این همه برای یک نفر

نداشتن مدیریت راهبردی و ارائه طرح‌ها و لوایح متعدد در طول سالیان پس از انقلاب توسط مجالس و دولت‌های سابق و لاحق از آسیب‌هایی است که ساختار نظام را شکننده و ناپایدار جلوه می‌دهد.
احتمالا …

نداشتن مدیریت راهبردی و ارائه طرح‌ها و لوایح متعدد در طول سالیان پس از انقلاب توسط مجالس و دولت‌های سابق و لاحق از آسیب‌هایی است که ساختار نظام را شکننده و ناپایدار جلوه می‌دهد.

احتمالا عزیزانی که ۲روز پیش مذاکرات علنی نمایندگان محترم مجلس را شنیده‌اند، متوجه منظور می‌شوند.

چند نکته مهم در مورد طرح یک‌فوریتی انتزاع سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از ریاست‌جمهوری را نباید از نظر دور داشت:

۱) ضعف دولت در توجه به نقش و جایگاه نظارتی مجلس:

تلقی ضعف از تعامل دولت با مجلس در جریان یک نظام مدیریتی صحیح معنا می‌یابد و الا شاید از نگاه دولت، این قوت باشد.

نبود تعاریف مدیریتی و کارکرد غیرنظام‌‌مند افراد چه‌بسا انحرافی در مسیر حرکت دستگاه‌ها ایجاد کند که نمونه آن در برقراری رابطه دولت نهم با مجلس هفتم و هشتم به‌کرات دیده شده است.

در نگاه کنونی، دولت، مجلس را در طول خود فرض می‌کند و انتظار حمایت و تبعیت نمایندگان با این فرض حق دولت می‌شود.

اجرا نشدن بی‌دلیل مصوبات مجلس، بی‌توجهی به سؤالات و تذکرات نمایندگان، حتی در حالتی که اکثریت مجلس در مقابل دولت قرار می‌گیرد، برخاسته از این نوع نگرش است.

۲) ضعف مجلس در ایفای نقش نظارتی:

شاید نقطه اوج این اتفاق را در مجلس هفتم بتوان مشاهده کرد.

زمانی که مجلس می‌باید و می‌توانست اعتبار و جایگاه واقعی خود را به دولت بنمایاند، اما از باب حسن‌نیت و حمایت همه‌جانبه از طیف همسو، سخاوتمندانه از حق خود گذشت.

شاید نگاه کنونی دولت نسبت به مجلس دستاورد انعطاف بیش از حد خود نمایندگان عزیز باشد.

۳) تأثیر تغییرات ساختاری در دولت:

واقعیت مطلب این است که اگر دولت جایگاه واقعی مجلس را می‌پذیرفت و حد خود را در برابر مجلس نگاه می‌داشت کار به اینجا کشیده نمی‌شد. آنچه در مجلس اتفاق افتاده، اعتراض به نادیده انگاشته شدن همین حد و حدود است.

اقدامات روزهای اخیر نمایندگان مجلس به‌نوعی اقدام متقابل توأم با احیای شأن و جایگاه نهاد قانونگذاری است، ولی نباید اقداماتی از این دست را سازنده و راهکار دانست؛ چرا که اصلاح بنیادی تلقی نمی‌شود.

نهایت طرح‌هایی از این دست منجر به تغییرات غیرضرور و کم‌اهمیت خواهد شد که برخاسته از اختلافات و نارضایتی است. یقیناً نمایندگان مجلس محترم با تأمل بیشتر قادرند راهکار شایسته و مناسب‌تری برای دفاع از کیان نمایندگی و اختیارات مجلس بدون وضع قانون پیدا کنند.

۴) این همه و یک نفر:

در این میان، نکته جالب، سکوت معنادار مسبب این حرف و حدیث‌هاست که بدون توجه به عواقب اقدامات خود و هزینه‌هایی که بر نظام تحمیل کرده همچنان پابرجاست و باوجود اینکه موقعیت دستگاه تحت مدیریتش را متزلزل می‌بیند حاضر به ترک صحنه و پایان دادن به این مناقشات نیست. این هم نوعی از اخلاق مدیریت است که

جای تأمل دارد.

مجلس محترم در بزنگاه‌های مختلف، دولت را از افتادن در مسائل سخت و حاشیه‌ای دور کرده است تا جایی که ذهنیت کمرنگ شدن حیثیت و اقتدار مجلس در برابر دولت، افکار عمومی را به‌خود مشغول کرده است.

آیا برای دولتی که عزل و نصب‌هایش نزد افکار عمومی خیلی طبیعی و بی‌حاشیه است، سزاوار نیست با جابه‌جایی یک مدیر، خود به این غائله خاتمه دهد و وقت مجلس و نمایندگان و بسیاری از نهادها و سازمان‌های دیگر را معطوف این موضوع نسازد؟