مدیریت استراتژیك ضرورت عصر حاضر

عصر حاضر , عصر حاكمیت سازمان ها بر زندگی بشر است و ساز مان های پیچیده و پر تحول پیرامون ما را احاطه كرده اند و جامعه در واقع شبكه ای در هم تنیده از انواع گوناگون سازمان ها است

از این رو مدیریت عالی ساز مان ها افزون بر شناخت تحولات و تغییرهایی كه در فضای ملی فعالیت آنها در حوزه های اقتصاد , سیاست , فرهنگ و اجتماع رخ می دهد باید در محدوده ای كه فضای جهانی بر آنها تاثیر می گذارد تحولات را دنبال كنند تا بتوانند هم به این تحولات به شیوه ای مناسب پاسخ دهند و هم از آن به خوبی بهره برداری كنند.

دانش مدیریت امروز در زمینه سازماندهی پیچیده نیز به مدیر كمك می كند تا با طراحی الگویی مناسب , روابط درون سازمانی را به شیوه ای سامان دهد كه بهتر بتواند پاسخگوی تحولات محیط بیرونی و نیاز های سازمان و افراد آن باشد.

این ذهنیت نسبت به مدیریت در چارچوب مدیریت استراتژیك مطرح می شود كه ذهنیتی است پویا , آینده نگر , جامع نگر , باز و اقتضایی و مناسبت ترین شیوه برخورد با مدیریت سازمان به عنوان سیستم اجتماعی در شرایط پر تحول كنونی است .

در كشور ما متاسفانه مدیریت استراتژیك تنها مدت كوتاهی است كه معرفی شده است . تفكر موجود حاكم بر سازمان ها اغلب مدیریت بحران بوده مدیریتی كه تنها به كار رفع بحران های روزمره مشغول و از سایر مسایل دیگر غافل مانده است.

از این رو ست كه می بینیم نه تنها كارایی و اثر بخشی سازمان های ما پایین بوده بلكه طی سال های گذشته مدیریت نه به بالندگی سازمانی كمك چندانی كرده است و نه به شكوفایی انسانهایی كه در این سازمان ها به كار مشغول بوده اند و امروز وضعی پیش آمده است كه ارگان ها در چنبره ای از مسایل و مشكلات حل نشدنی گرفتا آمده اند و نمی توانند خود را با تحولات پیرامونی انطباق دهند.

به راستی اگر مدیران ما بتوانند به ذهنیتی مجهز شوند كه به آنها در برنامه ریزی استراتژیك كمك كند , چه تحولی رخ خواهد داد ؟ برنامه ریزی استراتژیك به مدیر كمك می كند تا آینده را در نظر گیرد و در این آینده كه می تواند میان مدت یا دراز مدت باشد , برای خود هدفی تعیین كند و سپس ببیند برای تحقق آن هدف چه تغییراتی در سازمان خود باید به وجود آورد و پس از آن برای ایجاد آن تغییرات برنامه ریزی كرده و سرانجام از همه امكانات برای اجرای برنامه استفاده كند و در میانه راه با بهره گیری از نظام های باز خوردی مناسب , با توجه به تغییرات محیط درونی و بیرونی روند فعالیت های برنامه ای را ارزیابی و مسیر را اصلاح كند