یکشنبه, ۱۴ بهمن, ۱۴۰۳ / 2 February, 2025
تبعیض نژادی توهینی به جامعه آزاد
ایالات متحده عملا در طول تاریخ خود مجبور بوده برای حل مسائل مختلف كه بر سرنوشت اقلیت‌ها و سایر گروه های محروم تاثیر داشته، با این نوع سوالات رودررو شود. سوالاتی از مبارزه دردناك با برده‌داری و بقایای آن گرفته تا گسترش ملی به صورت‌های دیگر تبعیض غیرنژادی، تا كوشش‌هایی در جهت تعیین و تضمین یك زمینه رقابتی مساوی برای امریكایی‌های معصوم تا كوشش‌های اخیر كه حقوق‌های مربوط به زندگی خصوصی تحت حفاظت‌های قانونی را در بر می‌گیرد.
هنگامی كه ملت امریكا دویستمین سالگرد تصویب قانون اساسی خود را در سال‌های ۱۹۸۰ جشن گرفت «سارگود مارشال» كه در سال ۱۹۶۷ به عنوان اولین و تنها سیاهپوستی كه برای خدمت در دادگاه عالی برگزیده شده بود، اظهار داشت كه اعضای نژاد او دلایل كمی برای ستودن تصویب قانون اساسی اصلی می‌یابند. مارشال گفته بود كه به جای آن سیاهپوستان باید ستایش خود را برای اصلاحیه‌های سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم قانون اساسی، تحریم‌های جنگ داخلی و دوران سازندگی بر برده‌داری و تبعیض در رای دادن و سایر حوزه‌های زندگی ملی حفظ كنند.
با دلیل می‌توان ثابت كرد كه قاضی مارشال در بسیاری از موارد حق داشت. قانون اساسی اصلی ۱۷۸۷ مقرر كرده بود كه در تامین جمعیت هر ایالت و بنابراین تعداد وكلای آن در مجلس سفرای كنگره ملی، هر برده به عنوان سه پنجم یك نفر سرشماری شود. از آن گذشته در آستانه جنگ خونین داخلی كه بر سر برده‌داری و مسائل آن در گرفت، دادگاه عالی در سندفورد (۱۸۵۷) اعلام كرد كه سیاهپوستان، چه آزاد و چه برده، شهروندان ایالات متحده نیستند، و به همین طریق از حقوقی كه قانون اساسی برای شهروندان تضمین كرده، برخوردار نخواهند بود.
بعد از جنگ داخلی، كنگره یكسری اصلاحیه‌هایی را بر قانون اساسی گذارد و ایالات آن را تصویب كردند كه در جهت تضمین حقوق كامل شهروندی برای بردگان آزاد شده در خلال جنگ توسط «اعلامیه رهاسازی» رییس جمهور وقت لینكلن در سال ۱۸۶۳ بود.
تصویب و اجرای اولیه این اصلاحیه‌های دوره بازسازی تنها پایانی ناكامل و موقت برای تبعیض علیه اقلیت‌ها در امریكا بود. به عنوان نمونه خود كنگره كه اصلاحیه‌یی را تصویب كرده بود، جداسازی نژادی را در مدارس پایتخت مجاز می‌شمرد.
بعدها در پرونده دیگری در سال ۱۸۹۶، دادگاه عالی اختیار ایالات به برقراری جدایی نژادی در واگن‌های راه‌آهن و سایر مكان‌های عمومی و خصوصی را تا زمانی كه تسهیلات ارایه شده «مساوی» بود مجاز می‌شمرد!
به مدت نیم قرن پس از آن جریان، وضعیت «جدا اما مساوی» قانون مملكت بود و تنها بعضی از صورت‌های رسوا كننده تبعیض‌نژادی در دادگاهها بر ملا و با شكست روبرو می‌شد.
در دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، دادگاه عالی نگاه انتقاد آمیزی بر قوانین جدایی نژادی و سایر فرم‌های تبعیض نژادی انداخت.
● حقوق همه اقلیت‌ها
البته سیاهان تنها هدف تبعیض در ایالات متحده امریكا نبودند. تاریخچه رفتار این ملت با سرخپوستان به همان اندازه قابل تاسف بوده است. برای سال‌های متمادی كنگره و دادگاهها از گسترش نواحی غربی به قیمت حقوق مالكیت سرخپوستان پشتیبانی می‌كردند و زمین‌های آنها را مصادره و آنها را اغلب در شرایط و زندگی قیصرانه در مناطق مخصوص به خود منزوی می‌ساختند.
اما سرخپوستان نیز سرانجام دارای حق شهروندی و حق رای شدند. از آن گذشته از آغاز ۱۹۴۰ گروه های حقوق مدنی سرخپوستان بسیج شده و پیروزی‌های مهمی را در رابطه با حقوق شكار، ماهیگیری، مالكیت زمین از جمله حفاظت از قبرستان‌ها و سایر مكان‌های مقدس خود به دست آوردند.
جمعیت‌های گوناگون «اسپانیایی امریكایی» (یا كسانی كه اصل آنها از امریكای مركزی و جنوبی است) در جریان جذب شدن به زندگی امریكایی نیز دارای مشكلات مشابه بودند. مدافع زبانی و نگرانی‌های ملی در مورد مهاجرت غیرقانونی، بخصوص از جانب مكزیك، این افراد را در جریان استخدام، یافتن مسكن و آموزش مورد تبعیض قرار داد. اما اسپانیایی‌ها هدف اصلی تهاجم جنبشی بوده كه می‌خواستند انگلیسی را زبان رسمی ایالات متحده قرار دهند. اما آنها نیز مانند سایر گروه های اقلیت امریكا در سال‌های اخیر پیشرفت‌هایی داشته‌اند.
تا پیش از سال ۱۹۸۲ كودكان فاقد مدرك خانواده‌های مهاجر غیرقانونی از آموزش رایگان در مدارس عمومی محروم بودند. زنان امریكایی نیز در حالی كه از نظر تعداد جمعیت كشور اقلیت محسوب نمی‌شدند، مانند بسیاری از كشورها از نظر سنتی بر مبنای تصورات مربوط به جنسیت دچار انواع محدودیت‌ها بودند. قبل از تصویب اصلاحیه نوزدهم قانون اساسی، در سال ۱۹۲۰ دادگاهها مرتبا قوانینی مربوط به منع حق رای زنان تایید می‌كردند. تعدادی از تصمیمات اولیه، قوانین مربوط به منع زنان از ورود به مشاغل قضایی، پزشكی و بعضی حرفه‌های خاص دیگر را تایید می‌كرد. در حقیقت تا زمانی دراز یعنی ۱۹۶۱ دادگاه عالی، یك قانون فلوریدا را كه زنان را از حضور در هیات منصفه منع می‌كرد، تایید می‌كرد. مانند سیاهپوستان، زنان نیز به مدت طولانی و بطور سیستماتیك از جریانات سیاسی خارج بودند و بنابراین فرصت اعمال كنترل بر سرنوشت خود را نداشتند.
اقدام علیه تبعیض در كوششی برای ترمیم اثرات جهت‌گیری‌های یكطرفه علیه اقلیت‌های نژادی و زنان در حوزه استخدام و آموزش عالی، سازمان‌های دولتی و دانشگاه‌ها، در واقع از دهه ۱۹۴۰ با اجرای برنامه‌هایی آغاز گردید كه به درجات مختلف برای پذیرش، استخدام و ارتقای اقلیت‌ها و زنان ارجحیت قایل شد.
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست