دستگاه تنفسی

تنفس فرایندی است كه از طریق آن،‌ بدن اكسیژن كسب می كند (برای تولید انرژی) و دی اكسید كربن (محصول دفعی اصلی) را دفع می كند. هوا از طریق بینی یا دهان وارد شده، از طریق نای (لوله هوا) به …

تنفس فرایندی است كه از طریق آن،‌ بدن اكسیژن كسب می كند (برای تولید انرژی) و دی اكسید كربن (محصول دفعی اصلی) را دفع می كند. هوا از طریق بینی یا دهان وارد شده، از طریق نای (لوله هوا) به طرف برونش ها (راه های هوایی تحتانی) و برونشیول ها (راه های هوایی كوچكتر) در ریه ها می رود. برونشیول ها به كیسه هایی به نام آلوئول ختم می شوند كه در اطراف آنها رگ های خونی قرار دارد. اینجا اكسیژن وارد خون و دی اكسید كربن وارد ریه ها می شود تا به خارج دمیده شود. تنفس توسط دیافراگم (یك عضله) و عضلات بین دنده ای انجام می شود. دستگاه تنفسی شامل حلق (گلو)، حنجره و اپی گلوت نیز هست. لوزه ها و آدنوئیدهـای واقع در حـلق به مبارزه با عفونت ها كمـك می كنند. حنجره، حاوی طناب های صوتی است كه برای تولید صدا به لرزش در می آیند. اپی گلوت در طول بلع، نای را می بندد تا غذا وارد ریه ها نشود

تنفس چگونه انجام می شود؟

تنفس عملی است كه به وسیله آن بدن هوا را وارد و خارج می كند. جریان هوا به درون و بیرون از بدن، به خاطر حركت هوا از نواحی پرفشار به كم فشار صورت می گیرد. برای تنفس به درون (دم)، دیافراگم و عضلات بین دنده ها منقبض شده، قفسه سینه را بزرگ می كنند. در نتیجه، فشار هوا در ریه ها كاهش پیدا می كند، به طوری كه كمتر از فشار هوای اطراف می شود و هوا وارد ریه ها می گردد. برای تنفس به بیرون (بازدم)، عضلات شل شده، حجم ریه را كاهش می دهند. فشار هوا در ریه ها بیش از هوای اطراف می شود و باعث خروج هوا از بدن می شود.

تبادل گاز در بدن

بافت های بدن، دایماً اكسیژن رااز خون مـی گیرند و دی اكسید كربن را در خون آزاد می كنند. اكسیژن محیط وارد ریه ها می شود و از آلوئول ها (كیسه های نازك) وارد رگ های خونی به نام مویرگ می گردد كه در آنجا به ماده ای به نام هموگلوبین كه درگلبول های قرمز وجود دارد، متصل می شود. در همین زمان، دی اكسید كربن از پلاسما (قسمت مایع خون) وارد آلوئول ها می شود تا با بازدم خارج گردد. درمویرگ های بافت ها، گلبول قرمز اكسیژن را آزاد می كند در حالی كه دی اكسید كربن وارد پلاسما می شود.