بی تحرکی به اندازه سیگار, آدم می کشد

اگر بتوان همه افراد بی تحرک را به حرکت و ورزش وادار کرد, شاید بتوان از مرگ بیش از ۵ میلیون نفر در سال پیشگیری نمود

اگر برای بلندشدن از جای خود و شروع به حرکت تنها به‌دنبال محرکی هستید، کافی است تا این پیغام را بشنوید که بی‌تحرکی برای انسان‌ به اندازه سیگار کشیدن خطرناک است و عوارض مرگبار دارد.

حال اگر به فرض بتوان همه افراد بی‌تحرک را به حرکت و ورزش وادار کرد شاید بتوان از مرگ بیش از ۵ میلیون نفر در سال پیشگیری کرد و جالب اینجاست که آمار مرگ و میر در اثر مصرف سیگار هم سالانه چیزی حدود ۵ میلیون نفر بر آورد شده است.

آمار پیش‌بینی شده درباره جلوگیری از مرگ ۵ میلیون نفر در صورتی موفقیت‌آمیز خواهد بود که همه این باور را در خود ایجاد کنند که به طور هفتگی برنامه‌ای حدود ۱۵۰ دقیقه یا بیشتر برای تمرین ورزشی اختصاص دهند. این ورزش‌ حتی می‌تواند شامل پیاده‌روی ساده‌ روزانه هم باشد.

آی مین لی از دانشگاه هاروارد در این زمینه گفت: هم‌اکنون همه تلاش ما این است که آمار دقیقی به دست بیاوریم که چنانچه می‌توان همه افراد بی‌تحرک را به حرکت وادار کرد و به بیان دقیق‌تر تا چه میزان می‌توان از مرگ آنها جلوگیری کرد.

او از چهار سال پیش به تجزیه و تحلیل موارد مرگ و میر در اثر چهار بیماری که به میزان زیادی با تحرک افراد مربوط می‌شد، پرداخت. این بیماری‌ها شامل بیماری عروق کرونر قلبی، دیابت نوع ۲، سرطان روده و سرطان سینه بود. تیم او همچنین این اطلاعات را با افزودن میزان سطح این تمرینات و مقایسه آنها با هم توانست به نتایج دقیق‌تری دست یابد.

آنها طی مطالعات خود متوجه شدند اگر هریک از این بیماران بتوانند فعالیت بدنی خود را به حد هدف برسانند در سطح مرگ و میر آنها کاهش قابل ملاحظه‌ای مشاهده می‌شود. به طور مثال ۶ درصد از مرگ و میر افراد مبتلا به حمله قلبی، حدود ۷ درصد از مرگ و میر افراد دیابتی و ۱۰‌درصد از مرگ و میر مبتلایان به سرطان سینه و روده با فعالیت ورزشی روزانه کاهش می‌یابد.

● همه‌گیر شدن ورزش

مکانیزه‌شدن زندگی، سهولت حمل ونقل وتبدیل شدن اوقات فراغت به تفریح‌های بدون تحرک مثل تماشای تلویزیون و بازی‌های رایانه‌ای عامل اصلی کم‌‌تحرکی بشر امروزی است. بشر روز‌به‌روز به‌سمت صنعتی‌سازی، مکانیزه‌شدن و وابستگی بیشتر به ماشین‌ها پیش می‌رود و این شرایط ایجاب می‌کند که درساعات پرمشغله و پراسترس و در عین حال کم‌تحرک، زمانی مناسب برای انجام فعالیت‌های بدنی در نظر بگیریم و اگر چنین نکنیم در واقع یک قدم به سمت خودکشی برداشته‌ایم.

به طور کلی ۴۲ درصد از بالغان در طول روز حدود ۴ ساعت را صرف نشستن و دوسوم از نوجوانان روزانه حداقل ۲ ساعت از وقت خود را صرف تماشای تلویزیون می‌کنند.

باید شرایط را طوری مهیا کرد که نه‌تنها انگیزه فعالیت بدنی کاهش پیدا نکند، بلکه با تشویق و اهمیت دادن به این‌موضوع روح جمعی را در شرکت در این برنامه تقویت کنیم.

● اجبار به راه رفتن

تاکنون بیش از صد شهر در دنیا با ایجاد طرح‌هایی دوره‌ای در مجاورت خیابان‌های پر رفت و آمد توانستند بر این مشکل غلبه کنند. این طرح جالب که سیکلوویا نام گرفته. برای اولین بار در بوگوتای کلمبیا آغاز شده است. هرساله به مدت ۷۲ روز و در ۱۰۰ کیلومتر از خیابان‌های برخی شهرها عبور و مرور اتومبیل ممنوع می‌شود و رهگذران برای رسیدن به مقصد باید پیاده‌روی کنند.

با آغاز این طرح در بوگوتا چیزی حدود یک میلیون نفر که درگیر این طرح شدند، مجبور بودند مدت ۱۴۰ تا ۱۸۰ دقیقه در هفته پیاده‌روی کنند که این خود باعث شد تا این مردم به هدف تعیین‌شده برای سلامتی نزدیک شوند.

در مطالعه‌ای دیگر که روی تاثیر دستگاه پدومترـ که می‌تواند تعداد قدم‌های هر فرد در روز را تعیین کند ـ انجام شد، معلوم شد که داشتن این دستگاه نیز خود می‌تواند یک‌عامل ایجاد انگیزه برای حرکت و ورزش باشد. در این مطالعه به بازخورد این امر و این‌که چه میزان از مردم از آن استفاده کردند کار شد و از این طریق محققان توانستند باتوجه به نیاز‌ها هدف‌های جدیدتری نیز تعیین کنند.

● تماشای مسابقات، ورزش نیست!

مسابقات ورزشی که در گوشه و کنار دنیا برگزار می‌شود در تقویت انگیزه ما برای توجه بیشتر به تحرک و ورزش تاثیر دارند. آدرین بومن در این باره می‌گوید: مسابقات ورزشی بیشتر مربوط به نخبگان هر رشته ورزشی و در ارتباط مستقیم با غرور و تعصب ملی است، ولی کمتر رابطه‌ای با کار‌های روزمره قشر عادی مردم دارد. او همچنین در تحقیقاتش نشان داد که المپیک‌سیدنی درسال ۲۰۰۰ هیچ تاثیری در سطح فعالیت بدنی مردم استرالیا نداشت و نمی‌توان در ایجاد همه‌گیری فعالیت بدنی نقش بسزایی برای آن قائل بود.

دلیلی که او برای این حرفش می‌آورد این است که اگر نهاد مدرسه مدارس تنها به تجلیل برندگان مسابقات خاص ورزشی بپردازد دیگر دانش‌آموزان عادی مجال ترقی پیدا نمی‌کنند، بنابراین بهتر این است که این نوع ارزشگذاری برای تفریح‌هایی که دارای تحرک خوب بدنی است نیز لحاظ شود تا انگیزه بیشتری در کودکان ایجاد کند.

newscientist

مترجم: بهروز یزدان‌پناه