نشست «اربابان هشت گانه جهان» در آلمان

شاید کسانی در جهان یافت شوند که از روی جهالت و ناآگاهی و یا سرسپردگی فکری و طبقاتی به نشست گروه ٨ در ژوئن ۲۰۰۷ در هایلیگن دام آلمان چشم امید دوخته بودند

اگر چه سران این کشورها با شیوه زنی های انتخاباتی به سکانداری قدرت دست یافته اند، امّا در حقیقت، نهان و آشکار به عنوان خدمتگزار سرمایه های صنعتی و مالی و شرکت های غول پیکر فراملی، جز برنامه ریزی برای کسب سود بیشتر برای آن ها وظیفه دیگری برای خود نمی شناسند...

شاید کسانی در جهان یافت شوند که از روی جهالت و ناآگاهی و یا سرسپردگی فکری و طبقاتی به نشست گروه ٨ در ژوئن ۲۰۰۷ در هایلیگن دام آلمان چشم امید دوخته بودند. امّا این گروه نامشروع و نامسئول که بیرون از چارچوب جهانشمول سازمان ملل متحد، مدعی سامان بخشیدن اوضاع و احوال به ویژه اقتصادی جهان است، بیش از پیش سرشت ضد دموکراتیک و غارتگرانه اش را در برخورد به دشواری هایی که به طور مستقیم ناشی از سیاست های ویرانگر دیرینه سال خود آن ها است، به نمایش گذاشت. اگر چه سران این کشورها با شیوه زنی های انتخاباتی به سکانداری قدرت دست یافته اند، امّا در حقیقت، نهان و آشکار به عنوان خدمتگزار سرمایه های صنعتی و مالی و شرکت های غول پیکر فراملی، جز برنامه ریزی برای کسب سود بیشتر برای آن ها وظیفه دیگری برای خود نمی شناسند.

در اعلامیه رسمی که در پایان این نشست منتشر شد، از میان ده ها مسئله گرهی جهان، تنها روی سه محور: ثبات بازار جهانی، توسعه آفریقا و مبارزه با گرمایش جوّ تکیه شده است. در این اعلامیه، دفاع جدید نامسئولانه از اقتصاد مالی نولیبرالی، تنها راه حل ممکن برای مقابله با مصیبت ها و زیان ها شناخته شده است. در جریان برگزاری این نشست صدها هزار نفر به نمایندگی از نیروهای دموکراتیک و مترقی جهان به آرامی علیه «٨ ارباب جهان» دست به اعتراض زدند و خواست های نوع دیگری از جهانی سازی را مطرح کردند.

در این جا برای روشنگری لازم است که هم درباره محورهای مورد اشاره اعلامیه و هم درباره دیگر اقدام های این کشورها علیه منافع جهانیان به بررسی شفاف بپردازیم.

● همیشه همان دروغ ها

کشورهای گروه ٨ از دهه ٨۰ بنا بر حمایت دایمی شان برای پیدایش سرمایه داری مالی بی مرز و تجارت جهانی بی قاعده که استوار بر تجارت رقابتی افسارگسیخته است و نیز بنا بر گرایش آن ها به مدارا با بهشت های مالیاتی و پول شویی، نخستین مسئول بی ثباتی مزمن سیستم اقتصادی کنونی جهانی و بحران های مالی همواره حادتر هستند که تاکنون شناخته ایم. با وجود این ترازنامه فاجعه بار، هشت کشور بسیار نیرومند جهان از وضعیت کنونی اقتصاد جهانی و به ویژه از نقش مثبت پول های سوداگرانه برای رشد بازار جهانی ابراز شادمانی کردند! روی این اصل مبارزه با نامعقولانه بودن و خشونت بازارهای مالی بین المللی مسئله مهم حذف بهشت های مالیاتی، برقراری مالیات های جهانی نسبت به سودهای چند ملیتی ها و دادوستدهای مالی را در دستور روز قرار داده است. آتاک ATTAC (انجمن مالیات بندی دادوستد های مالی برای کمک به شهروندان) متشکل از سندیکاها، انجمن ها و جمعیت های مختلف اجتماعی و شخصیت های علمی و فرهنگی در این راه گام های موثری برداشته است.

● وعده های بی آینده

گروه ٨ بارها به آفریقا وعده کمک داده است که هیچگاه صورت واقعی به خود نگرفته است. برخلاف وعده دوبرابر کردن کمک به توسعه آفریقا که در ۲۰۰۵ در گلن آگ بار دیگر تکرار شد، آخرین رقم های انتشار یافته بسیار فاجعه آمیز بوده است. به گفته «سازمان همکاری و توسعه اقتصادی» (OCDE) و بانک جهانی کمک به آفریقا، بجز وام های ناچیز واگذار شده، در ۲۰۰۶ کاهش یافته است. از سوی دیگر، از ۶۰ میلیون دلاری که برای مبارزه با ایدز، سل و مالاریا بدون تعیین مهلت معین، وعده داده شده بود، جز پرداخت مبلغ ناچیزی از آن، معلق مانده است. رهبران گروه ٨، به ویژه ضمن فرمول بندی دوباره همین وعده های انجام نیافته برای مبارزه با بیماری های مهم مسری، حمایت از مالکیت فکری را علم کرده اند که از تولید ارزان داروهای مورد نیاز در کشورهایی که از استعداد لازم در این زمینه برخوردارند، جلوگیری می کند. بدین ترتیب، کشورهای جنوب برای انتخاب شیوه خاص توسعه شان از آزادی لازم برخوردار نیستند. لیبرالیسم نو امروز چون دیروز فقط به توسعه کشورهای ثروتمند میاندیشد.

در برابر چنین مانع تراشی ها، کشورهای جنوب طبق رهنمودهای پیشنهادی آتاک خواستارند:

▪ وام کشورهای جنوب به طور کلی لغو گردد؛

▪ مبلغ های ربوده شده توسط رژیم های فاسد و چند ملیتی غربی پس داده شود؛

▪ برنامه های تعدیل ساختاری که ابزار غارت کشورهای جنوب است، ترک گردد؛

▪ کمک های مالی کشورهای غربی به صادرات شان حذف گردد.

▪ برنامه جهانی برای مبارزه با بیماری مسری ایدز و بیماری های استوایی که توسط سازمان جهانی بهداشت اداره می شود، بنا بر نرخ ویژه صنعت های داروسازی تأمین مالی شود.

● گرمایش جوّ و انکار خطرآفرینی آن

درباره گرمایش جوّ، گروه ٨ کوشیده است چهره اش را با یک موافقت حداقل که با واقعیت بسیار فاصله دارد، بیاراید. کشورهای گروه ٨ متعهد شده اند، انتشار گازهای گلخانه ای شان را تا ۲۰۵۰ کاهش دهند و پیش بینی کردند که شاید آن ها روزی به دو تقسیم شوند. این تعهدی است که به دقت به هیچ چیز تعهد ندارد. وانگهی، مرجع تقسیم به دو انتشار گازها نامسئولانه و نماد انکار واقعیت است. همه کارشناسان بین المللی ضرورت تقسیم به چهار انتشار گازهای گلخانه ای برای کشورهای ثروتمند تا ۲۰۵۰ را یادآوری کرده اند. مبارزه علیه گرمایش جوّ و بحران محیط زیستی که در آن بسر می بریم مستلزم به پرسش کشیدن شیوه زندگی غربی است، امّا قبولاندن این شیوه زندگی به مجموع ساکنان سیاره ناممکن است. برقراری بی درنگ نرخ های زیست محیطی کلی در مورد بخش آلوده کننده ها از جمله وسیله های حمل و نقل ها به یک خواست پرهیزناپذیر تبدیل شده است. آتاک ابتکار بین المللی برای تقسیم به چهار مصرف انرژی های فسیلی در کشورهای پیشرفته تا ۲۰۵۰ را خواستار است.

اعلامیه گروه ٨ ماننداعلامیه های قبلی نامسئول بودن عضوهای آن و بیش از هر وقت ناموجه بودن آن ها برای رهبری کارهای جهان را نشان می دهد. روی این اصل آتاک حذف گروه ٨ را پیشنهاد می کند و بدین منظور اصلاح بنیادی تنظیم امور بین المللی را با تکیه بر سازمان ملل متحد بر پایه متن های اساسی تضمین کننده آن (اعلامیه جهانی حقوق بشر، قانون اساسی ملل متحد، قراردادهای سازمان بین المللی کار و غیره) خواستار است.

گروه ٨، این هیات مدیره ناقانونی، در برابر جهان، ناکارایی مسلم خود را در حفظ و اجرای وعده های اش برای کمک به کشورهای بسیار فقیر و حل بحران ساختاری وامداری که عمده ترین مسئول آن به شمار می رود، ثابت کرده است. در ۲۰۰۵ تعهد این گروه به نفع کشورهای فقیر تنها لغو مبلغ تمسخرآمیز ٣۹ میلیارد دلار از وام کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین بوده است. در صورتی که امروز وام هایی که این کشورها باید پس بدهند برای آفریقا بالغ بر ۲۱۵ میلیارد دلار و برای آمریکای لاتین ۶/۷۲٣ میلیارد دلار است. به نوشته منابع بریتانیایی، کشورهای بسیار فقیر جهان باید به پرداخت ۱۰۰ میلیون دلار در هر روز ادامه دهند.

در چنین وضعیتی است که در هایلیگن دام آلمان نشست سران گروه ٨ صورت گرفته است. خبرگزاری های رسمی درباره ثبات بازار جهانی، توسعه آفریقا، مبارزه با گرمایش جوّ و ذخیره سازی انرژی داد سخن می دهند. بدبختانه، پاسخ های داده شده به این مسئله ها از جانب رهبران کشورهای ثروتمند چیزی جز اعتراف به ناکامی، ریاکاری و مسئولیت گریزی نیست. اقدام های انجام یافته در سال های اخیر نتیجه ای جز افزودن بر رنج های بیش از پیش مردم کشورهای پیرامونی در بر نداشته است.

از ابتکارهای تقویت شده در نشست کلن (آلمان) در ۱۹۹۹ تا تعهدهای چندجانبه گلنه آگل (بریتانیا) در ۲۰۰۵ وضعیت تحول نیافته است. به عنوان گواه: در ۲۰۰۵ انتقال خالص سرمایه ها از جنوب به شمال به سطح نجومی ٣۵۴ میلیارد دلار رسید، در صورتی که کمک به توسعه از جانب کشورهای گروه ٨ از ۲۰۰۶ رو به کاهش نهاده است.

زیر پوشش مبارزه با گرمایش جوّ، دولت های گروه ٨ سرشت غارتگر، ضد بشری نامسئول و هژمونیک خود را به نمایش گذاشته اند و دست به یک رقابت لگام گسیخته برای کنترل مواد اولیه و منابع هیدروکربور زده اند. جنگ تجاوزکارانه در عراق و شانتاژ با گاز روسیه از آن جمله اند.

گردهم آیی نمایندگان ملت ها در سیکاسوی کشور مالی که در ۷ ژوئن ۲۰۰۷ برگزار شد، شرکت کنندگان از جمله:

▪ لغو کلی و بی چون و چرای وام خارجی کشورهای جهان سوم که طبق گزارش ۲۰۰۷ بانک جهانی بالغ بر ۲٨۰۰ میلیارد دلار است؛

▪ حذف صندوق بین المللی پول و بانک جهانی به عنوان ابزار ارتقاء و تقویت ایدئولوژی نولیبرالی و جانشین کردن آن به وسیله بانک جنوب که همه کشورهای در حال توسعه و کشورهای نوپا را به منظور پی ریزی توسعه پایدار استوار بر رابطه های اقتصادی تکمیلی و عادلانه بین کشورها گرد هم می آورد؛

▪ شفافیت و کنترل جریان های مالی بر پایه مالیات های عمومی و برگرداندن سرمایه های به تاراج رفته از جانب چند ملیتی های غربی و رژیم های فاسد؛

▪ لغو کمک های مالی کشاورزی به صادرات شمال به کشورهای جنوب و به رسمیت شناختن حقوق این کشورها در زمینه خودکفایی و امنیت غذایی و ... را خواستار شدند.

سفارش های کلیدی دیگر شرکت کنندگان در این گردهم آیی به کشورهای جنوب برای شالوده ریزی مادی هویت ملی و رویش شخصیت آزاد و رو به تعالی تولید کنندگان عرصه کشاورزی و رهایی از فرمانروایی امپریالیسم اقتصادی غرب عبارتند از:

▪ ایجاد بانک کشاورزی بر پایه خود مدیریت دهقانان

▪ تنوع بخشیدن مواد کشاورزی بر حسب منطقه های کشاورزی- زیست محیطی و اصلاح عنوان های مالکیت ارضی

▪ تشویق استفاده از کودهای آلی ترک شده به جای کودهای شیمیایی

▪ تشویق مصرف فرآورده های محلی

▪ حمایت از فرآورده های کشورهای جنوب در برابر رقابت بین المللی

▪ گشایش بحث ملی درباره سمت گیری کشاورزی در خارج از ساختارهای نهادی با شرکت در شورای عالی کشاورزی

ب. کیوان

---