کارهای مشترک کودک و والدین

اشتراک در کارها به کودکان احساس استقلال بیشتری می‌بخشد. کودکان بعد از سن ۴سالگی بطور خودکار دوست دارند در کارهای خانه و یا کارهای دسته‌جمعی نقشی فعال داشته باشند. یکی از کارهایی …

اشتراک در کارها به کودکان احساس استقلال بیشتری می‌بخشد. کودکان بعد از سن ۴سالگی بطور خودکار دوست دارند در کارهای خانه و یا کارهای دسته‌جمعی نقشی فعال داشته باشند. یکی از کارهایی که به کودکان احساس بزرگ شدن و انجام کارها را به صورت مستقلانه می‌دهد چیدن سفره یا میز شام است. کودکان در آغاز راه رفتن یعنی حدود سن یکسال و نیمگی تا ۲ سالگی با حداکثر قوای بدنی‌شان بشقاب غذای خود را برداشته و جابه‌جا می‌کنند. این رفتار کودک برای خودش بسیار جذاب و حیرت‌انگیز است اما والدین به دلایل مختلف از جمله این که کودک غذایش را روی زمین نریزد یا ظرف غذا را نشکند واکنشی سریع نشان داده و فوراً بشقاب را از کودک می‌گیرند. این واکنش والدین باعث اعتراض کودک شده و احساس خوشایند را از او سلب می‌کند. بنابر این بهترین راهکار این است که والدین رفتار آماده کردن سفره یا میز غذا را به کودک خود آموزش دهند. کودکان کم‌سن و سال معمولاً توانایی درک آموزش‌های رسمی را ندارند. آنها بیشتر دوست دارند پدیده‌ها را تجربه کنند بنابر این در این مواقع والدین می‌بایست خود را همبازی کودک فرض کرده و با بازی بدون رقابت این رفتار را به کودک یاد دهند. آرایش سفره یا میز غذا یکی از نکاتی است که کودکان بزرگسال‌تر یعنی بعد از سن ۷ سالگی بیشتر آن را درک می‌کنند. والدین می‌توانند در این سن نیز با کودک همراه شده و به او کمک کنند تا بشقاب‌ها،قاشق و چنگال، لیوان ها و... را سرجای خودش بگذارند. والدین اگر می‌خواهند دخالت خود را بطور مستقیم کمتر کنند می‌توانند طرحی از سفره را برای کودک ترسیم کرده یا توضیح دهند و انجام کارها و آرایش سفره را بطور مستقل به کودک بسپارند. دخالت نابجای والدین در این قبیل موارد انگیزه استقلال کودک را خدشه‌دار کرده و خلاقیت کودک در انجام کارها را با اختلال روبرو می‌کند.