لالایی‌ها، گنج‌های فـرامـوش شـده دوران کـودکی

وقتی چشمانمان را می‌بندیم و به صدای دل‌انگیز باران گوش می‌دهیم، گویی ترانه‌ای آشنا را می‌شنویم که یادآور روزهای کودکی و آغوش گرم مادر و موسیقی دل‌انگیز لالایی‌های مادرانه است، لالایی‌هایی که این روزها به وادی فراموشی سپرده شده‌اند.

وقتی چشمانمان را می‌بندیم و به صدای دل‌انگیز باران گوش می‌دهیم، گویی ترانه‌ای آشنا را می‌شنویم که یادآور روزهای کودکی و آغوش گرم مادر و موسیقی دل‌انگیز لالایی‌های مادرانه است، لالایی‌هایی که این روزها به وادی فراموشی سپرده شده‌اند.

نرگس هیبتی، روانشناس، با بیان این‌که لالایی‌ها گنج‌های فراموش شده دوران کودکی هستند می‌گوید: پس از به دنیا آمدن کودک، وی شاید هر روزه در معرض صداها یا آهنگ‌های مختلفی قرار گیرد، اما یک نوا یا آهنگ که بیش از همه برای کودک دل‌انگیز است صدای لالایی خواندن‌های مادرش است. لالایی اگر از سوی مادر خوانده شود از آنجا که یک احساس هم حسی و تعلق بین مادر و فرزند وجود دارد تاثیر بیشتری بر آرامش کودک می‌گذارد.