آموزش آداب معاشرت به کودکان

چند ساعت از آن میهمانی کذایی گذشته، ولی هنوز، عرق شرم از روی پیشانیم خشک نشده. تمام آن یکی، دو ساعتی که در منزل دوستم میهمان بودم، برایم مثل یک کابوس بود. پسر کوچکم تصمیم گرفته …

چند ساعت از آن میهمانی کذایی گذشته، ولی هنوز، عرق شرم از روی پیشانیم خشک نشده. تمام آن یکی، دو ساعتی که در منزل دوستم میهمان بودم، برایم مثل یک کابوس بود. پسر کوچکم تصمیم گرفته بود آبروی چندین ساله مرا ببرد و با رفتاری که در میهمانی داشت، کاملا موفق شد. همین که از در وارد شدیم نه‌تنها به هیچ‌کس سلام نکرد، بلکه با دیدن دختر خانواده که موهای قرمز خوش‌رنگی داشت، یک‌دفعه داد زد: «مامان، مامان، نگاه کن؛ عین هویجه!» بعد، دور تند خراب‌کاری‌ها و بدرفتاری‌هایش شروع شد؛ ‌بی‌اجازه دست زدن به وسایل‌شان، بهانه‌گیری در مورد طعم غذایی که سر سفره گذاشته بودند و... یعنی کجای کار من و همسرم اشتباه بود که این پسر کوچولوی پنج ساله، به قدر سر سوزنی هم آداب معاشرت یاد نگرفته بود؟

آسه آسه، قدم به قدم

آداب معاشرت، نه‌تنها جزو لاینفک زندگی ما هستند، بلکه هر پدر و مادری هم آرزو دارد بچه مبادی آدابی داشته باشد ولی چه‌طور می شود این ریزه‌کاری‌ها را به آن‌ها آموخت؟ اولین نکته برای آموختن آداب معاشرت به کودکان این است که شما به‌عنوان پدر یا مادر بپذیرید که این اتفاقی یک‌شبه نیست و به‌تدریج باید در فرزند شما اتفاق بیفتد. بچه‌ها، به‌خصوص اگر کم‌تر از چهار سال داشته باشند، نمی‌توانند یک‌باره، همه آداب را به‌جا بیاورند و شما، با گفتن پی در پی «الان باید چی بگی؟» یا «کلمه جادویی‌مون چی بود» و...، بیش‌تر او را گیج و سردرگم می‌کنید.

یک گوش در و یک گوش دروازه؟

والدین توضیح می‌دهند و کودکان فراموش می‌کنند. این مساله، غیرقابل اجتناب است.بهتر است به‌جای این‌که وقت‌تان را با صحبت‌های بی‌پایان در زمینه اهمیت رعایت آداب معاشرت با فرزندتان تلف کنید، کمی به بازی بپردازید. بازی، بهترین روش برای آموختن روابط اجتماعی است که باعث می‌شود کودک موقعیت را از نزدیک لمس کند. در این بازی‌ها، گاهی شما میهمان شوید و گاهی او. در مورد هر آن‌چه او باید رعایت کند، برایش نقشی را که به‌عنوان میهمان و میزبان دارید بازی کنید و قبل از رفتن به میهمانی، این بازی‌ها را برایش مرور کنید تا آن‌چه را آموخته، به خاطر بیاورد.

دوصد گفته چون نیم کردار نیست!

بعد از یک روز کاری خسته‌کننده، وارد خانه می‌شوید، کیف و روزنامه را به گوشه‌ای پرت می‌کنید و شاید زیر لبی غر هم بزنید که چرا این بچه اسباب‌بازی‌هایش را روی زمین، ولو کرده است. خب در چنین شرایطی، نباید انتظار داشته باشید که کوچک‌ترها، به استقبال‌تان بیایند، سلام کنند و خسته نباشید بگویند. کودکان، برای آموختن آداب معاشرت، به یک الگوی عملی احتیاج دارند و والدین، در این زمینه نقش مهمی دارند. پس اگر دوست دارید فرزندتان بلند سلام کند وقتی از سر میز یا سفره غذا بلند می‌شود، با کلمات رسا و شمرده، تشکر کند،میان حرف دیگران نپرد، از کلمه «لطفا» استفاده کند و...، خودتان پیش‌قدم شوید و این الفاظ را در صحبت کردن با او، زیاد به کار ببرید.