مجالی برای ادبیات

شعر و ادبیات به عنوان رکن اصلی زبان و به عنوان شالوده فرهنگ اصیل ایرانی در پی ریزی و کمک‌رسانی به هنرهای هفت‌گانه همواره نقش مهمی داشته است.
به گونه‌ای که هنرهایی مثل: موسیقی،نمایش …

شعر و ادبیات به عنوان رکن اصلی زبان و به عنوان شالوده فرهنگ اصیل ایرانی در پی ریزی و کمک‌رسانی به هنرهای هفت‌گانه همواره نقش مهمی داشته است.

به گونه‌ای که هنرهایی مثل: موسیقی،نمایش و سینما بدون شعر و ادبیات، تقریبا حیات مستقلی ندارند ولی همین رکن اصلی فرهنگ به سبب دیر یافت بودن و داشتن مخاطب خاص همواره در رسانه ملی سهم اندکی داشته است و معمولا بیشتر در برنامه‌های مناسبتی و بخصوص سوگواری که موسیقی و طنز جایی ندارند به شعر و ادبیات مجالی برای بروز و ظهور داده می‌شود.

شاید مهم‌ترین برنامه رسانه ملی که به شعر مربوط می‌شود در اذهان عمومی «مشاعره» باشد که آن هم نوعی تفنن ادبی است.

تفننی که مجالی برای اندیشیدن مخاطب نمی‌گذارد و صرفا نوعی زور آزمایی است از نوع حضور ذهن و ممارست ادبی در به حافظه سپردن ابیاتی که معمولا ارتباط معنایی هم با یکدیگر ندارند.

واقعیت این است که طراحی و تدوین برنامه‌ای که با جاذبه‌های تصویری بتواند در رسانه ملی مجالی برای ادبیات فراهم آورد و مخاطبان فراوانی هم داشته باشد، کاری دشوار است ؛ اما «رادیو هفت» یکی از برنامه‌های جذاب و پرمخاطب رسانه ملی است که این مجال را برای ادبیات فراهم کرده و مخاطبان جدی هم دارد.

برنامه‌ای که با بهره مندی از چهره‌های عرصه سینما، تئاتر و موسیقی تلاش کرده گونه‌ای جدید از برنامه سازی را تجربه کند.

گونه‌ای که اتفاقا در قیاس با برنامه‌های دیگر رسانه ملی کم‌هزینه‌تر بوده و با تلفیقی از برنامه زنده، بخش‌های تولیدی، کلیپ‌های موسیقی و بهره‌مندی از خوانندگان جوان که کمتر دیده شده‌اند تلاش می‌کند برای شعر و ادبیات جاذبه‌های تصویری ایجاد کند. تلاشی که طی حیات این برنامه به سمت کم‌خطا بودن رفته است.

«رادیو هفت» در بخش‌های اصلی خود یعنی شعر، نثر ادبی، داستان کوتاه و طنز دقیقا برنامه‌ای مبتنی بر متن است. متنی که در خواندن و به رخ کشیده شدن آن تعمد وجود دارد.

همین فاصله گرفتن از زبان محاوره و نزدیک شدن به زبان مکتوب یعنی تلاش برای غنای ادبی برنامه، رویکردی که در برنامه‌های گفت‌وگو محور و مجری محور رسانه ملی کمتر تا به امروز به چشم خورده است.

شاید یکی از ایرادات رادیو هفت، خواننده محور بودن در کلیپ‌های موسیقی است. به گونه‌ای که در شناسنامه کلیپ‌ها نه نامی از شاعر وجود دارد، نه از آهنگساز و تنظیم کننده و انگار خواننده به تنهایی همه این کارها را انجام داده است.

به هر حال در برنامه‌ای که رکن اصلی آن متن و ادبیات است به طور طبیعی باید به شاعران و نویسندگان مجال و اهمیت بیشتری داد.

به تهیه‌کنندگان رادیو هفت و مدیران رسانه ملی برای این برنامه زیبا، موفق و کم‌نقص تبریک می‌گویم.

سعید بیابانکی

شاعر و ترانه سرا