«همه فرزندان من» زندگی را شیرین می کند

اگر یادتان باشد و کمی با ما و صفحه مان مهربان باشید, مطمئنا به خاطر خواهید آورد که قبل از پخش سریال «همه فرزندان من» چندی و چگونگی آن را به عرضتان رساندیم, این سریال یکی از تحفه های وعده داده شده قبل از عید امسال و پایان سال ۱۳۸۷ بود که بعد از مدت ها پخش تبلیغات, بالاخره از طریق شبکه اول سیما روی آنتن رفت

اگر یادتان باشد و کمی با ما و صفحه مان مهربان باشید، مطمئنا به خاطر خواهید آورد که قبل از پخش سریال «همه فرزندان من» چندی و چگونگی آن را به عرضتان رساندیم، این سریال یکی از تحفه های وعده داده شده قبل از عید امسال و پایان سال ۱۳۸۷ بود که بعد از مدت ها پخش تبلیغات، بالاخره از طریق شبکه اول سیما روی آنتن رفت.

از تبلیغات جذاب و پیشینه حرفه ای، هنری اش و همچنین بازیگران قدیمی و متعددش می توانستیم حدس بزنیم با چنین بازخورد و میزان مخاطبی رو به رو باشد.

شاید در این روزهای تابستان هیچ چیز به اندازه خاطرات و حس نوستالوژیک جذاب و مورد توجه نباشد.«همه فرزندان من» نیز یکی از خاطرات خوش تصویری است که از دریچه دوربین «برومند» زندگی را خوشایند و لذت بخش به تصویر می کشد.می توان با جرات گفت: «همه فرزندان من» از بهترین کارهای پخش شده، در سال جاری می باشد.

کارنامه «مرضیه برومند» خالی از خاطرات و زندگی واقعی نیست در آن آثاری چون «مدرسه موش ها»، «خونه مادربزرگه» (این یکی فکر نکنم فراموش شدنی باشد) و «آرایشگاه زیبا» دیده می شود که از کارهای به یادماندنی و پر از صفا و صمیمیت تلویزیون است.

یکی از خصلت های اساسی آثار «مرضیه برومند» تاثیر خنثی گذر زمان برکارهایش است تا جایی که با گذشت سالها از آثار وی باز هم جایگاه آموزشی خود را حفظ کرده و از ارزش آن ها کاسته نشده است.

مثلا به نظر شما «ماجراهای زی زی گولو» در صورت پخش، کودکان امروزی را جذب نمی کند یا «مدرسه موش ها»؟ او همواره در آثارش به سراغ قصه های ساده و سر راست و در عین حال پر معنی رفته و به آن رنگ و لعابی ایرانی داده است، این رو راست و ملموس بودن موجب موفقیت و ماندگاری برومند در عرصه تصویر شده و ایرانی بودن و توجه به سنن مردم یکی از فاکتورهای اصلی و موثر در میزان مخاطب است.

بیننده با دیدن فضا و خانه ای شبیه به محیط زندگی خودش به فیلم و هر اثر تصویری دیگر علاقه مند شده و پی گیر است.

تجملات و زندگی های آن چنانی یکی از دردهای فیلم های امروزی است که ناخواسته بیننده را طرد کرده و آن ها را منزجر می کند، «برومند» با توجه به این واقعیت خانه، لباس ها و شخصیت ها را طوری تربیت کرده است که مخاطب با آن ها احساس صمیمیت بیشتری کرده و با آن ارتباط برقرار کند.

«پوراندخت» استاد دانشگاه است و تنها زندگی می کند، نمونه ای آرمانی از انسانی که متاسفانه روز به روز کمتر و کمتر شده و در حال از بین رفتن است.

شخصیت «پوراندخت» در عین حال که سفید و بدون هیچ گونه بدی خلق شده، چون چهره آرمانی یک انسان کامل را دارد و کمالی است از یک زندگی شاد و دوست داشتنی، مورد توجه بوده و توانسته بین مخاطبان چهره ای موثر و مورد علاقه باشد.

«مهرانه مهین ترابی» نیز از بازیگرانی است که با بازی در سریال «همسران» و «خانه سبز» توانسته ثابت کند مهره ای مناسب برای خلق چنین کاراکتری بوده و به خوبی می تواند از پس زنی کامل و دوست داشتنی برآید.

«برومند» نیز بدون هیچ گونه دغدغه و نگرانی و با علم بر توانایی های «مهرانه مهین ترابی» نقش محوری و ستون سریال را به او و خلاقیت هایش سپرده و تمام داستان ها را حول کاراکتر «پور اندخت» خلق کرده است.

داستان ها و دیالوگ ها به قدری شیرین و باورپذیر خلق شده است که فضای بسته آپارتمان و تک کاراکتر بودن آن ها موجب خستگی و دلزدگی نمی شود.

یکی از جذابیت های محترم سریال «همه فرزندان من» دیالوگ های رو راست و بی شیله پیله آن می باشد که سطح ارتباط با بیننده را بالا برده است، مطمئنا مخاطب بدش نمی آید حرف ها و روابط کلامی را شاهد باشد که خودش یا اطرافیانش به کار می برند، به طور کلی می توان ادعا کرد «همه فرزندان من» از هر گونه تکلف و پیچیدگی به دور بوده و بدون پراکنده گویی و روده درازی، داستان هایش را روایت می کند.

شخصیت های فرعی سریال نیز با خوش فکری فیلمنامه نویسان طوری خلق شده اند که به پیش برد داستان کمک کرده و از ملالت آور بودن آن جلوگیری می کنند.

مثلا: خانم قادری، پسر بچه همسایه (امیر محمد) یا مادرش و... نقطه قوت مجموعه همان فیلم نامه جذاب و در عین حال ساده و بی آلایش است که به کاراکترهای فرعی جانی قابل باور بخشیده است.طنز ظریف و فوق العاده جذاب سریال نه بیننده را از خنده روده بر می کند و نه موجب یخ کردن او می شود بلکه خنده ای غیر تصنعی و واقعی را بر لبان بیننده می نشاند.

خنده ای از نوع آن ها که در خانه با آن رو به روست نه در چارچوب جعبه جادویی و آمیخته با لوده گری های بی محابا.خرافه پرستی، زبان شناسی، رفتار با بچه ها، دوری از دلخوری های ریشه دار و... از مضامینی است که هر خانواده ایرانی خواسته یا ناخواسته در طول زندگی روزمره اش با آن ها در ارتباط و به نوعی درگیر است، به همین دلیل می توان گفت: سریال «همه فرزندن من» آینه ای است تمام قد از یک زندگی ایرانی، حرف زدن، غذا خوردن، توجه به اطرافیان و... همه و همگی نشان از شما و خانه تان دارد و به همین دلیل است که آن را می پسندید.

برومند با برگزیدن قالب نمایشی کوتاه (بیست دقیقه ای) خود را از ورطه تکرار و آب بستن به داستان خلاص کرده و در هر قسمت ماجراهای تازه ای را پیش روی بیننده می گشاید.

جالب این که بیننده در پایان هر قسمت نه تنها احساس خستگی و کسالت نکرده بلکه طولانی شدن آن را آرزو می کند (این طور نیست) البته اگر به کارنامه برومند نگاه کنید متوجه خواهید شد که او معمولا این قالب از تولید تصویر را برگزیده و بیشتر در این عرصه ماندگار بوده است.توجه کنید: مثلا سریال «آرایشگاه زیبا نیز که در قالب ماجراهای دنباله دار ساخته شده، با موفقیت روبه رو بوده است، بار موضوعی و مفهومی آن توسط کاراکترهای فرعی که پاتوق شان آرایشگاه بود خلق شده و القا می شد.

یکی دیگر از اتفاقات خوب این سریال (همه فرزندان من) روابط میان شخصیت ها به خصوص درون خانوادگی می باشد که علاوه بر باورپذیری، جذب و دوست داشتنی به تصویر کشیده شده است.تا جایی که بیننده ای که به هر دلیل دارای این روابط زیبا نیست را متاثر کرده و علاقه مند به ارتباط های این چنینی می کند، مثلا ارتباط «پوراندخت» با خواهرانش بر خلاف بعضی از تولیدات وطنی کاملا با ظرافت و دقیق به تصویر کشیده شده است.

جالب ترین بخش سریال «همه فرزندان من» قابل پذیرش نبودن هیچ عذری برای توجیه مشکلات خانوادگی و خلق در ارتباط های انسانی است، مشغله های فکری و کمبود وقت از علت هایی است که در جوامع امروزی به تعابیری دم دستی و همیشگی برای هر کوتاهی و اجحافی بدل شده است، اما سریال «همه فرزندان من» این ها را بهانه هایی نوین و غیر قابل پذیرش و کاملا قابل رفع و منحل شده می داند.

مشکلات نیز در این سریال رنگ و بویی دیگر داشته و در مضامین تکراری و همیشگی خلاصه نمی شود، اگر توجه کرده باشید بیشتر سریال های امروزی مشکلات را در ازدواج دختر و پسر یا بچه دار نشدن خلاصه می کنند، ما نیز مانند شما منکر این مشکل و طیف گسترده اش نیستیم، اما تکرار مکررات نه تنها آن را بی ارزش و خسته کننده می کند بلکه هیچ دردی از درد دل درگیرانش دوا نمی کند اما در «همه فرزندان من» به تمام جوانب مشکلات اشاره شده است مثلا روابط بین والدین و فرزندان یا مسائل مالی و همین طور مشکلات روتین بین یک زن و مرد پیر و در عین حال دوست داشتنی یا مشکلات کاری و معیشتی نیما (خواهر زاده پوری) و یا دردسرهای ازدواج های زودهنگام و نسنجیده و...

تیم بازیگری سریال «همه فرزندان من» یکی از برجسته ترین گروه هایی بوده که برومند توانسته با خود همراه کند. در سریال از بازیگرانی با انواع توانمندی ها و سطح معروفیت مواجه هستیم.

«امیر حسین صدیق» به عنوان تنها بازیگر همیشگی و پای ثابت کارهای برومند در سریال به خوبی درخشیده است.

(اگر به خاطر داشته باشید صدیق پدر «زی زی گولو آسی پاسی درا کوتا تا به تا» بود) او در نقش برادر «پوراندخت» به خوبی توانسته شیطنت های واقعی یک برادر و وابستگی عاطفی اش به خواهر را نشان دهد.

«آزیتا لاچینی» در نقش خانم قربانی فوق العاده ظاهر شده و چنان در نقش فرو رفته که دیگر نمی توان لاچینی را از نقش تفکیک کرد، به تعبیری او نقشش را زندگی می کند نه بازی.

«سحر جعفری جوزانی» نیز با شیطنت های ذاتی و عجول بودن ها به خوبی توانسته نقش همسایه ای پر استرس و همین طور کاملا منفعل را بازی کند.

به طور کلی برومند در این مجموعه تیم فوق العاده ای را در اختیار داشته که به لحاظ حسی تعامل خوبی با یکدیگر داشته و در موفقیت اثر نقش به سزایی داشته اند.

حضور مهرانه مهین ترابی بعد از مدت ها در عرصه سیما یکی از دلخوشی های سریال بوده که توانسته بیننده را به سوی خود بکشاند، او توانسته به خوبی تمام نگرانی ها و غم و خوشی های یک زن میانسال تنها را به تصویر بکشاند و مفاهیمی بنیادی را به کمک شخصیت های فرعی القا کند.

پیام اصلی و واحد سریال «همه فرزندان من» این است که در هر صورت و با هر مشکلی می توان زندگی را زیبا کرد، زیرا زندگی و خوب زیستن زیباست، (این حقیقتی است عمیق که انرژی شما را می طلبد) البته باید گفت «همه فرزندان من» بدون هیچ گونه شعار و لحن شعارگونه ای صرفا با خلق داستان و کاراکتر بر این موضوع تاکید کرده است.

امیدواریم شما نیز روزی به پیام واقعی و حقیقی این سریال رسیده و آن را با جان و دل حس کنید. اگر تا به امروز موفق به دیدن همه فرزندان من نشده اید باید بگوییم هر شب به جز جمعه ها می توانید ساعت ۲۰ و ۳۰ دقیقه آن را از تلویزیون مشاهده کنید و اگر موفق نشدید ظهرها ساعت ۱۳ و ۳۰ دقیقه را از دست ندهید.