معجزه گردر قلعه اصلاحات ژاپن

مصاحبه زیر حاصل گفت وگوی «روبرت توماسون» سردبیر روزنامه انگلیسی «تایمز» با «جونیچیرو كوایزومی» نخست وزیر ژاپن است

در این گفت وگو كه در محل سكونت كوایزومی در «توكیو» صورت گرفته، نخست وزیر ژاپن در بخش اصلی صحبت هایش عمدتاً به مسأله بحث برانگیز خصوصی سازی پست در ژاپن پرداخته و ضمن نامیدن آن به عنوان «قلعه اصلاحات» ابراز امیدواری كرده است كه با تحقق خصوصی سازی پست این كشور، یك معجزه سیاسی را برای ژاپن به ارمغان آورد.وی همچنین از برخی مسائل سیاسی مهم دیگر و نیز گوشه ای از مسائل حاشیه ای زندگی اش سخن گفته است.

شما اخیراً به یك پیروزی فوق العاده دست یافتید. به طور حتم، با چنین پیروزی قاطعی، شما بیش از یك تابستان دیگر بر سر قدرت خواهید بود.

البته هیچ كسی پیش بینی نمی كرد كه چنین پیروزی مهمی به دست آید. با این حال، همانطور كه بارها گفته ام، یك سال آینده از قدرت كنار می روم. بنابراین باید تمام امور را به بهترین وجه انجام دهم و در سپتامبر سال آینده بازنشسته شوم.

آیا احساس نمی كنید كه وظیفه خطیری برای ایجاد تغییرات و تحولات دارید و طی یك سال انجام همه كارهای ضروری، دشوار است؟

بله همین طور است. اما چیزی كه می خواهم بگویم، در مورد هر نخست وزیری صدق می كند و آن اینكه، كارهای نخست وزیر هیچ وقت پایانی ندارد، اما معتقدم كه طی دوره باقی مانده می توانم كارهای لازم را به طور كامل انجام دهم.

همواره گفته ام كه مهم ترین اولویت من و اصلی ترین هدف دولتم خصوصی سازی پست ژاپن بوده است. من آن را قلعه اصلاحات نامیده ام. اگر این امر محقق شود، یك معجزه سیاسی خواهد بود. از ظاهر امر پیداست كه این معجزه بزودی روی خواهد داد.

تصور می كنم هنگامی كه بر سر كار آمدم و لزوم خصوصی سازی خدمات پستی را اعلام كردم - كه البته خصوصی سازی خواهد شد - بسیاری از مردم نسبت به آن تردید كردند. درك این تردید دشوار نیست، زیرا نه تنها احزاب مخالف، بلكه اعضای احزاب حاكم نیز با آن به مخالفت برخاستند. جای تعجب نیست اگر در كشوری دموكراتیك، مردم به امكان تحقق چنین امری تردید كنند.

طی تجارب ۳۰ ساله ام از حضور در سیاست، به خوبی دریافته ام كه گاهی لحظه ای فرامی رسد كه مخالفان یك طرح یا قانون، به ناگاه، به حمایت از آن برمی خیزند و این یك پدیده سیاسی است. بدون تردید، این لحظه در ژاپن فرارسیده است. زیرا پیشنهاد خصوصی سازی پست در ۸ اوت در پارلمان ژاپن به خاك سپرده شد، اما برخلاف انتظار همگان اكنون احیا شده است.

آیا به جایگاهتان در تاریخ واقف هستید؟

با توجه به موضوع انحلال مجلس سفلی؛ تصور نمی كنم كه در گذشته موردی وجود داشته باشد كه در پی عدم تصویب یك طرح در مجلس مشاوران (مجلس علیا)، مجلس نمایندگان (مجلس سفلی) منحل شده باشد. شاید از این منظر بتوان، آن را یك انحلال تاریخی خواند.

همچنین به اعتقاد من، این امری غیرمعمول است كه مخالفان یك طرح، بلافاصله به موافقان همان طرح مبدل شوند. بنابراین شاید از این نظر بتوان گفت كه این پدیده ای است كه در تاریخ ثبت خواهد شد و نام كوایزومی به عنوان نخست وزیر وقت در كنار آن نقش خواهد بست.

آیا اصلاحات پستی بیش از آنكه اجرایی باشد، یك مسأله نمادین نیست؟

تصور می كنم كه این یك تصویر پیچیده است. بخش عمده آن به دلیل ستایش ها و تمجیدهایی است كه به خاطر سوابقم طی ۴ سال گذشته صورت گرفته است و بخش دیگری نیز به دلیل حمایت مردمی از اصلاحات صورت گرفته تا به امروز و حمایت ها از خصوصی سازی پست است. به نظر من، این دو مورد درهم تنیده شده اند.

شیوه هایی كه برای بهبودی ژاپن از ركود اقتصادی اعمال كرده ام، اختلاف نظرهایی را با حزب حاكم به وجود آورده است. برای نمونه می توان به شیوه های حذف وام های غیرضروری در سیستم بانكی و كاهش هزینه های امور عمومی به هنگام ركود اشاره كرد.

این امری كاملاً طبیعی است كه اگر فردی رئیس حزب لیبرال دموكرات و نخست وزیر ژاپن شد، با حمایت قاطع و قوی حزب حاكم به آن جایگاه رسیده است. من با وجود اختلاف دیدگاههایی كه در طیف های مختلف حزب حاكم وجود داشت، به نخست وزیری رسیدم. از این لحاظ، به نظر می رسد كه من یك نخست وزیر غیرمعمولی هستم.

در واقع، كسان زیادی در غرب، اروپا و آمریكا بودند كه می پرسیدند «آیا این دموكراسی است؟» هنگامی كه فردی نخست وزیر و رئیس حزب می شود، باید برای تصدی آن پست یا رسیدن به آن جایگاه، از حمایت قوی اعضای حزب خود برخوردار باشد. آنها می گفتند كه لابد یك جای كار ایراد دارد، زیرا او در راه رسیدن به مقام نخست وزیری نه تنها با اپوزیسیون، بلكه با حزب حاكم نیز مبارزه كرده است.

كسانی هستند كه با من مخالفند. رهبران حزب حاكم من را یك دیكتاتور، و هیلتر می نامند. این مسأله كمی عجیب است، زیرا من برای این پست انتخاب شده ام، یعنی پس از انتخابات، پست نخست وزیری را عهده دار شده ام.

در جریان مبارزات انتخاباتی به مردم اعلام كردم آن دسته از اعضای مجلس مشاوران كه با طرح اصلاح پست مخالف هستند، بر این باورند كه مردم ژاپن نیز با آن موافق نیستند و به همین دلیل است كه آنان با خصوصی سازی پست مخالفت می كنند. به آنها گفتم: «اگر اجازه بدهید كه پیروز شوم، یقیناً اعضای مجلس مشاوران خواهند فهمید كه مردم ژاپن با این طرح موافق هستند. بنابراین تغییر موضع خواهند داد. پس اجازه بدهید پیروز این انتخابات باشم». سرانجام در پایان انتخابات، مخالفان در مجلس علیا با سرعت خیره كنند ای تغییر موضع دادند.

---