شد كه ابزارهای رخنه گری قدرتمندتر و آسان تری در اختیارشان خواهد بود. ممكن است قابلیت بالقوه بیشتری را برای تروریسم اینترنتی بیابند و در نتیجه دانش و مهارت مربوط به رخنه گری در آنان بیشتر خواهد بود. شاید رخنه گران به استخدام تروریست ها در آیند. با نزدیك شدن دنیای مجازی و واقعی، چه بسا تروریسم اینترنتی جذابیت بیشتری پیدا كند. اكنون وسایل زیادی به اینترنت متصل می شوند كه از راه دور كنترل می شوند. تا زمانی كه این شبكه ها دارای تدابیر امنیتی نشوند، انجام عملیاتی كه باعث صدمه زدن جسمی به شخص شود، به سادگی رخنه در سایت ها خواهد بود.

با تروریسم اینترنتی فعلاً تا چند سال آینده محقق نخواهد شد، اما رخنه گری با هدف اعتراض اكنون انجام می گیرد و احتمالاً ادامه پیدا خواهد كرد. فضای اینترنتی اكنون بسیار فراتر از مكانی برای ارتباط و تجارت الكترونیك است. فضای اینترنتی اكنون نیروگاه دیجیتال جنگاوران رخنه گر است.