آغوش مهر خدا

ما دشمن چیزهایی هستیم که شناخت درستی از آنها نداریم. ناآگاهی، ریشه بسیاری از نگرانی‌هاست.
یکی از پدیده‌هایی که حتی شنیدن نام آن را هم بد می‌دانیم، «مرگ» است؛ پایانی برای یک مرحله …

ما دشمن چیزهایی هستیم که شناخت درستی از آنها نداریم. ناآگاهی، ریشه بسیاری از نگرانی‌هاست.

یکی از پدیده‌هایی که حتی شنیدن نام آن را هم بد می‌دانیم، «مرگ» است؛ پایانی برای یک مرحله از زندگی و پلی برای آغاز روزگاری نو با ماندگاری بی‌انتها. مهم‌تر اینکه این پل ما را پس از مدت‌ها دوری از آغوش مهر خدا، دوباره به سوی او برمی‌گرداند و چتر زیبای حمایت همه‌جانبه‌اش را بر سر ما می‌گستراند. از دریچه آموزه‌های دینی، مرگ مانند شستن تن پس از مدتی چرک بودن و آزارهای ناشی از آن است. مرگ، راهی است برای رهایی از بیماری، درد، ناراحتی‌های بی‌نهایت و قرار گرفتن در وضعیتی نو با شرایطی عالی. مرگ، پایان تکاپوها و شروع حسابرسی و پاداش‌دهی به این تلاش‌هاست. مرگ تمام شدن نیست، آغاز کردن است. با فروبستن چشم‌ها، راهی تازه برای زندگی کاملا متفاوت باز می‌شود تا امانت الهی را به او برگردانیم.

«این جان عاریت که به حافظ سپرده دوست/ روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم»

آرزوی ما سلامت کامل کسانی است که روزهای سخت ستیز با هر بیماری صعب‌العلاجی را سپری می‌کنند و داشتن فرصتی بیشتر برای توشه‌اندوزی ولی معنای دقیق عشق، در اختیار معشوق بودن است تا هرچه او خواهد، مقبول ما افتد. با این نگاه نو، می‌توان قهر با چنین فرصتی را کنار گذاشت و چنانچه دعوت‌نامه خدا صادر شده باشد، با آغوشی باز به استقبال منزلی وسیع با همه امکانات و برای همیشه رفت.

«در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم/ حکم آنچه تو فرمایی، لطف آنچه تو اندیشی»

روان‌شناس بالینی مرکز مشاوره حوزه علمیه قم