دندان سپید

زبان و لب سوراخ دارامروز سوراخ کردن زبان و لب و قراردادن جواهرات و فلزات در آنها به عنوان یک پروسه برای افزایش زیبایی رواج پیدا کرده است

زبان و لب سوراخ‌دارامروز سوراخ کردن زبان و لب و قراردادن جواهرات و فلزات در آنها به عنوان یک پروسه برای افزایش زیبایی رواج پیدا کرده است.

صرف‌نظر از بحث وجود سلیقه‌های متنوع درباره زیبایی، حقیقتی که اغلب فراموش می‌شود، احتمال آسیب‌رسانی این عمل به لثه و دندان‌ها است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که سوارخ کردن لب می‌تواند سبب تحلیل لثه و حتی مشکلات بدتری شود.

برخی مطالعات شیوع تحلیل لثه را متعاقب سوراخ کردن لب ۴۱ درصد بیان کرده‌اند که در مقایسه با رقم ۷ درصد شیوع در افراد بدون سوراخ کردن لب (Lip piercing)، زیاد به نظر می‌رسد.

افرادی که مدت زمان بیشتری از سوراخ کردن لب آنها می‌گذرد وضعیت بدتری دارند. هر چقدر که زمان بیشتری از حضور جواهرات و یا فلزات در لب بگذرد، احتمال بروز مشکلات لثه نیز بیشتر می‌شود. سوراخ کردن زبان نیز می‌تواند مشکلات مشابهی را پدید آورد. سایش مداوم جواهرات و فلزات به لبه لثه و یا سطح آن می‌تواند سبب آسیب و تحلیل لثه شود. به علاوه احتمال پارگی لب و لثه به علت کشیدگی و سایش ناشی از این اجسام خارجی وجود دارد. وجود این اجسام خارجی، خطر شکستن دندان‌ها را حین وارد شدن تروما به دهان افزایش می‌دهد.

گاهی حین سوراخ کردن به اعصاب آسیب وارد می‌شود که می‌تواند سبب پارستزی موقت و یا دایم شود. عفونت در محل سوراخ‌شدگی نیز از عواقب احتمالی این عمل زیبایی است.بدن سالم، دهان سالم

تحقیقات نشان داده‌اند که شیوه زندگی فعال، رژیم غذایی خوب و وزن متناسب، ارتباط نزدیکی با سلامت دهان دارند. داشتن هر سه این شرایط ۴۰ درصد خطر بیماری لثه را کاهش می‌دهد.

وجود دو عامل از عوامل گفته شده تا ۲۹ درصد در کاهش بیماری لثه موثر است و هر کدام از عوامل به تنهایی تنها ۱۹ درصد کاهش در بروز بیماری‌های لثه را به دنبال دارند. محققان درباره علت این ارتباط چند مورد را مطرح می‌کنند. اول اینکه غذاهای سالم مانند میوه و سبزی‌ها می‌تواند به پاک شدن سطوح دندانی از پلاک کمک کند. دوم اینکه اضافه وزن و چاقی می‌تواند فاکتورهای التهابی مرتبط با بیماری لثه را افزایش دهد. همچنین فعالیت فیزیکی و ورزش التهاب را در سرتاسر بدن و از جمله دهان کاهش می‌دهد.

منظور از شیوه زندگی فعال، فعالیت فیزیکی به وسیله حداقل ۵ بار در هفته و یا فعالیت فیزیکی شدید حداقل ۳ بار در هفته است. وزن متناسب نیز برحسب شاخص توده بدنی، ۵/۱۸ تا ۹/۲۴ است.

فعالیت فیزیکی متوسط شامل پیاده‌روی با گام‌های سریع و یا متوسط با سرعت۳-۵/۴ مایل در ساعت روی یک سطح صاف برای ۲۵ تا ۵۰ دقیقه است. ورزش شدید نیز شامل دویدن یا پیاده‌روی سریع (۵ مایل یا بیشتر در ساعت) برای حدود ۲۵ دقیقه است.

به علاوه، سایر فاکتورهای تشکیل دهنده سبک زندگی سالم مانند خواب مناسب، خوردن صبحانه مصرف نکردن سیگار و الکل و اجتناب از استرس‌های روانی می‌تواند در بهبود وضعیت سلامت لثه و دهان موثر باشد. بررسی‌ها نشان می‌دهد از بین فاکتورهای مرتبط با سبک زندگی، مصرف سیگار مهم‌ترین عامل در پیشرفت بیماری‌های پریودنتال است.

کمبود خواب دومین عامل مهم در بدتر شدن وضعیت بیماری‌ها است. افرادی که ۷ تا ۸ ساعت در شب می‌خوابند، کمتر از افراد با ۶ ساعت یا کمتر خواب شبانه به بیماری‌های پریودنتال و لثه‌ای مبتلا می‌شوند.داروی خنثی کننده اثر بی‌حسی موضعی

باقی‌ ماندن بی‌حسی لب‌ها گاهی تا ساعت‌ها پس از اتمام کار دندانپزشکی به طور معمول احساس ناخوشایندی را در افراد به وجود می‌آورد.

به تازگی اداره نظارت بر غذا و داروی ایالات متحده داروی جدیدی به‌نام «اوراورس» (‌Oraverse) را تایید کرده است که گفته می‌شود اثر بی‌حسی موضعی پس از اتمام کار دندانپزشکی را خنثی کرده و از بین می‌برد.

در بررسی‌های انجام شده روی این دارو نشان داده شده است که افرادی که پس از اتمام کار دندانپزشکی، تحت تزریق با این دارو قرار گرفته‌اند سریع‌تر حس معمول و طبیعی لب‌ها را به دست می‌آورند.

شرکت سازنده این دارو (Novalar) ادعا می‌کند که هیچ عارضه جانبی جدی در مطالعات کلینیکی برای این دارو یافت نشد و تنها عارضه آن،‌ درد در محل تزریق است.

این شرکت اذعان می‌دارد در صورت تزریق وریدی این دارو، احتمال بروز تاکی‌کاردی و یا آریتمی قلبی وجود دارد، اما بروز این عوارض حین تزریق دارو در لثه‌ نادر است. تزریق این دارو در کودکان زیر ۶ سال و با وزن کمتر از ۳۳ پوند توصیه نمی‌شود.آزمایش بزاق برای پیش‌بینی بروز پوسیدگی دندانی پوسیدگی‌‌های دندانی در صورت ادامه یافتن می‌توانند سبب ایجاد حفره در دندان شوند. در بسیاری از مواقع باقی‌ماندن مواد غذایی حاوی شکر و نشاسته در کنار دندان‌ها می‌تواند سبب آغاز پوسیدگی‌های دندانی شود.

باکتری‌های موجود در محیط دهان در این مواد تغذیه کرده و اسید تولید می‌کنند. پلاک دندانی (مایه چسبنده روی دندان حاوی باکتری‌ها و برخی ترکیبات مانند کربوهیدرات‌ها که به اتصال باکتری‌ به سطح دندان کمک می‌کند) به نگهداری اسید در مجاورت دندان کمک می‌کند.

این اسید سبب انحلال مینای دندان، پوسیدگی و ایجاد حفره در دندان می‌شود. روش جدید آزمایش بزاق می‌تواند به جلوگیری از پوسیدگی دندان در کودکان کمک شایانی بکند.

آزمایش CARE پیش‌بینی می‌کند که کدام یک از کودکان بیشترین خطر مبتلا به پوسیدگی دندان را دارند و اینکه کدام دندان‌ها برای پوسیدگی مستعد‌تر هستند. آزمایش CARE ترکیبات شکر و کربوهیدرات را در بزاق آنالیز می‌کند.

برخی ترکیبات کربوهیدرات در بزاق خوب و مناسب‌اند و به پیشگیری از پوسیدگی از طریق دفع باکتری‌های پوسیدگی‌زا کمک می‌کنند. بعضی ترکیبات شکر نامناسب‌اند و از طریق افزایش اتصال باکتری‌ها به سطح دندان به فعالیت تخریبی آنها کمک می‌کنند. نسبت این ترکیبات خوب و نامناسب که به عوامل ژنتیکی بستگی دارد، می‌تواند خطر پوسیدگی در آینده را در افراد تعیین کند. آزمایش CARE با بررسی این نسبت، افراد را در ۵ سطح با توجه به میزان احتمال ابتلا به پوسیدگی دندان طبقه‌بندی می‌کند. افراد با احتمال بالای ابتلا به پوسیدگی نیازمند مراقبت‌های بهداشتی دهان و دندان بیشتر و مراجعه منظم‌تر به دندانپزشک هستند.

دکتر مریم خادمی